Dlatego mówię, kupuję tyle, ile zjem, ale jak kupię za dużo, to nie płaczę nad sobą i nad spleśniałą kromką, tylko pozbywam się jej - i tyle.
Bo sposób, w jaki się tej kromki pozbędę jest drugorzędną sprawą. Na drugi raz pomyślę i kupię mniej.

@ Breta

no pewnie, wiadomo że to są sprawy skomplikowane. Chciałem tylko maksymalnie prosto napisać, iż rozdawnictwo jedzenia wcale Afryce nie pomoże, a tylko zaszkodzi.

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba....
Tęskno mi, Panie...

A kiedy czytam takie wypowiedzi, jak wiele powyższych, to jeszcze bardziej mi tęskno...
Tęskno mi do czasów i miejsc, gdy przed ukrojeniem pierwszej kromki znaczyło się chleb znakiem krzyża (ja tak robię zawsze). Tęskno mi do czasów i miejsc, gdy błogosławiło się ziarno na zasiew, pola pod zboże. Nie, moi kochani niedowiarkowie, to nie zabobony i gusła, to głęboka wiara naszych ojców, którzy wiedzieli, że bez Bożego błogosławieństwa może zabraknąć i ziarna, i pogody do dobrych plonów, i wreszcie samego chleba. Każde pożywienie jest w jakiś sposób święte, ale chleb szczególnie. Nie bez powodu Eucharystia była nazywana "łamaniem chleba". Nie bez powodu chlebem (niekwaszonym, w formie opłatka) dzielimy się w wieczór wigilijny. Nie zamierzam nikogo przekonywać, jak ktoś chce traktować chleb bez należnego mu szacunku - trudno. Ale powtórzę: tęskno mi, Panie...

Niepotrzebnie w patos wpadasz Zosiam.
Ja piszę wprost - traktuj jedzenie i dary Boże z szacunkiem, tj. nie kupuj ponad stan.
Ale jak się już coś zdarzy, że i tak się zmarnować musi, nie rozdzieraj szat, bo nie ma to sensu - pomyśl drugi raz na przyszłość.

Mój patos, jak go nazywasz, wynika z życiowego doświadczenia. Nie oceniaj więc, proszę, czy jest potrzebny, czy nie. A szacunek do chleba jest dla mnie czymś więcej, niż szacunek dla każdego innego jedzenia. I znam wiele osób, które moje stanowisko podziela.Zgadzam się, kupuj tyle, ile zjesz. Ale zepsutego nie wyrzucaj do kosza na śmieci. Spal. zakop, połóż w kątku działki, by się rozłożył. Pewnie znów zarzucisz mi przesadę, ale np. zdjęcia matki nie wyrzucisz do kosza na śmieci, kiedy się zniszczy, wyblaknie... Może i jestem niedzisiejsza i nienowoczesna, ale widok chleba (innego jedzenia też) zmieszanego z petami, brudnymi opakowaniami, torebkami z psimi odchodami itp. boli mnie i jest powodem tej tęsknoty do normalności.

w zasadzie to prawda, ja zasadniczo jak już RZADKO zdarza mi się chleba za dużo kupić to ptactwu rzucam, wtedy się nie zmarnuje.
Ale nie pamiętam w sumie kiedy ostatni raz mi się takie coś zdarzyło.
Natomiast walczę tu z czymś innym - ze skrupulantyzmem i stąd może mocniej piszę.

A co do Norwida - mam dziwne wrażenie, że dziś by do Polski nie tęsknił. Zresztą... on za dobry był dla tego kraju (nie mam tego poczucia w stosunku do Mickiewicza, czy Słowackiego, a co do Norwida mam).

Zosiam, wracasz mi wiarę w ludzi, dzięki

Tak na marginesie - akurat ptaszki i chleb to podobno nienajlepsze połączenie (http://www.dziennikwschodni.pl/apps/pbc ... /850966158), ale nigdy dokładnie nie wiem czy tyczy się to takiego na zakwasie, czy na drożdżach też, czy ogólnie chleba... Nie wiem też jak z innymi wypiekami

Ale tylko "podobno"
Zawsze resztki chleba na wsi podawało się drobiu.
Od lat mieszkam w mieście i od zawsze zbieram suchy chleb i przekazuję komuś, kto hoduje drób.
Podobnie jak Zosiam nie umiałabym wyrzucić chleba do śmieci, szacunek mam wpojony od dzieciństwa, tego szacunku dla chleba nauczyłam także swoje dzieci.

Bzdurniejszego argumentu dawno nie słyszałem.

Więźniowie obozów koncentracyjnych cierpieli i umierali z głodu a nie z braku chleba! Chętnie jedliby tę Twoją kiełbasę, sałatę i cukier, gdyby takie mieli.

