czesc
dzisiaj napisałem sobie zwolnienie z dwóch ostatnich godzin lekcyjnych, oczywiscie podpisem mamy -- oszukanstwo -- lecz czy do konca ? powiedziałem o tym mamie, ze zwolniłem sie z dwóch godzin. Jeszcze do tego dochodzi kłamstwo, pani wychowawczyni powiedziałem ze zwalniam sie z powodu wizyty u dentysty, szczerze powiedziawszy taki miałem rzeczywiscie cel ale nie do konca, lekcje koncze o 14:30 w domu jestem pare minut przed 16, wizyte miałem na 16:30, spokojnie bym zdazył jakbym chciał, ale myslałem ze jak sie zwolnie to odrobie lekcje bo na nastepny dzien mam troche nauki i moge nie zdążyć wszytskiego uzupełnic, w konsekwencji ani sie nie uczyłem i pracy domowej tez nie odrobiłem.
Byłem dzis u spowiedzi, jutro tez chciałbym uczestniczyc we mszy i przystapic do komuni, lecz boje sie ze jesli znów nie przystapie do spwoeidzi to popełnie świętokradztwo przystępując do komunii.

Te skrupuły to mnie zjadaja coraz bardziej, jesli chodzi o moje zdanie na ten temat, to uwazam (ale czy słusznie ?), ze jesli powiedziałem mamie o tym zwolnieniu to grzechu chyba nie ma,
mam kochana mame i chyba w pewnym sensie akceptuje to ze podrabiam pismo, a co do tego kłamstwa to moze jest grzech lekki i troche przesadzam tym wszytkim. Ale co Wy byscie na moim miejscu zrobili (pewnie poddali sie leczeniu )

Masz stałego spowiednika?

Mama może akceptować czyn uważany za grzech, ale to w żaden sposób Cię nie usprawiedliwia, gdyż oszukałeś nauczycielkę- fałszerstwo jest zawsze fałszerstwem bez względu na to, czy osoba zainteresowana Ci wybaczyła czy nie.

Poza tym zauważ jakie skutki odniósł Twój czyn.

Skupmy się na faktach. Podrobiłeś pismo i kłamałeś. Zrobiłeś tak teraz, czy zatem w dalszym życiu, gdy okarze się to korzystne też będziesz tak robić? Jak będziesz pracować kiedyś, też będziesz się wykręcać, przy każdej okazji gdy będzie pewność że nikt nie zobaczy? Patrz na to jako grzech dziś i ako grzech na jutro. Jeśli dobrze rozumiem byłeś na spowiedzi i wyznałeś to, bo wiesz że to nie jest ok. I to wszystko. Natomiast warto abyś nie tylko spowiadał się, ale wzbudzał żal doskonały, a nie tylko wiedział że to było złe. Uświadom sobie i poczuj że to było nie w porządku. Też wobec kolegów i koleżanek. I tak będzie w życiu. Pracą którą Ty zaniechasz, inni będą musieli wykonac za Ciebie itd. Spowiedz jest ważna, ale nie może być mechaniczna bo w końcu zmęczysz się nią i będzie gorzej. Myśl przedewszystkim jak możesz czynić dobro i walcz z pokusami.

A co do skurupłów, to rozumiem jakie to trudne i jak to ciągle Cie atakuje ze wszystkich stron. Wiele razy pisałem Ci na ten temat. Moźliwe że knsultacja ze specjalistą była by wskazana, nie oznacza to jeszcze terapii, bo na nią musisz się zgodzić, a dokładniej rodzice. W tym wypadku zupełnie dobrze oceniłeś że jest jakiś problem. Skrupuły jednak nie zawsze wskazują Ci realny problem. I myślę że w głębi siebie Ty umiesz to ocenić. A skrupuły będą zawsze atakować, bo sobie coś pomyślałeś, bo powiedziałeś coś, bo zrobiłeś coś i nic w tym złego nie było, ale Ty nadal masz wątpliwość. Może naucz się ignorować pewne rzeczy, jeśli nie umiesz jasno sam sobie powiedzieć co jest w nich złego. Natomiast faktycznie złe poprostu oceń i zrób cos z tym. Warto wprowadzać się w jakiś stan uspokojenia. Jak działaś pod wplywem emocji, skrupułów które męczą, to faktycznie nie podejmiesz dobrej decyzji.