to wszystko jakieś masło maślane. Wiem, że w teorii to pięknie wygląda, ale w praktyce WSZYSCY to robią, w różnych pozycjach i konfiguracjach...

Chodzi mi o to, jak to się ma do zbawienia?

Bo przecież ktoś może być w 99% człowiekiem i w 1% "cudzołożnikiem"

Jak to jest?

Jeśli chodzi o masturbację, to jest ona grzechem.

"Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy."



Niestety to nie jest takie proste. Też kiedyś sobie to tak tłumaczyłem. "A co tam, przecież nie robię nikomu krzywdy", "każdy i tak to robi". Nawet starałem się oszukiwać samego siebie, że to w sumie nie grzech.

"Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko."

Grzech jest jak zaraza. Popuścisz trochę, to cały zachorujesz.



Szczerze powiem, że myślałem tak samo jak ty. Do momentu kiedy przestałem to robić. Uważam, to za chyba największe moje zwycięstwo w walce z grzechem do tej pory. Walczyłem z tym jakoś przez rok. Jak udało mi się zwyciężyć? Nie tyle własnymi siłami co dzięki modlitwie. Pamiętam kiedy zaczynałem walkę i zaatakowało mnie pożądanie, to pomodliłem się w duchu "Boże jeśli masturbacja, to grzech to odsuń to pożądanie ode mnie, bo nie chcę już grzeszyć". Zgadnij co się stało? Jak za dotknięciem magicznej różdżki całe pożądanie zniknęło. Wtedy jeszcze łudziłem się, że może to nie grzech.
Co prawda to były początki i jeszcze później uległem nie raz, nie dwa. Zauważyłem też, że jak mnie chwyciło, to czasem nie byłem się w stanie nawet pomodlić. Wiedziałem, że powinienem ale jakoś nie mogłem po prostu... Za każdym razem kiedy prosiłem Boga udawało mi się zwyciężyć.
Generalnie w dzisiejszym świecie powiedziałbym, że jest to grzech nr.1. Wszystko ocieka seksem, gdziekolwiek byś się nie ruszył cokolwiek nie przeczytał/obejrzał. Wyzwolić się z tego jest strasznie ciężko. O własnych siłach nie dałbym rady. Pamiętam, że zaraz po tym jak już z tym skończyłem definitywnie, to gdzieś po 2 tygodniach przyszły ze 2 takie ataki jakich w życiu nie miałem(w szczegóły nie będę się wdawał). W każdym wyszedłem z tego wszystkiego zwycięsko, potrafię kontrolować własne pożądanie w większym stopniu i nie jest to już dla mnie takim problemem. Przekonałem się na własnej skórze, że można się z tego wyleczyć nawet jak się siedzi w tym po same uszy.

Proszę nie robić " wody z mózgu" osobom, które na prawdę maja problemy ze swoim popędem. Obwinianie młodego człowieka, wzbudzanie w nim poczucia winy - to nic innego, jak szarlatańskie działanie tych, którzy absolutnie nie posiadają jakichkolwiek podstaw wiedzy psychologicznej. Później psychologowie muszą na prawdę włożyć dużo pracy, aby w psychice młodego człowieka przywrócić równowagę.

Wielu ludzi wciąż uważa seksualność za coś złego i grzesznego, co trzeba bezwzględnie tępić. Nie można być za surowym, ale na nieczystość tym bardziej zgody dawać nie wolno.



Tak naprawdę nie ma czegoś takiego jak "kundalini" - to coś związanego z okultyzmem. Dar łaski jest w stanie usunąc z nas "energię" popędu płciowego, przemienić nasz umysł, wprowadzić go w stan bardziej zbliżony do wieczności. Celibat to wspaniały charyzmat. O czystość trzeba się modlić. tylko Trójca Swięta może nam jej udzielić.

Niech będzie pochwalone święte i niepokalane poczęcie Dziewicy Matki Bożej. Na wieki wieków. Amen. To jeden z aktów, który można wypowiadać przeciwko pokusom nieczystym.