"Chleb powszedni" jest alegorią zaspokojania najbardziej podstawowych potrzeb człowieka, nie należy go - jak Wy - odczytywać dosłownie i wynosić w stosunku do innych pokarmów. Są one takimi samymi darami Bożymi jak i on.


No i czego to dowodzi? Wieś zawsze była siedliskiem przesądów i zabobonów, dlaczego niby należy się na niej wzorować?

MeneMeneTekelUpharsin rozmawiałeś już z jakimś Księdzem na temat szacunku dla chleba? Chyba jeszcze nie, to pogadaj jeszcze o historii bo w swoim ostatnim poście zrobiłeś z siebie...

Najwyraźniej nigdy nic (poza netowymi bzdurami) nie poczytałeś i dlatego wypisujesz brednie...albo (co bardziej prawdopodobne) nie jestes w stanie zrozumieć o co chodzi. Z tym, ze to już inna bajka.

No tak, skończyły się argumenty to trzeba obrażać...


Widzisz, pytanie "czy należy zachować szacunek dla chleba" jest pytanie sugerującym odpowiedź, bo każdy odpowie Tobie że "tak", zresztą nie tylko jeśli chodzi o chleb. Lepszym pytaniem byłoby "czy grzechem jest wyrzucanie zeschłego lub spleśniałego chleba do śmieci ?". A na nie odpowiedzą twierdząco już chyba tylko bardzo wiekowi duchowni...

Wiesz, za wyrzucenie chleba do kosza pewnie do piekła nie pójdziesz ale... jeśli miałbyś dziecko, kupiłbyś mu cukierki, dziecko by zjadło dwa a resztę wyrzuciło do śmieci. Jakbyś się poczuł? Bóg daje nam swoje dary (w tym przypadku chleb), my z nich trochę skorzystamy a resztę do kosza bez żadnego szacunku.

A co ma wiek do tego? Że niby to już przeżytek, że postęp powinien zawitać także w dziedzinie ludzkiej moralności? Nie obraź się, ale zawsze, kiedy słyszę lub czytam takie poglądy, to kojarzą mi się ze zwykłym kurzym jajkiem. Tam postęp jest możliwy w dwóch kierunkach: albo z tego jajka się wykluwa kurczak, albo się robi zbuk (sytuacja, że zostaje zjedzone, to nie postęp). Jakoś z Twoich wypowiedzi kurczaka trudno się spodziewać...

I jeszcze jedno: czy NAPRAWDĘ uważasz, że wyrzucanie chleba lub innego pożywienia (nawet zepsutego) do śmieci jest wyrazem SZACUNKU? A skoro nie, to czy jesteś w stanie postawić rzetelną, czytelną i obiektywną (do przyjęcia dla wszystkich) linię graniczną między BRAKIEM SZACUNKU a GRZECHEM? I dalej: czy unikać mamy tylko tego, co jest ewidentnym grzechem w znaczeniu przekroczenia przykazania Bożego lub kościelnego, czy także tego, co nie podpada pod tę definicję, ale jest BRAKIEM DOBRA? Uważam, że skoro: 1. szacunek jest dobry; 2. brak szacunku = brak dobra - to brak szacunku można określić grzechem. Może Ci się ten wywód nie spodoba, ale z logicznego punktu widzenia jest raczej poprawny.

A tak zupełnie na marginesie to zastanawiam się, czy nie byłoby lepiej, prościej i pewniej (dla spokoju sumienia) po prostu robić z nadpsutym pożywieniem to, co robili ludzie od dawien dawna, kierując się instynktem, zdrowym rozsądkiem itp. (bez odprawiania magicznych obrzędów, co zarzuciłeś wcześniej, nie bardzo wiem, na jakiej podstawie) czyli niszczyć przez spalenie lub zakopanie, a nie wytaczać coraz cięższe działa, żeby tylko udowodnić swoją rację? Może jakieś problemy w tym względzie? Jakieś wyrzuty sumienia, kompleksy? Przecież nikt nad Tobą nie stoi i nie sprawdza, co w końcu zrobisz. Jak Ci tak bardzo na tym zależy, to uważaj sobie chleb za symbol, wyrzucaj lub zjadaj - Twoja i Twojego sumienia sprawa. Ale również pozwól innym mieć własne zdanie i nie przekonuj na siłę, że tylko Twoje argumenty (a właściwie twierdzenia, bo niczego nie dowodzisz) są jedynie słuszne. Kolejny raz powtórzę na tym forum: katolika obowiązuje Prawo Boże, nawet, gdyby było ono "zacofane". Katolik nie jest upoważniony do tego, żeby sam decydował, które zdania z Pisma Świętego należy traktować dosłownie, które jako symbol czy przenośnię. Jeśli Pan Jezus dał nam modlitwę ze słowami "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj", to nie do nas należy zastanawianie się, czy nie miał przypadkiem na myśli bułek i kawiarek.

Zosiam - mądrego to aż miło posłuchać

Pozdrawiam serdecznie