Jak powinien się zachować katolik gdy jest w towarzystwie i np 2 osoby wtórują sobie w złym gadaniu o kościele i księżach np. ze księżą to nic nie wiedzą jak mogą mówić o tym co można a nie można robić w kwestiach seksualnych czy też nauki przedmałżeńskie sa totalnie bezsens albo że księżą tylko na kasie zależy i cha jej jak najwięcej wyciągnąć.

Może po prostu się z tym nie zgodzić stwierdzając krótko: "mam inne zdanie w tej sprawie" i tyle.
Jak będą ciągnęli a czujesz się na siłach to możesz wejść w spokojną polemikę przedstawiając swoje zdanie. A dalej możesz spokojnie spasować. Jak jest więcej osób to jest to cenne bo po pierwsze zobaczą, że można mieć inne zdanie. Po drugie Ty będziesz postrzegany jako ktoś broniący swojego zdania w sytuacji trudnej. Po trzecie staniesz w obronie swojego Kościoła i będziesz mógł patrzeć spokojnie w lustro

P.s.
Te dwa wątki, które poruszyłeś są częstymi stwierdzeniami i łatwo podać argumenty trafiające do osób nie zaślepionych przez chęć walki z Kościołem.

1. Skąd księża wiedzą tyle o seksualności w kontekście małżeństwa - z sakramentu spowiedzi i z pracy z małżeństwami, np. moderując lub jeżdżąc na rekolekcję ze Wspólnotą Domowego Kościoła - to tylko przykład
2. Tylko pilnują kasy - księża są różni, to przykre, gdy spotyka się na swojej drodze tylko tych, którym zależy na pieniądzach, ale Kościół nie jest święty świętością swoich członków, którzy są grzeszni, zarówno kapłani jak i świeccy ale Świętością założyciela czyli Chrystusa. Jeżeli Ty, nokia, podobnie jak ja spotykasz wielu wspaniałych kapłanów to możesz to powiedzieć

Nie powinno się (imho) wchodzić w pyskówki bo nic z tego nie wyniknie dobrego, ale zawsze wtedy warto pokazać, że masz inne stanowisko.

Chyba, że Ci dwaj to osobnicy, przy których obawiasz się o swoje zdrowie czy życie, wtedy nie warto wchodzić w dyskusję, tylko oddalić się i pomodlić.

Najlepiej zmienić towarzystwo Szybka i skuteczna metoda

Wdałem sie w lekką polemikę tylko że mnie to od razu strasznie wnerwia dyskusje na ten temat gdy ktoś jakieś zasłyszane głupoty powtarza i na tym opiera wszystkie swoje argumenty, i że wszysy myślą tak a tylko ja mam jakieś inne zdanie. I ostatecznie z kwitowałem to tym zęby lepiej zakończyć ten temat.

Tego typu ludzie w ogóle nie rozumieją nauki kościoła w kwesti seksulaności tego że chociażby spanie przed ślubem jest złe, antykoncepcja zła, invitro złe itd i raczej wyśmiewają takie podejscie maja swoje zdanie na ten temat i nawet mówienie argumentów jest jak rzucanie grochem o ściane. A na gadanie o księżach zawsze kwituje to tym że nie wszyscy są tacy a także że ja nie wierze w księdza tylko Boga a każdy jest tylko człowiekiem i popełnia błędy .
A co do rady włóczykija żeby zmienić towarzystwo to nie skreślam nikogo tylko dlatego że ma inne poglądy niż ja a poza tym chyba musiał bym chodzić sam i do nikogo sie nie odzywać bo większość osób które uważają sie za katolików na kwestie seksualności nie zgadzają się z kościołem. Poza tym jedną z tych osób była moja dziewczyna i to mnie jeszcze bardziej wnerwiło bo kiedyś jak jeszcze sie dobrze nie znaliśmy to nie wyrażała swoich poglądów na ten temat żeby mnie nie urazić a teraz widzę już sie nie hamuje.

