Ciekawe macie intencje.Super.Ja modle się za moją grupę różańcową,żebyśmy się mogli kiedyś spotkać.
Na tym mi zależy bardzo..Nasza wspólna msza!!!!! było by fajnie się pomodlić i porozmawiać..Jakoś to mi nie daje spokoju..
GjGuru... jemu dziękuje za to ze tak pięknie napisał o różańcu..Pewne rzeczy przelewam na papier,no i potem sobie czytam,jeśli są to modlitwy,to się modle.Myślę żeby zrobić takie małe archiwum z waszych przemyśleń,modlitw,wszystko co bardzo wartościowe,chcę tym wszystkim podzielić się dla innych ludzi,zwłaszcza chorym,samotnym,biednym,mojej rodzinie,no i dla siebie zwłaszcza.Nich to będzie trwałe.
Bo co na papierze,to przetrwa długo,a z komputerem,to różnie bywa.Pozdrawiam

A skoro mówimy tyle o różańcu to mam pewną propozycję,oczywiście dla chętnych,każdy jednak zrobi jak uważa.Chodzi mi o to,żeby każdy z was powiedział w kilku zdaniach,jak się zaczęła wasza przygoda z różańcem?kiedy po raz pierwszy zaczęliście się modlić na różańcu?jaki był początek??myślę ze to by było bardzo ciekawe.A z racji ze ja pierwszy podałem taki pomysł,to zacznę od siebie.
A było to dokładnie 10 lat temu,owszem na nabożeństwa różańcowe zawsze chodziłem,ale w domu go nigdy nie odmawiałem codziennie.Natomias kiedy pojechałem któregoś razu do Częstochowy,postanowiłem Maryi że złoże jej przyrzeczenie,ze zapisze się do żywego odmawiania różańca.Chciałem w jakiś sposób jej coś dać.Coś ofiarować.
Oczywiście dostałem taki mały dyplom potwierdzający moje uczestnictwo.I tak już jest do tej pory,każdego dnia odmawiam różaniec,staram się żeby tak było codziennie.Nawet kiedy mi się zdarzy nie mieć czasu,to albo odmawiam przez radio,albo przez telewizję.Czasami mi się zdarza,choć nie często,odmawiać wszystkie części,ale to jest sporadycznie.Bardzo podoba mi się ta modlitwa,i zachęcam wszystkich naszych gości do łączenia się z nami. Było by nas zdecydowanie więcej.Wiem że w mojej parafi są tez takie grupy modlitewne.Razem możemy wiele osiągnąć.Nawet jeśli odmawiamy tylko 10 zdrowaś,to i tak jest dużo,każdy według swoich możliwości.Życzę wam wszystkim dużo wytrwałości i siły..

W sumie młody jeszcze jestem i moja przygoda z różańcem też jest dość krótka. Parę lat temu różaniec odmawiałem tylko w październiku jak mi się od czasu do czasu zdarzyło pójść na nabożeństwo różańcowe. Ale kiedyś (niecały rok temu) zacząłem się modlić różańcem również poza kościołem. Miałem różne etapy i na różne sposoby odmawiałem różaniec. Na początku modliłem się całym różańcem przed spaniem.
Niestety w miarę "dobry" różaniec nie jest w moim przypadku częsty Ale może tutaj się to zmieni

ja do niedawna byłem przeciętnym zwolennikiem Różańca . jednak ok rok temu miałem okazje pogadać z panią Moniką ( przeważnie w soboty prowadzi różaniec w tv-trwam ) i poleciła mi modlitewnik " Różaniec , skarb , który trzeba odkryć " . od tamtego czasu jest lepiej . ok 3 i 2 lata temu moje życie było w gruzach . dno dna . w tej chwili jestem w połowie właściwej drogi moich oczekiwań . zauważyłem że pozostałe jeszcze nie naprawione elementy mojego życia Opatrzność chce wyregulować po swojemu , nie po mojemu . i chwała Panu za to . choć dzisiaj w pracy dostałem super wiadomość od szefowej , to jednak mi troche smutno że nie moge sie udzielać w ośrodku pomocy społecznej "Samarytanin " co czyniłem do wiosny tego roku . dzieli mnie odległość 1000 km .

Dziękuje Czarku.Dziękuje Darku.Tak każdy ma swoją własną i bardzo ciekawą historie.Oto mi chodziło.! Super...
Zapraszam pozostałych do podzielenia się swoją własną historią..Dzięki jeszcze raz....

