Co fizyka wyjaśniła?Chodzenie po kilkusetstopniowym żarze teoretycznie powinno spowodować oparzenia.Czy ten "fizyk",który to wyjaśnił sam przeszedł boso po rozpalonych węglach?

Co fizyka wyjaśniła?Chodzenie po kilkusetstopniowym żarze teoretycznie powinno spowodować oparzenia.Czy ten "fizyk",który to wyjaśnił sam przeszedł boso po rozpalonych węglach?

Okazuje się, że każdy, nawet bez specjalnego, „psychologicznego” przygotowania, może bez uszczerbku dla zdrowia chodzić po rozżarzonych węglach. A umożliwiają to prawa fizyki oraz budowa skóry człowieka!

Po pierwsze, sam fakt poparzenia, jak i jego wielkość, zależą nie tyle od temperatury gorącego przedmiotu, lecz od ilości ciepła przekazanego ciału człowieka przez ten gorący przedmiot. Fizykom, którzy zajmują się ciepłem, już od dawna wiadomo, że różne substancje mają różne tzw. ciepło właściwe. Znaczy to, że przy zmianie temperatury o tyle samo stopni substancje te wymieniają z otoczeniem różne ilości ciepła. Na przykład ciepło właściwe węgla wynosi około 700 J/(kg·°C), co oznacza, że ochłodzenie 1 kg węgla o 1°C dostarcza do otoczenia 700 J ciepła. Dla porównania – ciepło właściwe wody jest 6 razy większe niż węgla. Wynika z tego, że gdy węgiel oddaje ciepło wodzie, to temperatura wody wzrasta w tempie sześciokrotnie mniejszym niż obniża się temperatura węgla. Po drugie, różne substancje w różny sposób przewodzą ciepło. Np. metale są dobrymi przewodnikami ciepła – świadczy o tym np. fakt, że metalowa łyżka, której jeden koniec zanurzymy w gorącej zupie, bardzo szybko cała staje się gorąca. Natomiast drewno, węgiel i tworzywa sztuczne źle przewodzą ciepło. W związku z tym dotknięty gołą stopą kawałek rozżarzonego węgla, „niechętnie” oddaje ciepło nodze człowieka. Jeśli zetknięcie ciała z gorącym przedmiotem trwa krótko, nie dojdzie do poparzenia.

Okazuje się też, że samo ciało ma pewną metodę ochrony przez oparzeniem. Gruczoły potowe człowieka (jest ich na całym ciele około 2,5 miliona!) wydzielają pot, który parując z powierzchni ciała powoduje obniżenie jego temperatury. W wysokiej temperaturze, kilkuset stopni Celsjusza, zetknięcie ciała z gorącym przedmiotem powoduje błyskawiczne odparowanie wody w porach skórnych. Tworzy się w ten sposób ochronna "poduszeczka" parowa, która blokuje przekaz ciepła.

Można więc chodzić po węglach i brać w ręce roztopione żelazo. Trzeba tylko pamiętać, aby chodzić dość szybko i uważać, aby drobinki węgla nie dostały się między palce.

http://clever.plejada.pl/128,zimny_jak_ ... detal.html

Punkty te nazywają się receptorami. Są to unerwione miejsca pozostające w ścisłym związku z określonymi organami.

Można chodzić po węglach powoli, i nic nam się nie stanie...