Jest taka książka wyd. Fronda
(właśnie wczoraj podarowałam ją komuś na imieniny)

Tytuł:
Katolicki pomocnik towarzyski.
autor:
Sławomir Zatwardnicki

link do księgarni:
http://www.poczytaj.pl/232805

(do moderatora-
to nie jest kryptoreklama
tej księgarni!)

Co innego przyznać się, a co innego toczyć bezsensowne spory z ludźmi, którzy i tak guzik zrozumieją. Nie słowem ewangelizować a czynem, postawą i sposobem bycia (nawet papież ostatnio coś takiego mówił).

Nokia - musisz przewartościować. Albo jesteś letniak i dla Ciebie jest ważniejszy wianuszek "znajomych" którzy gardzą w Twoimi wartościami (może i śmieją się z Ciebie za Twoimi plecami) i dziewczyna, która już teraz Cię wnerwia (i to kwestiach naprawdę ważnych więc jak wyobrażasz sobie wspólne podejmowanie decyzji w przyszłości?), panicznie boisz się, że zotaniesz sam albo wiesz w co wierzysz i wiesz że z Bogiem nic złego Ci się nie stanie. Nie lepiej olać to towarzystwo i znaleźć ludzi wyznających takie same wartości i dziewczynę, która będzie podzielała Twoje przekonania (z resztą wybór takiej dziewczyny jest najlogiczniejszy z możliwych). Duszpasterstw akademickich i innych wspólnot jest od groma i wszędzie przyjmują ludzi z otwartymi ramionami.

Albo zmienisz środowisko aby być sobą i zyć szczęśliwie albo użeraj się dalej - Twój wybór

No a czy ja sie czepiam? Ja tylko chciałem sie pochwalic, ze tez cos tam z religi pamietam i cytata wstawiłem

to 1 raz sie zadzyło, po zatym próbowałem z dziewczynami wierzącymi itd jednak to nie było to zawsze czegos brakowało, coz poradzic ze zakochałem sie w takiej dziewczynie z tak odmiennym pogladami niz ja?

Piszesz tak jakby miłość to było nie wiadomo co na czym człowiek nie ma kontroli. Powinieneś być w stanie zapanować nad uczuciami. Ja tam mogę pokochać kogo chcę, jest to raczej kwestia wyboru. Zgadzam się z włóczykijem generalnie. Zmień towarzystwo, albo będziesz się z nimi męczył. Jeśli jesteś za Chrystusem, to powinieneś oddzielić się od tego co jest Jemu przeciwne.

Ja zawsze mówię jedno i dyskusja się ucina - czy terapeuta AA musi być alkoholikiem? Psycholog być z patologicznej rodziny, by dziecku z takowej pomóc? Nie wspominając o ginekologach... Niektórzy mają spore doświadczenie z kobietami i tak naprawdę zielone pojęcie w tej materii. Księża poznają przypadki setek par małżeńskich, nieraz kształcą się w temacie i mają o niebo większą wiedzę, niż niejedn mąż. I przede wszystkim, potrafią być obiektywni.

Tak jak Login2 - miłość (a konkretnie - zakochanie) to nie jest żaden dar z niebios ani dopust Boży. Na dobrą sprawę - wbrew światowej famie i łzawym piosenkom - to nic szczególnego. Jest to jak najbardziej do opanowania - wystarczy odpowiednia hierarchia wartości i nie ma szans aby dziewczyna, która nie wyznaje podobnych zasad co Ty wpadła Ci w oko.

jesli mowicie że zakochanei to uczucie które od tak mozna opanowac to chyba nigdy nie byliscie w tym stanie, potrafi ono byc tak silne ze brak osoby nim obdarowanej lub nie moznaośc bycia z nia moze powodowac stany depresyjne i brak checi do zycia, to oczywiscie z casme minie po paru meisiach moze poł roku do roku i z czasme bedzie ustpowac jednak ile człowiek sie nacierpi, bo zakochanie jest jak uzalenienie niemalże. Oczywiscie nie mozna tego nazwac miłości dojrzła a tylko jej pocztkiem ale nie wciskajcie mi kitu ze mozna nad tym zaponowac i miec wszytko w nosie.