U mnie, niestety, nie ma się czym chwalić. Mój pierwszy kontakt z różańcem miał miejsce w dzieciństwie, kiedy to (z nieświadomością) odmawiałam go z nieżyjącymi już mamą i dziadkiem. Później zero, nic, aż do..... rozpoczęcia przygody z Wami:)

Dużo słyszałam o tej modlitwie, ale jakoś niezbyt się nią interesowałam. I, przede wszystkim, nie miałam pojęcia, jak ją odmawiać. Na praktykowanie z mężem nie mam szans, bo jest Ewangelikiem (wierzącym). Aż trafiłam na wątek Arka i stwierdziłam, że wreszcie mam okazję tę modlitwę poznać. Rozpoczęcie od jednej dziesiątki dziennie jest dla mnie w sam raz.

To chyba nie jest kwestia chwalenia

Moja przygoda z różańcem rozpoczęła się we wczesnym dzieciństwie.Pamiętam z tego okresu moją babcię odmawiającą wieczorami różaniec i dzięki niej ta modlitwa stała mi się bliska.Potem gdy babci brakło,pozostał mi różaniec.Oczywiście był on często tylko ,,klepany,,ale dzięki tej modlitwie mogłem odnależć Jezusa,odnależć swoje miejsce w życiu.Teraz staram sie o ile to możliwe na cały różaniec w ciągu dnia ale z tym jest różnie,Przychodzą również zniechęcenia,ale nasza wspolna modlitwa motywuje mnie aby nie ulec.A gdy przychodzi rozproszenie lub nie mogę się skupić,kładę akcent na pierwsze słowa pozdrowienia anielskiego,wyobrażając sobie jedynie że oto jestem w Nazarecie i wraz z Gabryelem pozdrawiam Maryję.Wtedy ,,Zdrowaś Maryjo,,nie jest już tylko klepaniem lecz porywem serca.

Hmmm, jakieś 15 lat temu w podstawówce, mieliśmy na prawdę dobrego księdza który można powiedzieć zaszczepił we mnie wiarę gdyż wcześniej nie bardzo zależało mi na modlitwie czy mszy niedzielnej. Było to gdzieś w szóstej klasie. Postanowiłem sobie wtedy, że nie będzie dnia bez dziesiątki Różańca. Tak też było, najpierw z takiej trochę niechlujnej modlitwy wyłaniał się obraz prawdziwej miłości do Boga. Później jako młodzieniec w szkole średniej miałem już sprecyzowane i ukształtowane serce i moja modlitwa była już bardziej dojrzała. Oczywiście dziesiątka Różańca była każdego dnia, do tego doszła Koronka którą jednak później zaniedbałem. Później już w dorosłym życiu jedna dziesiątka Różańca zaczęła mi nie wystarczać i starałem się modlić więcej. Rok temu wróciłem też do Koronki. Każdego dnia odmawiam Ją jako zadośćuczynienie Jezusowi za cierpienie które cierpiał w tym dniu gdy był dla nas na ziemi. I tak 25 grudnia będzie rok gdy modle się Koronką. Mam nadzieję, że wytrwam przez 33 lata aż do Wielkiego Piątku. Tym sposobem oddam zadośćuczynienie Jezusowi za dokładnie każdy dzień gdy był na ziemi i cierpiał za nas. Tak to sobie wymyśliłem
A co z różańcem? Jak wspomniałem jedna dziesiątka zaczęła mi nie wystarczać. Jakiś czas temu (nie całe dwa lata temu) byłem w na prawdę beznadziejnej sytuacji życiowej. Nikomu nie życzę tego co przeżywałem (żona z malutką córeczką 500 km ode mnie, widywałem Je bardzo rzadko i nie widziałem perspektyw aby to zmienić, nie miałem pracy, mieszkania). Wtedy natrafiłem na Nowennę Pompejańską. Polega ona na odmawianiu całego Różańca przez 52 dni. Udało mi się wytrwać i na prawdę to co uczyniła dla mnie Maryja nie mieści się w głowie. Przez nie cały rok wszystko się zmieniło. Jestem teraz z moją rodziną a cała ta sytuacja (jak mi się wtedy wydawało bez wyjścia) rozwiązała się w taki sposób, że nawet nie podejrzewałbym że tak może się stać. Można powiedzieć, że dostałem więcej niż prosiłem. Ale tak działa właśnie Różaniec (jeszcze nie było przypadku aby ktoś nie otrzymał tego o co prosi poprzez Nowennę Pompejańską). Od tego czasu zacząłem odmawiać jedną część Różańca dziennie (he, dokładnie dziś postanowiłem sobie, że od 1 stycznia powiększę modlitwę na dwie części a jak się da to i na cały różaniec). Przeważnie modle się gdy jadę pociągiem do pracy. Różaniec+Koronka, taki mój zestaw startowy na każdy dzień .
I to chyba cała moja historia, można powiedzieć, że Różaniec towarzyszy mi przez większość mojego życia i to wszystko co mam i kim jestem zawdzięczam tylko modlitwie.