Obawiam się, że traktujesz dar Boży, jakim jest natura człowiecza w jakiś nieczysty sposób.
Natura człowiecza wyposażona jest w seksualność i związaną z nią energię popędu płciowego.
Twierdzenie, że człowiek tak ukształtowany jest "nieczysty z natury", ma u źródła szatańskie podszepty.

Tym samym "dar" o którym piszesz, nie jest darem, lecz dopustem, lub szatańską ingerencją.
Celibatariusze nie są istotami aseksualnymi, czy nie odczuwającymi popędu płciowego. Są normalnymi, naturalnymi ludźmi. Poczytaj o tym gdzieś u świętych, lekturę na pewno podpowiedzą osoby duchowne znające dobrze temat.
A umysł w stanie zbliżonym do wieczności masz szansę osiągnąć po śmierci fizycznej. Pod warunkiem, że nie zmarnujesz czasu jaki jest Ci dany, gdy masz ciało fizyczne do dyspozycji.

Trzeba dużo modlić się za tych, którzy żyją w celibacie! Ci ludzie to wielkie dary i ofiary miłości.

To nie seksualność jest zła, lecz grzechy z nią związane.

Dla mnie (niestety) pragnienia seksulne odgrywają (jak mi się wydaje) bardzo dużą rolę, utrudniaja mi życie (nie tylko kontakty z innymi). Czuję duży dyskomfort, nie mogąc się ich ani pozbyć, ani w sposób bezgrzeszny niejako zaspokoić. To pogarsza moje funkcjonowanie. Energia popędu płciowego wydaje się być u mnie bardzo silna, bo walka z nią utrudnia wykonywanie bardziej złożonych zadań, jak nauka czy długie skupienie na modlitwie.

Z racji bezżenności (a może czynniki genetyczne są gorszą przeszkodą dla uspokojenia mnie) jestem zmuszony "walczyć", usuwać swój popęd. Pragnąłbym go zsublimować.

owszem można nie odczuwać popędu płciowego..i rzeczywiście jest to DAR..łaska Boga..odpowiedź na modlitwę,i zauważenie problemu jeśli rzeczywiście nim jest

Zatrzymanie odczuć seksualnych świadczy o ciężkim zaburzeniu psychoseksualnym lub wprost o chorobie. Nie jest żadnym Darem, tylko dopustem lub gwałtem na naturze ludzkiej.

To nie jest prawdą, bowiem niektórzy święci, jak siostra Faustyna, jan Maria Vianney, uzyskali dar wolności od pokus przeciwko czystości. To wielki dar. Bardzo pomaga w pełnieniu misji życiowej.

Dałbyś jakieś dowody w ich pismach?

Też szukam odpowiedzi na to pytanie. Wyłączyć się nie da to wiem.

mały kwiatku..nie zgodzę się z tobą..ponieważ nie ma na to wpływu ludzkie działanie..i naprawdę brak popędu seksualnego,nie wyklucza umiejętności kochania ..powiedziałbym ,że ta miłość jest silniejsza ponieważ nie ogranicza jej cielesność,a wiec nie ma w tym próby zatrzymywania i koncentrowania się na jednej osobie..a tym samym,nie ma egoistycznego szukania przyjemności własnej

Renatko,
w Twojej krótkiej wypowiedzi aż sześć razy użyłaś słowa "nie".
Psychologia semantyczna mówi, ze taka wypowiedź jest krzykiem sprzeciwu.
Warto sobie przeanalizować - wobec czego konkretnie się sprzeciwiasz...

Miłość z serca jest czymś innym, niż miłość erotyczna.
Obie te miłości mają swoje wersje małżeńskie i niemałżeńskie.
Miłość erotyczna może być połączona znakomicie z miłością z serca, a może być od niej oddzielona całkowicie. Słowo miłość ma wiele znaczeń. Te podstawowe wymienia Wikipedia:

Agape (gr., łac. Caritas) - to typ miłości bezinteresownej, opierającej się na altruizmie i duchowej więzi, często motywowanej religijnie.

