Jeśli chodzi o Twoją tezę o NPR, to jest ona sprzeczna z nauką Kościoła. Patrz: encyklika Humanae Vitae oraz Katechizm Kościoła Katolickiego (szczególnie punkt 2370).

3. W tym stanie rzeczy narzucają się nowe pytania. Czy, biorąc pod uwagę zarówno warunki współczesnego życia, jak i znaczenie stosunków małżeńskich dla harmonii i wzajemnej wierności między małżonkami, nie należałoby poddać rewizji obowiązujących dotąd zasad moralnych, szczególnie jeżeli się zważy, że można je zachować tylko za cenę wielkich, niekiedy heroicznych poświęceń?

Czyli ta Encyklika podważyła dotychczasowe zasady moralne.Więc KK jednak głosił nakaz płodzenia potomstwa przez małżonków. I o tym pisałem przecież.Benedykt XVI wyjaśnił, że co było dobre kiedyś, dobre jest i dzisiaj.A dzisiaj nam dzieci bardzo potrzeba, gdyż jako Polski Naród jesteśmy na piątym miejscu w świecie pod względem wyludniania się. Jeśli Kościół tak nauczał, to mylić się nie mógł.

1) Rewizja to nie to samo co podważenie. 2)"nakaz płodzenia potomstwa" - chyba to nie jest język Kościoła. Kościół wyraża sens potomstwa poprzez słowa takie jak dar, cel i powołanie małżonków.




Oczywiście, potrzeba. Bardzo potrzeba także zmiany serc, zmiany sposobu postrzegania potomstwa właśnie z "trzeba" na "dar, powołanie, dzieło, dobro".

Może wróćmy jednak do tematu: "Jak obniżyć/wyłączyć swój popęd".

A po co? Wystarczy nad nim zapanować? Jaki jest pożytek z eunucha? Czyż nie nakazał nam Zbawiciel, abyśmy byli doskonałymi? Jak być doskonałym , jeśli w ten czy inny sposób okaleczę właściwości swojego ciała?Żadna wtedy zasługa.Jeden pości i potrafi być wstrzemięźliwym, bo wykazuje posłuszeństwo obyczajom Kościoła i daje w ten sposób wyraz miłości do Boga, a inny przeciwnie, będzie wzorem wieprza nasycał aż do obrzydliwości swoje hucie.

Obyśmy nie byli tacy, jak ci ostatni wspomniani w powyższej wiadomości.

Ludzie mają niewłaściwe podejście do seksualności. Może widzą w niej coś najwspanialszego, co można sobie wyobrazić? To, co jest w Niebie, jest wspanialsze. Najwspanialszym owocem czynności seksualnych może być nie ulotna rozkosz, lecz zainstnienie Niebianina. Teraz ludzie współzyją tak często, a dzieci rodzi się bardzo mało, jeszcze tyle obrzydliwych aborcji jest... Ale nie każdy ma powołanie do zakładania rodziny - są powołani do życia konsekrowanego czy tacy, którzy ze względów zdrowotnych nie mogą być rodzicami. Co byś doradzał osobom z upośledzeniem umysłowym? Założenie rodziny, w której dzieci będą cierpieć na ten sam problem? Nie, te osoby potrzebują szczególnej czystości. Mogą nie być w stanie zrozumieć, czym jest małżeństwo, ale także może wystąpić niezwykle duże ryzyko poczęcia dziecka z podobnymi problemami. Ci, którzy powinni mieć wiele dzieci, mogą woleć zajmować się marnościami jak kariera, bogacenie się, bezsensowne uciechy (jak napoje alkoholowe czy rozpusta). Nienawidzę takiej postawy (wielkie marnotrastwo i oszukiwanie siebie). To wola Stwórcy jest konieczna do tego, aby zainstniało dziecko, a nie tylko samo współżycie. To, że jest się katolikiem, mieszka się w Polsce to wielki dar i trzeba go wykorzystać. Trzeba też wychować dziecko w łasce uświęcającej i dać mu godziwe warunki życia (nie narażać na choroby genetyczne czy życie w nędzy).

