Temat dotyczący samej praktyki, abstrahując od tego czyje poglądy są prawdziwe. Całość kierowana głównie do osób praktykujących.

Czy jesteście zadowoleni ze swojej praktyki religijnej? Czy znacie jakieś sposoby na jej pogłębianie?

Ja np. nie jestem w pełni zadowolony - wiem, że mógłbym być bardziej gorliwy i systematyczny, ale czasem po prostu dopada mnie leń.

Mam podobnie, zawsze mogłoby być lepiej.
Aczkolwiek staram się poprawiać to co mi nie wychodzi, więc już jest ten pierwszy krok postawiony.

Zawsze może być lepiej, ale do dobrze, gdy można się rozwijać, doskonalić się w czymś. Praktyka religijna ma jednak czemuś służyć i o wiele ważniejszym pytaniem jest to czy dzięki niej stajemy się lepsi, bliżsi Bogu. Może się okazać, że praktyka zamiast pomagać, przeszkadza nam w tym. To sprawa do indywidualnego rozpoznania. Lepiej zataj siebie, co Ciebie motywuje, sprawia że jesteś lepszy, bardziej miłujesz i rozwijaj te bodźce.

Bardzo ciekawy temat. Mam podobne odczucia - chcę czegoś więcej. Więcej miłości Boga i do Boga, więcej miłości i współodczuwania z innymi, głębsze zrozumienie i przeżywanie praktyk religijnych.

Moim zdaniem poczucie "nie w pełni zadowolenia" z aktualnego stanu pojawia się nie bez przyczyny. To właśnie to napięcie, ta różnica między stanem aktualnym a pożądanym pcha nas do zrobienia czegoś więcej, do większego dobra.

Myślę, że podstawową kwestią jaką przydałoby się w takim przypadku zając jest odpowiedź na pytanie: jak wyobrażam sobie, że wyglądałby stan takiej gorliwości religijnej, jakiej bym pragnął. Ta odpowiedź wcale nie musi być oczywista - czasem coś nam nie pasuje, ale nie wiemy jak miałoby być najlepiej. Łatwo powiedzieć np. "chcę być jak Jezus, brać z niego przykład", tylko co konkretnie to oznacza dla nas w codziennym życiu.

Jak mamy odpowiedź, to wiemy już do czego dążyć i czym różni się stan obecny od upragnionego. Wtedy łatwiej coś zdziałać.

Jest wielu mędrców i świętych, których śladami można podążać - niestety nie jest to łatwe Ja osobiście wiem jaki chcę być - gorzej, by się takim stać.


Cóż - jeżeli taka praktyka miałaby nas oddalać od Boga, to oznaczałoby, że jest ona błędne lub niedopracowana.

Chyba powinniśmy być niezadowoleni i mieć poczucie, że ciągle robimy za mało. Poczucie zadowolenia z siebie prowadzi do pychy; porównajmy modlitwę celnika i faryzeusza.
Niedługo październik i nabożeństwo różańcowe. Modlitwa różańcowa, zwłaszcza odmawiana wspólnie przed Najświętszym Sakramentem - rzecz bezcenna. Sama uczęszczam, kiedy tylko mogę
Pamiętam z ubiegłych lat gorliwe działania wielu katechetów, aby młodzież była obecna w kościele przez cały pażdziernik. Gorliwość, zachętę, motywację bardzo bardzo pochwalam, natomiast pewna jestem, że przymusu nikt nie lubi. ( oceny, podpisy w zeszycie do religii) Piszę o tym, ponieważ usłyszałam kiedyś stwierdzenie, które mnie zszokowało:
" ważne byle byli w kościele wszystko jedno dlaczego tu przyszli!" Ale może nie mam racji?

"ważne byle byli w kościele wszystko jedno dlaczego tu przyszli!"
Niestety dość popularne podejście.

Bądźcie w kościele
Gotowi bądźcie
Może i Bóg zajrzy

Dobre

Zawsze może być lepiej. Lecz należy cieszyć się z tego co jest, zwłaszcza jeśli nie jest aż tak najgorzej Jestem zadowolony