No właśnie miałem napisać, że sado-maso nie zawsze jest zdrowa. Rzecz jasna nie da się jednoznacznie ocenić zachowań, więc trzeba dużo rozmawiać i czytać na ten temat.

Broń Boże nie oglądać filmów, bo to fikcja. Natomiast czytając i rozmawiając to jesteś w świecie realnym?

Zbigniew, a nie jest to przypadkiem tak, że to wszystko, co podaje ci umysł, to wirtualny świat. To tylko jakaś twoja (jego) wizja, to film który wyświetla na ekranie świata?
Jesteś w kinie oglądasz film, płaczesz, denerwujesz się, pałasz nienawiścią, śmiejesz się – robisz to wszystko oglądając fikcję - obraz na białym płótnie. Po skończonym seansie „budzisz” się i masz wrażenie, że jesteś w realu. Ale czy jesteś, moim zdaniem nadal śnimy, umysł wyświetla film, który się nie kończy. Jutro pojadę do pracy, znowu na Grabiszyńskiej będą korki, szef będzie się czepiał za brak sprawozdania, a u mechanika nie zmienię opon bo będą kolejki, wieczorem zabalujemy w pubie… . Czy to jest real, czy nadal śnię, snem z którego nie jestem się w stanie obudzić, i odczuwam emocje tak jak w kinie?
Piszesz „mąż ma problem, skoro przekłada fikcję na swoje życie intymne”, nie widzisz swego problemu, polegającego na tym, że fikcję chcesz zmienić za pomocą fikcji?

Kochani, dziękuję Wam za odpowiedzi i za pomoc. Wczoraj postanowiłam porozmawiać z mężem szczerze i strasznie się pokłóciliśmy, jestem kompletnie załamana
Mąż przyznał się, że jednak oglądał filmy pornograficzne i to tam widział jak mężczyzna wiąże kobietę! Mało tego - powiedział że na tym filmie było kilku mężczyzn i jedna kobieta, którą poniżali!
Oczywiście obiecał się wyspowiadać, ale to i tak dla mnie straszne.
Co się dzieje z moim mężem? Jak mogę mu pomóc?
Czy powinnam powiedzieć o tym Księdzu?

Porozmawiaj z nim w cztery oczy, dowiedz się, dlaczego zaczął oglądać porno, dlaczego zataił ten fakt przed tobą, gdy powiedział Ci o pomyśle zaczerpniętym z filmu, rozmowa powinna być przeprowadzona w spokojnej atmosferze, bez oburzania się na niego. Zapytaj wprost, czego mu brakuje w Waszym małżeństwie, nad czym moglibyście wspólnie popracować czy zmienić. Może dobrym wyjściem byłoby znalezienie aktywności, które wspólnie byście wykonywali? Ważne jest, byście otwarcie rozmawiali ze sobą o tym, co przeszkadza, byście wzajemnie znali swoje potrzeby i mieliście w sobie wsparcie, bez zatajania pewnych spraw.

Wypowiadam się o sferze intymnej - sferze seksualnej. W tej sferze przekładanie fikcji ze sztuki na swoje życie seksualne jest niebezpieczne.

Ojciec Knotz - to, że jest zakonnikiem, nie oznacza, że proponuje "seks po Bożemu" 🙃😁
A może naucza o swoich fantazjach, które podpowiada małżonkom 🤔

Ciekawe, czy w ramach szczerości Ty przyznałaś się, że omawiasz problem na Forum

Nie ma sensu się kłócić. Podchodząc emocjonalnie pokazujesz swoją słabość. Bądź spokojna i stanowcza.
No skoro on postanowił się wyspowiadać, to po co masz się spowiadać za niego? Módl się za swojego męża i okaż mu z jednej strony stanowcze oczekiwania, żeby się poukładał; a z drugiej strony – zrozumienie i wsparcie. Pornografia jest niestety bardzo częstym grzechem wśród mężczyzn. Fakt, że trafiłaś na takiego, który jest gotów z problemem walczyć liczy się na plus.

Zefciu - co za pesymistyczna wizja świata. Pornografia nie jest znowu aż tak bardzo częstym grzechem wśród mężczyzn.

A masz rację z tym, ze to mąż ma problem i mąż będzie się spowiadał - nikt inny za niego sprawy nie załatwi. Zostawmy temu człowiekowi wolność działania.

Tzn. jak częstym nie jest i skąd masz te informacje?

A jak częstym jest? Myślisz, że 90% mężczyzn wraca z pracy i włącza sobie pornola dla odprężenia?

Są ludzie uzależnieni, zniewoleni, czy ludzie, którzy korzystają z porno, ale na szczęście nie jest to aż tak dużo.

Pornografia to bardzo czesty problem wsrod mezczyzn i kobiet niestety

Wczoraj, na spokojnie porozmawiałam z mężem i konkluzją jest fakt, że przyznał się, że często ogląda filmy tego typu i się przy nich lub po nich masturbuje
Powiedział też, że może się z tego spowiadać, ale nie chce rezygnować z tego rodzaju przyjemności i nie ma to związku z naszym pożyciem, które (jak zapewnił) jest według niego udane.

Oczywiście przyznałam się, że szukałam porady i wsparcia na forum bo nie chcę żyć w kłamstwie. Mąż przyznał, że rozumie, nie ma żalu.

Akurat ten rodzaj przyjemności jest niezgodny z wiarą i nie można się z tego spowiadać, bez postanowienia poprawy. Nie można w znaczeniu, że taka spowiedź jest nieważna.

...moj post był odpowiedzią na wycięty post...