Panowanie nad seksualnością nie musi być czymś bardzo uciążliwym. Tłumaczyłem sobie (między innnymi przez modlitwy) bezsens grzechu nieczystego. Nie da on pełnej radości, morduje duszę i hańbi człowieka. Tłumaczę sobie, że podniecenie seksualne to pragnienie ciała, aby dokonać prokreacji.

Czy do takiej osoby dotrą dobre rady?Śmiem wątpić. Nie można ich zostawiać samych sobie, lecz otoczyć właściwą opieką. Udzielanie jakichkolwiek ślubów czy to katolickich czy innych jest skandalem.Opieka polega na takim pokierowaniu tych osób, aby z jednej strony nie czuły się gorsze( przecież to nasi bracia i siostry) a z drugiej aby wykorzystać ich talenty do pracy w zakresie w jakim sobie by poradziły.Jak dzieciom nie pozwala się na zakładanie rodzin ze zrozumiałych względów, tak też i osobom których dojrzałość umysłowa jest niewystarczająca, aby mogły podołać obowiązkom małżeńskim i rodzinnym.

Zajrzałem dziś na wspominane forum "Krzyż". Nie wydaje mi się ono przesadnie katolickie, a raczej przeciwnie.
Nie można nieważnemu udzielać porad małżeńskich i NPR, bo nie jest on w związku małżeńskim i nie zamierza w nim być.
Nieważny chce wyłączyć naturalny popęd i moim zdaniem, jeśli mamy mu pomóc, trzeba skupić uwagę na wyjaśnianiu czym jest natura, skąd się wzięła, dlaczego natura i prawa naturalne są dobre. Popęd jest bowiem naturalny i wszelkie próby jego wyłączenia są gwałtem na naturze.
A każdy gwałt jest grzechem.

Nieważny nie chce eliminować napięć seksualnych w sposób naturalny, jak proponowałem, tylko chce dokonać na sobie chorobotwórczej blokady albo agresywnego gwałtu.

Kierowanie energii seksualnej w inne kierunki, niż akty prokreacyjne i masturbacja, zostały przez nieważnego odrzucone jako okultystyczne. Tymczasem do tego typu rozwiązań nawoływano odkąd pamiętam, celibatariuszy w związku z ich stanem duchownym oraz młodzież, do której nieważny należy.
Chodzi w tym o wydatkowanie energii w takich "zbożnych" celach jak sport, gimnastyka, praca fizyczna, a nawet intensywna praca umysłowa, czytanie pobożnej lektury. Poleca się także zajmowanie się pomocą dla innych, opiekę nad słabszymi, starszymi, lub młodszymi wymagającymi pomocy.

Endek słusznie powiedział, że świat nie potrzebuje eunuchów. Dodałbym do tego, że Kościół też ich nie potrzebuje, wojsko również. Zewsząd biegną sygnały, że eunuch jest powszechnie uważany za kalekę. I słusznie. Prosiłem, byś porozmawiał z księdzem. Zrobiłeś to?
Duchowni nie mają wyłączonego popędu, przeciwnie zanim człowiek wejdzie w stan duchowny to podlega ocenie jego stan zdrowia. I do stanu duchownego przyjmuje się ludzi zdrowych!!!

To wszystko są porady praktyczne z jakichś moich dawnych lektur i uwag starszych.
Dziś dodałbym od siebie to co sam się nauczyłem, w moim życiu.

Myśl podąża za uwagą - mówi wschodnia mądrość.
Staraj się skupiać swą uwagę na sprawach, które są tego warte. Wtedy myśli nie będą Cię prowadziły do zagadnień seksualnych, a naturalne napięcie ciała będzie rozładowywać się w równie naturalnym akcie polucji nocnych.

