Jaka jest różnica między obietnicą, przysięgą, a ślubem prywatnym złożonym Bogu? Wczoraj złożyłam obietnicę, lub przysięgę(ślubu raczej nie), ale podczas ataku paniki. Obiecałam wtedy Bogu, że nie będę czegoś robić. Wiem, że ślub złożony pod wpływem ciężkiej i niesprawiedliwej bojaźni jest nieważny, ale jak jest z atakiem paniki?

To może gdy nadchodzi atak chwyć za oręż jaki dał Chrystus i powtarzaj Jezus ufam Tobie.
Panikę może zmniejszysz, lub zupełnie opanujesz i nie pozostaną Ci wątpliwości o przysięgi, którym możesz nie sprostać.

Tyle ze podczas ataku paniki trudno myśleć racjonalnie i niestety nie pomyślałam o słowach ,,Jezu, ufam Tobie''.

Kan. 1197 - Sam ślubujący może zmienić przedmiot ślubu prywatnego na większe lub równe dobro; zamiany na mniejsze dobro może dokonać ten, komu przysługuje władza dyspensowania zgodnie z postanowieniem kan. 1196.
Kanon 1196 wymienia m.in. proboszcza wobec swoich parafian i „wszyscy, którym władza dyspensowania została delegowana przez Stolicę Apostolską lub ordynariusza miejsca”. Spowiednicy najczęściej mają prawo zamienić przedmiot ślubu lub od niego dyspensować, jeżeli był to ślub prywatny (Ślub jest publiczny, gdy go przyjmuje w imieniu Kościoła uprawniony do tego przełożony; w innych wypadkach jest prywatny).

A czy każda obietnica jest ślubem?

Sama wyżej piszesz, że w ataku paniki trudno myśleć racjonalnie, zatem ta obietnica wynikała ze strachu i trudno ją traktować jak ślub.
Ślubem będzie gdy ją powtórzysz świadomie i dobrowolnie będąc w pełni sił i zdrowia.

No właśnie też tak myślałam, ale chciałam jeszcze zapytać o obietnice i śluby. W różnych źródłach są podane różne informacje. W jednych jest napisane, że każda obietnicą złożona Bogu jest ślubem, w innych, że nie każda, a w jeszcze innych, że taka złożona przy świadkach. W jednych jest napisane, że obietnicą może być rozwiązana przez składającego obietnicę, podczas modlitwy, w innych, że tylko spowiednik może z niej zwolnić. Niektóre źródła podają, że złamanie obietnicy to ciężki grzech, inne, że nie.

Oczywistym jest że nie jest.
Jak nie możesz czegoś wypelnić co obiecałas Panu Bogu to powiedz o tym spowiednikowi i z nim rozeznaj sprawę.

Tak jak napisałam - złożyłam nieprzemyślaną obietnicę pod wpływem ataku paniki. A jak w końcu jest z obietnicami - zwolnić może tylko spowiednik, czy samemu można ją rozwiązać podczas rozmowy z Bogiem?

Ludzkie prawo chorego człowieka nie karze nawet za najgorsze czyny, jedynie skazuje na leczenie, lub w najgorszych stanach izoluje.
A Bóg ma być bardziej radykalny od człowieka i wymagać wypełnienia obietnicy złożonej w momencie ataku choroby?

W czasie ataku choroby na pewno nie, ale chodziło mi ogólnie o obietnice. Czytałam gdzieś, że każda obietnica, którą pod ciężkim grzechem jest zobowiązany wypełnić, jest już ślubem:
,,Ażeby więc ważny i prawdziwy był ślub, najprzód potrzeba, aby ten co czyni ślub jaki, znał to, iż ślub jest obietnica Bogu dana, którą pod ciężkim grzechem wypełnić obowiązuje się. Bo gdyby na przykład chorując kto, stanowił mocno, iż jeśli ozdrowieje, będę pościł, jałmużnę dam ubogiemu, lub co innego podobnego uczynię, a nie miał chęci obowiązać się do wypełnienia tego pod ciężkim grzechem, byłaby to obietnica sama, ale nie ślub.''
http://www.ultramontes.pl/nauki_katechizmowe_ii_7.htm
Zaznaczam, że akurat teraz nie chodzi o mój przypadek, tylko ogólnie.

Rozeznaj ze spowiednikiem.

Tyle że nie wiem jak w obecnej sytuacji wygląda sprawa ze spowiedzią i czy łatwo ,,dostać się'' do konfesjonału.

Nie musisz dostawać sie do konfesjonału, idź najlepiej w dzień powszedni (mała liczba wiernych) i po Mszy zapytaj księdza.

@karolinapytająca otrzymałaś już odpowiedzi na zadane pytania, jak Ci już wyjaśniła @Alus, obietnice składane pod wpływem silnego lęku(panika) są nieważne, brak tu dobrowolności i pełnej świadomości czynu. Jeżeli to co Ci wyżej tu napisano, nie jest dla Ciebie wystarczające, to zamiast nakręcać się przypadkowymi stronami znalezionymi w Internecie, zapytaj księdza. Nie widzę powodu, by dalej dzielić włos na czworo. Dlatego temat zamykam.