Jest pewien człowiek, osoba publiczna (nie chcę zdradzać nazwiska) wzbudzający bardzo silne, skrajne emocje. Jedni go kochają, a drudzy nienawidzą, powody tego są różne. Osoba ta zajmuje się na co dzień szyderą z innych - ludzie z tej pierwszej grupy nie są wrażliwi na krzywdę innych i "doceniają" jego pracę, szanują jego wyrazistość, pewność siebie czy cięty język, sympatię polityczne też swoje robią. Innym jednak nie podoba się ciągłe masowe wyśmiewanie wielu osób przez tego człowieka, dostrzegają również to, że ciągnie go jedynie do pieniędzy czy korzyści, m.in. przy nawiązywaniu kontaktów z różnymi wpływowymi ludźmi. Oczywiście to tylko kilka przykładowych cech, które przyciągają lub odciągają do/od twórczośći tego pana.

Nie ukrywam, że odczuwam do tej osoby silną niechęć i dość często ją krytykuję. Nie jest to bezmyślny hejt, pełen obelg czy wulgaryzmów - są to bardzo długie, rzetelne komentarze. Mam jednak wątpliwości, czy moja postawa nie jest grzeszna - bo wynika z niechęci i nienawiści, a przecież i tak nie zmieni postępowania tej osoby, nie ma też dużych szans, że wpłynie na postrzeganie jej przez innych.

Co mam robić w takiej sytuacji? Czy naprawdę jestem skazany na milczenie, kiedy ten pan wyśmiewa kolejne osoby przy poklasku swoich "fanów"? Czy może po prostu dbać o to, by wypowiedzi nie zawierały nie tylko wszelakich bluzgów, lecz także kpiny czy ironii (bez niej na jakikolwiek odzew nie ma co liczyć), nawet jeśli jest zasłużona? Czy nawet to i tak będzie grzechem, skoro z miłością do tego pana nie ma nic wspólnego?

Przewodników duchowych na forum nie szukaj, pytania o grzech zadawaj w konfesjonale. Na forum możesz co najwyżej zapoznać się z opiniami zwykłych ludzi, takich jak Ty.
Moje zdanie na przykład jest takie, że zawsze mam prawo, a nawet obowiązek stanąć w obronie atakowanych osób, czy drogich mi wartości chrześcijańskich. Oczywiście idealnie jest wcześniej, przed podjęciem jakichkolwiek działań, pozbyć się wszelkich nienawistnych emocji, które mogą człowiekiem miotać. W pierwszym rzędzie niszczą pokój ducha tego, który je żywi.

Głównym założeniem krytyki powinna być konstruktywność, czyli taki sposób wypowiedzi, który podsuwa jakieś rozwiązania problemu. Czyli nie chodzi o poniżenie, sprowadzenie do parteru, wyszydzenie człowieka, ale wykazanie błędów jego rozumowania za pomocą argumentów. Jakby były żelazne to by było super, ale na początek wystarczą takie, jakie się ma
A miłość różne ma oblicza, zdarza się że ludzie mylą ją z sympatią i innymi ciepłymi uczuciami, które można odczuwać.