A co uważacie o małżeństwach osób mających zaburzenia takie jak zespół Aspergera, NVLD? Według mnie najlepszym rozwiązaniem dla tych osób jest rezygnacja z małżeństwa, tym bardziej prokreacji, gdyż ZA jest uważane za bardzo dziedziczne. Poziom inteligencji nie powinien mieć wpływu na to. Osoba taka może bardo dobrze pisać sprawdziany, a mieć bardzo duże trudności ze znalezieniem pracy, poradzeniem sobie w życiu, i to niezawinione. Ludzie ci mogą odczuwać bardzo silny i nietypowy popęd seksualny.

To, że ktoś odczuwa popęd płciowy, nie oznacza, że ma powołanie do małżeństwa. Niestety, niewiele osób wie, jak im pomóc. Nie można dopuścić, aby robili innym i sobie krzywdę. Dążenie do całkowitej czystości nie jest gwałtem na naturze, lecz aktem bezinteresownej miłości.

Patologiczne małżeństwa obarczałyby nadmiernie pozostałych, a uważam to za niemoralne.
Jeśli małżeństwo polegałoby jedynie na zaspokajaniu własnych pożądliwości bez podejmowania odpowiedzialności za skutki, to działałoby demoralizująco na innych, oraz tworzyło patologiczną destrukcję w każdym społeczeństwie.Niemoralne społeczeństwa wcześniej czy później upadną, jak to już w historii bywało.Tam gdzie moralność wysoka, tam szczęście, porządek i brak pozwolenia na krzywdzenie innych.

Pozwolę sobie wtrącić się ociupinkę...

Zależy jakie to upośledzenie. Jeśli ktoś nie jest w stanie zrozumieć czym jest małżeństwo to nie jest zdolny do zawarcia takiegoż tak w myśl prawa kościelnego jak i cywilnego. I właściwie to mogłoby starczyć za odpowiedź ale podzielę się jeszcze czymś.

Znałam w przeszłości wielu?? ojców upośledzonych dzieci, którzy... uczyli te swoje dzieci, a właściwie już dorastających młodzieńców jak takiego rodzaju potrzeby zaspokoić... samodzielnie... tak mam na myśli to o czym właśnie zapewne pomyślałeś. Wielu z nich było wierzących i bardzo religijnych ale chyba dla wszystkich, bez względu na wyznanie itp, było to doświadczenie trudne i bolesne. Ale robili to bo wiedzieli, że ich dzieci nie są właśnie w stanie stworzyć z nikim związku i rodziny ale też wiedzieli, że nie są one w stanie sprostać i zrozumieć wymagania czystości. Nie oceniam czy wyjście jedyne, czy najlepsze ani czy jakieś tam jeszcze ale myślę, że pretensji do nich mieć nie można i chyba łatwo też zrozumieć. Tyle trzech groszy od joannyy.

Pozdro

Oby nie mieli grzechu, zwłaszcza ciężkiego (zarówno rodzice jak i nieszczęśliwe dzieci).

Dobrze, że ktoś napisał, że małżeństwo osoby z ZA byłoby patologiczne, to pomaga w aprobowaniu (według mnie słusznej) teorii o tym, że ludzie ci nie powinni mieć potomstwa (prawdopodobieństwo, że będzie mieć wysokie ryzyko zaburzeń podobnych do rodziców, jest wysokie). Ktoś ("specjalista od autyzmu") powiedział, że ZA dziedziczy się po ojcu (co nie musi wykluczać, że geny matki też mogą być szkodliwe). Po prostu pentachoron - pętanie chorych genów do końca życia. I bardzo dobrze. Osoba z ZA musi się wiele natrudzić, to ktoś jakby z innego świata. Rówieśnicy mogą łątwo wybrać tę osobę za cel prześladowań. Mając wiedzę o dziedziczności ZA, musimy ją dobrze wykorzystać. Główną przeszkodą, która sprawia, że osoby z ZA nie mogą zawrzeć związków małżeńskich. jest według mnie dziedziczność zaburzeń, a nie ich objawy (dzięki dobrej woli można je znacznie zredukować). Co myślicie o zbawieniu osób z zespołem Aspergera?

