Witam!

Nie wiem, jak inaczej mam zatytułować ten temat ... Zupełnie tracę wolę życia. A Pan Bóg milczy.

Jestem na rozstaju dróg. Mam 24 lata. Zawsze byłam artystą, miałam wielki talent, wygrywałam konkursy nawet w skali międzynarodowej. Piszę to po to, żebyście mi uwierzyli, że moim powołaniem naprawdę jest sztuka. Jeżeli chodzi o duchowość, to Pan Bóg zawsze wyraźnie mi odpowiadał na moje pytania. Bardzo często poprzez wizje. Opowiadałam swoje świadectwo przed kilkoma księżmi. Twierdzili, że te moje doświadczenia są niemal mistyczne.

Ale teraz Pan Bóg milczy. Chodzę do duszpasterstwa charyzmatycznego. Bardzo często pojawiają się na nim różne dary od Ducha Świętego. Ale mnie On zdaje się omijać.

W każdym razie do sedna: Moim powołaniem jest sztuka. Piszę książkę. Jestem absolutnie pewna, duchowo, że to właśnie powinnam robić. Poza tym maluję obrazy. Ale moi rodzice zmuszają mnie, żebym studiowała. Żebym dokończyła matematykę. Zrobiłam licencjat. Potem uciekłam ze studiów na 2 lata. Potem naciskali na mnie bardzo, żebym wróciła. Krzyczeli, płakali. Wróciłam. I nie daję rady Żadna siła nie jest w stanie mnie zmusić do nauki, po prostu nie interesuje mnie to i nie zależy mi na tym. Uważam, że tracę tylko czas Żałuję każdej minuty przesiedzianej nad tym

Ja nie potrzebuję studiować. Ani matematyki, ani malarstwa, ani niczego. To nie moja droga i wiem to.

Inną rzeczą, która mnie zupełnie załamuje jest brak mężczyzny. Nigdy nie spotkałam nikogo, kogo bym pokochała. Byłam jednak w wielu związkach z ludźmi, których nie kochałam z braku lepszego wyboru. Teraz chciałabym inaczej. Czuję, że potrzebuję tego, że jestem do tego gotowa, że daję z siebie 100%, żeby być jak najlepszą wersją siebie, żeby być księżniczką dla tego właściwego mężczyzny, ale on się nie pojawia. Ci, których spotykam są po prostu tacy, że nijak żaden do mnie nie pasuje. Ostatnio tylko przypadkiem miałam kontakt z pewnym chłopakiem zza granicy, którego bardzo polubiłam, ale on nie jest zainteresowany kontaktem. Ciągle kogoś poznaję, wychodzę do ludzi. I nic. Może to głupie, ale odbiera mi to całą radość życia. Nie potrafię się cieszyć, bo wizja samotności mnie przeraża. Zawsze myślałam, że Pan Bóg da mi wszystko, co mi potrzebne. A to moim zdaniem jest mi potrzebne. Nie za 10 lat, czy za 20 lat, tylko teraz. Bo za 10, czy 20 lat niektóre sprawy nie będą już takie same.

Całe moje życie wisi na włosku. Nie ma we mnie radości życia, więc nie dbam o siebie, bo nie jestem w stanie. Przesiaduję przed komputerem noce, nic nie jem całymi dniami. Brak mi nadziei.

Nie skończę tych studiów, bo nie dam rady... Boję się, że bez studiów też sobie nie poradzę. Pójdę do pracy i co? Kiedy będę mieć czas na pisanie, na malowanie? Po 8 h, jak już będę marzyć tylko o tym, żeby zasnąć? Albo wyląduję żebrząc. Jeżeli nie spotkam właściwego mężczyzny, to wszyscy będą mnie wytykać palcami, szczególnie moja rodzina. Będą ze mnie szydzić, że jestem wieczną dziewicą, że takie miałam zasady i guzik z tego wyszedł Będą mnie podawać za przestrogę dla innych, żeby nie czekali do ślubu itd...

Jeżeli to, co czuję to prawda, to wszystko będzie dobrze. Ale nie wiem tego na 100%. A Pan Bóg milczy. Zawsze odpowiadał mi poprzez wizje. Teraz milczy A ja już nie daję rady. Czuję się beznadziejna, coś muszę naprawdę robić nie tak. Jak On nic nie zrobi to to się skończy samobójstwem. Nie wytrzymuję już tego strachu przed rodzicami, brakiem pieniędzy i samotnością. Nie mam na to już siły. Mój wygłodzony organizm też nie ma siły.

to nie miej zasad





szukasz szczęścia w rzeczach, sprawach, ludziach ... wszędzie tam gdzie go nie ma.... chmmm 24 lata szybko... kawał życia wygrasz zazdroszczę Ci

zarzuć sieci po drugiej stronie łodzi,
odwróć biegun o 180 stopni
skoro szczęścia nie ma na zewnątrz ciebie to gdzie jest

bądź taką kobietą, której pragną mężczyźni... dowiedz się jaką... to twoje zadanie... odrabianie zadań to fascynująca rzecz. powodzenia.