Philia (gr., łac. Amicitia) - miłość platoniczna, wolna od seksu i zmysłowości, przyjacielska, bezinteresowna, lojalna i wierna. Platon w "Uczcie" opisuje historię opowiadaną przez Arystofanesa o bardzo silnej istocie ludzkiej o dwu twarzach, czterech rękach, czterech nogach, plecach i piersiach naokoło, zagrażającej bogom. Zeus znalazł sposób, by, nie zabijając ludzi (jak chcieli inni bogowie), osłabić ich przez przecięcie każdego na dwie połowy. Od tej pory każdy szuka drugiej połowy, a gdy ją znajdzie, druga osoba, choć obca, staje się nagle bliska.

Eros (gr., łac. Amor) - miłość twórcza, kreatywna lub romantyczna, w której dominującą rolę odgrywa sentyment, tęsknota, oczarowanie, pragnienie coraz większej pełni.

Agape to najwyższy stopień miłości, która jest właściwa wysoko rozwiniętym duszom, ta miłość oparta jest o więź znajdującą zakotwiczenie w wierze i duchowym przekonaniu o najwyższej wartości drugiego człowieka.
Philia (Filos) odpowiada znanej nam miłości małżeńskiej, miłości wzajemnej, opartej na wzajemnym oddaniu i dbałości o wzajemne szczęście.
Eros to erotyczna, pełna dynamizmu miłość wspierająca się na pragnieniach i ich zaspokajaniu.

Budowa psycho - fizyczno - duchowa człowieka jest określona, nadana przez Boga i ma znaczenie, po to by człowiek wypełniał różne funkcje, między innymi, po to by potrafił spełniać się w wyżej wymienionych rodzajach miłości.
Zablokowanie jakiejkolwiek z funkcji psycho - fizyczno - duchowej konstrukcji człowieka to kierunek na chorobę. Nikt nie powinien być chory, jeśli może być zdrowy. Zdrowie w obrębie funkcji seksualnych człowieka jest potrzebne dla ogólnie korzystnego stanu zdrowia.
Sterowanie funkcja seksualną jest jedna z najważniejszych rzeczy, jakie człowiek żyjący w społeczeństwie powinien opanować. Na pewno nie może to polegać na niszczeniu swej potencjalnej funkcji seksualnej, na ubezpładnianiu się, lub psychicznym lub, co gorsza duchowym okaleczaniu się.

Radość istnienia Dziecka Bożego polega na pełnej samoakceptacji, akceptacji dzieła Bożego, jakim jesteśmy. Zamiast walczyć z tym co w nas stworzył Bóg, zaakceptujmy to. Kiedy już uspokoisz się i zaakceptujesz siebie jako Boże Dziecko, spokojnie rozważ, co możesz zrobić by zdrowa funkcja seksualna nie przeszkadzała Ci w realizacji Twego Planu Życiowego.
Jednocześnie nie przestawaj analizować, jaki ten Twój plan życiowy jest. Bo może okazać się, że źle zidentyfikowałeś ten plan, ze trzeba będzie go zmienić, poszukać właściwego.

Od siebie dodam, że kilkadziesiąt lat temu intensywnie rozważałem, czy dla mnie nie jest właściwy stan duchowny. I po długich rozważaniach, analizach, wyszło, że to nie jest moja droga. Bodaj najważniejszym sygnałem, bym wybrał drogę inną, było ogromne napięcie seksualne, które wówczas przeżywałem.

Wszystkim, którzy mają problemy w związku ze swą cielesnością będącą w konflikcie z duchowością, proponuję lekturę niezapomnianej powieści "Wczorajsza młodość" Elżbiety Jackiewiczowej - wychowawczyni wielu pokoleń młodych Polaków.

Cóż, moim zdaniem nieodczuwanie popędu seksualnego to defekt, a może nawet kalectwo. Jest to jeden z zasadniczych elementów człowieczeństwa i ludzkiej tożsamości, energia która porusza światem, siła sprawcza.