Mówienie, że brak popędu płciowego to kalectwo, jest dla mnie bezsensem do hekseraktu. Jak talent, łaska może być chorobą? Nie może. To, ze ktoś ma w życiu łatwiej, nie oczuwa pokus, to dar. Dlaczego w ICD-10 można znaleźć informację, że obnizenie popędu płciowego to zaburzrenie psychiczne?

Antyseksualizm sprzeciwiający się zalewowi nieczystości nie jest niczym złym. Wytrwale się modlę i mam mniej pokus. Nie jesteśmy skazani na walkę ze zwierzęcą chęcią do końca życia.

Tam gdzie jest wzajemna miłość narzeczonych tam jest silne wskazanie na zawarcie przez nich związku małżeńskiego. Żadne kalectwo, pomijając brak świadomości, lub możliwości korzystanie z niej, nie umniejsza praw ludzi do małżeństwa.



Myślimy, że osoby takie mają taki sam dostęp do zbawienia jak wszyscy ludzie.


Chwała Bogu. Nie jesteśmy na nic skazani, tylko jesteśmy przez Boga wybrani do tego by stać się ludźmi. Człowiek nie jest zwierzęciem i przyrównywanie go do zwierzęcia zakrawa na jakąś herezję. Odruchy seksualne w człowieku są bardzo pięknym znamieniem jego człowieczeństwa, a nie zwierzęcości. Uczucia wyższe, jak przyjaźń, miłość, nawiązują przecież do tych odruchów, współpracując z nimi w duszy. W pełni owocują te odruchy w związkach małżeńskich.

A czy chcielibyście, żeby mąż z ZA miał trzech synów z tym samym zaburzeniem, przez którzy wszyscy będą się denerwować? Ja nie. Dlatego radziłbym osobom z tymi problememi nauczenie się życia we wstrzemięźliwości i celibacie do końca życia jako ofiarę za biednych grzeszników (taka osoba musiałaby miec dosyć dużą wirę, żeby się na to zgodzić). Są ludzie, którzy cierpią bardziej ode mnie. Trzeba informować o czynnikach ryzyka związanych z tym zaburzeniem. Małżeństwo czy prokreacja to powołania, tak jak celibat.

Osoby z tymi zaburzeniami także muszą uczyć się czystości. Nie jest ona nieosiągalmna, trzeba jej chcieć, modlić się i umieć odpowiednio kierować życiem. Małżeństwo trzeba szanować, wydaje mi się ono niedowartościowane.

Ważne pytanie: czy popęd płciowy to to samo co pożądliwość, pokusa seksualna?

A ja myślę że nie powinieneś dawać nikomu takich rad.
To co ty robisz ze swoim życiem to twoja sprawa... możesz się na własne życzenie unieszczęśliwiać jeśli takie masz życzenie.
Ale nie opowiadaj bzdur, że ludzie z problemami zdrowotnymi są skazani na samotność, brak seksu i doświadczenia rodzicielstwa.
W takich sprawach kompetentny jest lekarz prowadzący i poradnia genetyczna.

My katolicy mamy obowiązek upominać braci i utwierdzać ich w wierze, zatem niekatolikom za dawanie ,,dobrych" rad dziękujemy.




Ludzie z problemami zdrowotnymi i tak są pod opieka zdrowych, więc niemoralnym jest aby obarczali ich jeszcze dodatkowymi obciążeniami wynikającymi z posiadania obciążonego genetycznie potomstwa.

Racja częściowa.Nawet lekarz nie przewidzi wszystkiego. Chorzy rodzice nawet jeśli wydadzą zdrowe potomstwo, to nie dają rękojmi, ze podołają obowiązkom rodzicielskim.