Nie rozumiem. "To nie miej zasad"... ale ja chcę mieć te zasady. Mężczyźni się we mnie zakochują. Tylko co z tego. Nikt nie jest dla mnie.

Brak niektórych rzeczy mnie unieszczęśliwia. I nijak nie umiem tego przeskoczyć, nie wiem jak.

Z opisanego stanu można wysnuć, że cierpisz na depresję.
Może spróbuj nawiązać kontakt z:
http://www.inigo.org.pl
Grono specjalistów zapewne fachowo może pomóc ci wychodzaić z sytuacji, niż anonimowe osoby na forum.

To miej.

Teraz rozumiesz?

Ok, moim problemem nie do końca są zasady. I tak będę ich przestrzegać, bo są dla mnie naturalne. Ale kiedy się coś wybiera, to powinno się zgodzić na konsekwencje tego wyboru, także te złe. Powinno się być pogodzonym, że może nie wypalić. A ja nie jestem. Nie potrafię zaakceptować ewentualnej samotności, bo wiem, że będę w niej nieszczęśliwa.

Nie mieć zasad też nie potrafię, bo nie lubię nawet całować się z mężczyzną, którego nie kocham, a co dopiero coś więcej. To jest okropne.

A Pan Bóg nic. I nie wiem, czy robię coś nie tak.

A kto ma to wiedzieć?

Pan Bóg nie przychodzi na zawołanie - czasowy brak obecności Boga odczuwały i osoby święte: Matka Teresa z Kalkuty, Jan od Krzyża.

Wiem. Czuję, że jest burza. A On śpi.

To nie znaczy, że nie czuwa i nie wie, czego Ci potrzeba. Czego Ty tak naprawdę chcesz? Odpowiedz sama sobie. Chcesz objawień, bo być może, je kiedyś miałaś? Skąd wiesz, że pochodziły od Boga? Tupanie nogą nic nie da. A Ty krzyczysz: Panie Boże przyjdź teraz, bo ja tak chcę ! Chcę tego i tego, teraz! Bo jak nie to..... Gdzie zaufanie i modlitwa "bądź wola Twoja"
Znasz dalszy ciąg historii, kiedy rozpętała się burza. Pan wstał i powiedział: " odwagi, nie bójcie się, ja jestem!"

Nie raz Bóg tak kieruje Naszym życiem że trudno jest się Nam pogodzić z Jego wolą. Nie szukaj nikogo na silę byś później nie cierpiała z tego powodu. Uwierz mi że życie w samotności też ma swoje plusy. Nie zamykaj się na innyh bo wtedy nic nie zdziałasz. Bądź osobą o proniennym uśmiechy i zarażaj tym innych. Ludzie będą Cię kochali za to:)

Dobrze pisze Anulka, nie szukaj na siłę, znajdź sobie wspólnotę i ludzi, z którymi zechcesz spędzić mile czas, na modlitwie i jakiejś innej formie rekreacji. Módl się na różańcu też, zawierzaj sprawę Mamie Niebieskiej

Lepiej czekac niz brac zastepczo bubla.
Ciezkie studia... szczegolnie jak na artystke czy umysl humanistyczny. Reakcja rodzicow, nie ciekawa.

Wyczuwam jednak dobrą dusze, uszy do góry
Bóg od ludzi nie przyjdzie, moze tylko czesciowo, idealisci nie maja latwo. Noi pamietaj, że raz Bóg blogoslawi, a raz nie, bez wzgledu na podstawe. Po to żeby pewne rzeczy uwydatnily się lub wydaly.
Jesli jest zle, to napewno do czegos prowadzi, wiem z doswiadczenia.

Btw. mozesz pochwalic się dzielami

O ile samodzielnie zdoła, pisze wszak nie dbam o siebie, nic nie jem całymi dniami, brak mi nadziei, a to zasadnicze objawy depresji.
Lilavati potrzebuję fachowej pomocy dla duszy i ciała.
Znam piekło depresji, dlatego koniecznie zalecam skorzystanie z fachowej pomocy.

Mareta fajny post. Ja uwazam że to dobry moment by się Nowo Narodzic i by swoje zycie zawierzyc Chrystusowi.