Nigdy nie lubiłem spowiedzi. Zawsze mam trudności, chodzę rzadko i ostatnio tylko czytam z kartki. Ostatnio byłem na Wielkanoc i starczyło na krótko. Potem miewam m.in. chore wyobrażenia. Ale pułapką staje się grzech nie taki wielki i łatwy do wypowiedzenia - chodzi o nielegalne programy i pliki. Miałem legalnego XP, teraz mam legalny Windows 8, ale do programowania używam nielegalnego kompilatora. Nie jest wcale tak łatwo zrezygnować, bo w życiu mam okresy nawrócenia/nawiedzenia, walki z religią, seksualizmu i programowania. Tylko gdy interesuję się programowaniem, czuję że znajduję siebie i że jestem psychicznie zdrowy.

Może uda mi się pójść w niedzielę do spowiedzi. Muszę przyjmować Komunię, bo bez tego nic sie nie udaje

Uważam że z tymi prawami autorskimi to przegięcie, dobrze że nie weszła ACTA, ale póki co jest takie prawo i trzeba oddać cesarzowi co cesarskie. To moim zdaniem nie jest duży grzech przy tych co popełniam, na przykład dziś rozsiewając na innej grupie dyskusyjnej gorszące innych oskarżenia wobec Boga. Z tymi prawami autorskimi to największy kłopot jest przy odpustach, bo nie tylko trzeba być wyspowiadanym ale nawet nie być przywiązanym nawet do lekkiego grzechu (a co z papierosami?) a ja jestem. Teraz nie będzie odpustów, więc, może spowiedź, tym razem może bez kartki i bez szczegółów, ksiądz i tak zna z poprzednich spowiedzi.

Opisałeś problem i sam sobie na niego odpowiedziałeś.Jaką rolę przewidujesz dla użytkowników forum? Masz prawo wyrazić czego oczekujesz w tym temacie.

Wsparcia, bo chcę jak najszybciej iść do spowiedzi. Już kolejny raz nie byłem w kościele, odezwała się nienawiść do religii.

Moźliwe że pisałeś o tym. Ale z czego wynika Twój stan? Z czego ta nienawiść? Masz jakieś głębsze problemy?

To może nie zadowalająca odpowiedz, ale dyskutować można długo, ale nikt Ci nie odpowie co masz zrobić. Czy być kryształowy, nie mieć żadnych problemów z nielegalnym oprogramowaniem, czy raczej przymknąć oko, skoro to pomaga Ci jakoś. Nie mam pojęcia czy Bóg się gniewa bo masz ten program, czy cieszy, że realizujesz pasję i jak rozumiem, przy okazji lepiej radzisz sobie z innym problemem. Racja jest po trochu wszędzie. Mnie napewno nie przekonuje rozumowanie jakie zaprezentowałeś - na tle innych gorszych rzeczy, program za który nie zapłaciłem, to drobiazg. Twoje grzechy nie są dopuszczalne, bo z Twojej perspektywy zawsze możesz popełnić gorsze. Zło to zlo i rozpatrujesz je konkretnie, a nie w ten sposób porównując. Co innego gdy oceniasz swój stan, wtedy też ocenić możesz czy łatwiej luc=b trudniej bylo Ci sobie z grzechem poradzić. Inaczej mówiąc stajesz w prawdzie co jest ok a co nie, a nie usprawiedliwiasz swoje czyny, bo mogło być gorzej.

Program to Delphi, koszt 4.5 tysiąca. Na szczęście jest darmowy odpowiednik FreePascal ze środowiskiem - Lazarus

Trochę nie rozumiem. Z czego korzystasz zatem?

Na razie z obu, dużo więcej z Delphi, bo jest wygodniejszy jeśli chodzi o debugowanie, ale trzeba będzie przejść, zresztą, i tak skończył się kres zapału do programowania.

Skoro jest FPC to w czym problem - chodzi o wygodniejszy debugger?

No chyba będę musiał się przyzwyczaić. Poza tym na przykład taka Java i C# są współczesnymi a nie przestarzałymi środowiskami i bezpłatnymi, ale ja cały czas siedzę w tym Pascalu

Pascal - porządny język - w odróżnieniu do tych dwóch, które wymieniłeś, gdzie nawet nie ma funkcji (tylko statyczne metody ).. ok - dobra, czepiam się..

Delphi Personal 7 za darmo: http://delphifocus.blogspot.com/2009/07 ... nload.html

OK, to może powróćmy do tego o czym pisałeś na początku. Spowiedź wydaje się u Ciebie raczej ciężarem niż uwolnieniem. Czy mam rozumieć też że masz problem z oceną czy to co robisz jest grzechem?

Zawsze była ciężarem, po krótkim czasie gromadzi się sporo ewidentnych grzechów. Do tego dochodzi lęk że spowiedź będzie nieważna.

Wydaje mi się że to jest droga do nikąd. Ciągły żal, strach, złość, poczucie robienia czegoś wciąż na nowo, bez efektu, może bez sensu. Dla mnie normalne jest to że każdy i to praktykujący wierzący ma czas kryzysu. Niektórzy zwą to czasem pustyni, kiedy Bóg wydaje się być daleko, nie istnieć, a wtedy łatwo nam się odsunąć, przestać być wiernymi. Ten czas to coś co może wypróbować naszą wiarę, taki poligon. I jeśli nawet okarze się że nasza wiara jest nikła, to przecież o to chodziło aby to zrozumieć. W wierze nie tylko to co jest idealne jest dobre, ale też to co nam pokazuje, pozwala nam iść dalej. Nie wiem dokładnie jakie przechodzisz trudności, ale widzę że poważne, może nawet większe niż przeciętny wierzący. Nie dam Ci recepty co masz zrobić. Mogę jedynie zapewnić że Bóg jakiego znam, jest bardzo za człowiekiem. Jest bardzo pozytywnie do nas nastawiony. Wizja Boga który stoi gdzieś w konfesjonale i czeka tylko na Twoje potknięcie jest mi obca. Jeśli spowiedz jest nieważna, to jedynie z naszej winy, celowo, z premedytacją, przez naszą nieszczerość, kłamstwo, celowe złe działanie. Nie przez naszą bezradność, miotanie się w życiu bez konkretnych efektów i owoców, strach. Zadaj sobie pytanie czy Ty chcesz zrobić Bogu na złość, czy czujesz się bezradny, a On jakby milczał. Czy to Ty decydujesz o swojej złości, czy jest ona niezalezna od Ciebie?