Dziękuje Bardzo... Agvis.Patrykowi,Terezjuszowi.Zobaczcie każdy zaczynał inaczej,i nie było tak kolorowo i prosto,co piszecie...I dziękuje mimo wszystko za odwagę.I zapraszam pozostałych do opowiedzenia swojej własnej przygody z różańcem.Pozdrawiam...

za 2 tygodnie ( 8 grudnia ) w święto Niepokalanego Poczęcia Maryi , godzina łaski dla świata . bądźmy wirtualnie razem między 12.00 a 13.00 . w ten dzień Maryja szczególnie udziela wszelkie łaski .

Będziemy Darku na pewno.!!!!!!!! pozdrawiam..

Ufff, dobrze ze to sobota. W tygodniu ciężko by było w tym czasie


Teraz moja historia.
Jest baaaaaaaardzo krótka. Zaczeła sie od akcesu do tutejszej grupy.
Wcześniej bywał różaniec, ale sporadycznie. Zazwyczaj w październiku no i gdy ktos zmarł to do pogrzebu modliło się codzień różaniec.
Tak w ogóle to byłem zawsze przeciwnikiem różańca....nuda, monotonia, bezsens itp. itd.

Nie wiem co mnie pokusiło by do Was dołączyć. Sam sobie sie dziwię Ja taki przeciwnik różańca....wstępuję do Róży. Nie było to szokiem tylko dla mnie, ale dla mojej rodziny również.
Może kiedys się dowiem co mnie pchnęło......teraz jednak wiem, że jest DOBRZE i od prawie już miesiąca nie odpuszczam. Być może nadejdzie taki czas, że jedna dziesiątka to bedzie dla mnie mało, ale na razie cieszę się z tego minimum....na reszte przyjdzie czas.
ON dobrze wie, że lepiej jest dla nas jeść małą łyżka systematycznie i powoli, niż dużą sie zadławić.

Dziwne to......ale ja lubię dziwne sytuacje, może taki dziwak ze mnie

Prze ten prawie miesiąc wiele się działo.....ale to jeszcze nie ten czas by się całkowicie odkrywać....no i nie to miejsce. Może jak sie kiedyś uda spotkać "na żywca" to opowiem więcej.


P.S.
No dobra dosyc tego dobrego....ide do innych tematów by troche podenerwować MARIEL i paru "ulubieńców"

Moja "historia z różańcem" też jest krótka. Pamiętam tylko zryw okołokomunijny, kiedy z zapałem odmawiałam różaniec. Potem czas drugiej ciąży, kiedy nastąpił w moim życiu większy, jakiś taki żywszy powrót do modlitwy (przeważnie Koronką do Bożego Miłosierdzia, ale także różańcem).
Ciąża była zagrożona, ale modlitwa (o dziwo) nie była z gatunku - jak trwoga to do Boga, tylko z potrzeby zbliżenia się do Boga...Pamiętam, że towarzyszyło mi wtedy wielkie zaufanie i zdanie się na wolę Boga.
Aha, zanim to się stało, dość regularnie odmawiałam Litanię Loretańską, zastanawiając się nad przedziwnymi przydomkami Maryji, Arka Przymierza, Dom Złoty
Hmm...może wrócę i do tej Litanii
Z perspektywy czasu widzę, że modlitwy o wstawiennictwo Maryji prowadzą mnie do Boga.

Ps. Humalog to prawda, że są userzy, na których się ma szczególne baczenie, cóż zrobić, że jesteś w ich gronie

Dorzucę intencję - modlitwa o wsparcie, umocnienie ludzi borykających się z różnymi nałogami, uzależnieniami, aby Pan dawał im siłę do walki o uwolnienie z niewoli.

Kiedy zaczęłam odmawiać różaniec? - nie pamiętam.
Odmawiam przez lata, dziennie 1 lub kilka tajemnic. Zależy od ilości czasu, od potrzeby serca.
Kończę jeden różaniec - dawniej 3 cząstki, aktualnie 4 i zaczynam kolejny.
Faktem jest, ze trudno byłoby mi zaprzestać modlitwy.
Odmawiam zawsze w samotności, bo tylko na takiej formie modlitwy się odnajduję, najlepiej w drodze do pracy, na spacerze..
Nie potrafię przezywać modlitwy słuchanej przez radio, lub recytowanej w kościele.
Inną stała moją modlitwą jest modlitwa o dusze w czyścu cierpiące (objawiona przez Jezusa św Taidzie w III wieku).