Myślę ostatnio dużo o Bożym Miłosierdziu. Myślę o tym, jak wielkim jest ono darem dla człowieka. W zakamarkach swojej duszy odnajduję wielką potrzebę nieodwołalnego przebaczenia. Na drodze mych rozważań spotykam św. Faustynę, ale także dowiaduję się o innych osobach, które miały objawienia o podobnej tematyce do objawień s. Faustyny.

...

"Bóg jest Miłością i Miłosierdziem, oczekuje wiary i zaufania Jego dobroci i pragnie przebaczać grzesznikom, jeśli tylko z żalem i skruchą, bez obawy lęku, będą się do Niego zwracać".


Są to słowa ks. Henryka Ciereszki piszacego o s. Benignie Konsolacie Ferrero, której żywot chętnie czytała św. Faustyna i która podobnie do Faustyny miała objawienia o Bożym miłosierdziu (E. Czaczkowska "Siostra Faustyna" s. 254; info w necie: tutaj)

...

Pomimo wielu starań człowiek może doświadczyć wciąż powracającego grzechu. Pomimo wielu łez możemy wciąż czuć, że nie jesteśmy tak dobrzy, jakbyśmy tego pragnęli. Czasami możemy wręcz doświadczać, że naszymi grzechami coraz bardziej katujemy Chrystusa - coraz mocniej przykładamy swoje ręce do Jego kaźni. Przynajmniej ja tak mam. Czuję, jak grzechami przyczyniam się do Jego śmierci.

Jednak Boże Miłosierdzie jest nieodwołalne. Doświadczam mojej grzeszności, ale o wiele bardziej doświadczam daru przebaczenia. I wtedy moja dusza - czuję to niemal fizycznie - ma jakiś udział w Zmartwychwstaniu. Odradza się dzięki zbawczemu dziełu Chrystusa.

Przebaczono mi.

...

«I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu!»


[Łk 17, 4]

...

Z serca płynie prosta modlitwa...

Jezu Miłosierny,
grzeszę,
wciąż grzeszę:

proszę przebacz,
proszę ulecz...

ufam Ci



...


Możliwe, że ktoś także doświadcza mocno Bożego Miłosierdzia. Możliwe, że chciałby o tym powiedzieć innym. Podzielić się tym wielkim Bożym darem. Chciałbym, żeby temu był poświęcony ten temat. Nie roztrząsaniu, nie dywagacjom, nie polemikom. Po prostu świadectwu doświadczenia Bożego Miłosierdzia.

Prawda, ale jesteśmy powołani do świętości "bez której nikt nie ujrzy Boga", "nie łudźcie się...".

Chrześcijańskie życie musi odznaczać się zwycięstwem nad grzechem z perspektywy dłuższego czasu. Jesli ktoś zupełnie nie odnosi zwycięstwa nad grzechem w swoim zyciu to coś bardzo jest nie tak... Nie przychodzi to łatwo i szybko ale każdy powinien mieć takie świadectwo w swym życiu. I to swiadectwo jest własnie owocem i dowodem, że naprawdę kroczymy za Jezusem. Nie ma czegos takiego, że grzeszę sobie, idę się wyspowiadać i jest ok, potem znów ten sam grzech i znów spowiedź.... i tak bez końca.


"A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. (2) Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, (3) bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, (4) zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga. (5) Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń."

Tuataj Paweł mówi o ludziach wierzących i jacy bedą. A bedą dlatego tacy bo wyrzekną się mocy pobożności. Czyli krótko mówiąc "jaki jestem takim mnie masz" i grzeszą dalej, jednocześnie wyrzekają się mocy Bozej która mże dać im zwycięstwo w walce z grzechem. Także jeśli opieras się na Bożym miłosierdziu ale nie wzrastasz ani trochę w świętości, to jest bardzo prawdopodobne, że żyjesz w zakłamaniu, że jesteś naprawdę dzieckiem Bożym.