Zastanawiające zestawienie dwóch zdarzeń:

1) Czytanie książki
2) Nawrócenie

Czy uważasz, że istnieje między tymi zdarzeniami jakiś związek? A może przyczyna zestawienia tych zdarzeń jest inna? Jaka?

Ja to odebrałem jakoś w ten sposób: "Kiedyś błądziłem i czytałem tego typu błędne rzeczy, ale później się nawróciłem i otworzyłem oczy na prawdę."

Jeśli tak się sprawy mają, to ja muszę stwierdzić, że u mnie sytuacja bliższa jest odwrotnej i to właśnie wyrwanie się z sideł umysłu pozwoliło mi dotrzeć do głębszej prawdy niż kompulsywne dogmatyczne struktury myślowe

Na Tollego trafiłem w okresie mojego życia, kiedy zacząłem interesować się duchowością, psychologią itd. Byłem w tamtym czasie w kiepskiej kondycji życiowej. Coraz głębsze zniewalanie się alkoholem, pornografią i eksperymentowanie z substancjami narkotycznymi.
Tolle dał mi wtedy nutę wytchnienia, powiewu, nadziei. Zainteresował mnie. Stałem się bardziej świadomy pewnych rzeczy w świecie. Zainteresował mnie buddyzmem zen.

Wtedy nie miałem świadomości grzechu, Pana Jezusa traktowałem tylko jako wspaniałego człowieka, nauczyciela ale na tamten czas, nigdy w życiu nawet nie czytałem Nowego Testamentu

Przyjęcie Pana Jezusa do serca, wyzwoliło mnie z nałogów. Odnowiło i wciąż odnawia moje życie.
Jeśli chodzi o sprawy duchowe, to trudno opisać wszystkie aspekty nawrócenia ale np. spowiedź generalna była niesamowicie oczyszczającym doświadczeniem.
Na pewno książki Tolla z obecnej perspektywy są dla mnie poszukiwaniem ale - błądzeniem i namiastką, a nawet w pewnych kwestiach - iluzją wolności psychologicznej. Prawdziwą wolność, miłość i życie, daje nam Pan Jezus Chrystus, w łasce uświęcającej, wyzwoliwszy się z sideł grzechu.

Dla mnie kult jednostki to nie jest żadna wolność Wolność jest wtedy, gdy porzucamy wszelkie kurczowe trzymanie się czegoś.

Ale poniekąd Cię rozumiem: można to porównać do kurczowego trzymania się np. obserwacji oddechu. "Przyjęcie Jezusa do swojego serca" może być zatem takim cierniem, którym usuwa się inne ciernie. Co nie zmienia faktu, że jest to jedna wielka kompulsja, stosowana do uwolnienia się od innych, pomniejszych kompulsji

Ba, zresztą podobnie sprawa wygląda w zakochaniu
Zresztą zakochanie też może ludziom pomóc wyrwać się z nałogów i "stać się lepszym człowiekiem".
Myślę, że takie "przyjęcie Jezusa" ma sporo wspólnego właśnie z zakochaniem i idealizacją
Ale dla mnie to tylko taka proteza duchowa...

Mylisz się. Niech Bóg Ci błogosławi.

Nie. To Ty się mylisz.

Dziękuję i nawzajem

Zanim się nawróciłem, przez prawie całe swoje życie byłem bardzo głęboko wierzącym i religijnym katolikiem. Strasznie się z tym męczyłem oraz rozwijałem i wzmacniałem w ten sposób swoją nerwicę. Gdy Bóg pokazał mi prawdę, gdy pokazał mi jak bardzo błądziłem, zrozumiałem z czego to wynikało

Bo miałeś widocznie fałszywy obraz Boga. Chrystus uwalnia,jest miłosiernym pasterzem Musisz się nawrócić Do tego potrzebna jest bez wątpienia Boża łaska.

Tak, miałem. Ciekawe skąd ;>

Nie chcę mieć nic wspólnego z gniewnym Bogiem, który kogokolwiek potępia

Nie negocjuję z terrorystami

A ja jestem wolnością i przestrzenią, więc nie ma czego uwalniać

Jasne - ciągle się nawracam, co chwila to robię

Nom, co do tego pełna zgoda

Czy matkę, która przestrzega dziecko przed wkładaniem palucha do kontaktu nazwiesz terrorystką? Tym są Boże przykazania, chronią przed upadkiem, znikczemnieniem i fałszem. Bóg nikogo nie potępia, szanuje ludzką wolność.

Paliwko nauk Eckharta szybko się wyczerpuje...

Nie.

Przebywając wśród wiernych i rozmawiając z nimi można odnieść inne wrażenie

Tu nie chodzi o żadne nauki Eckharta. Ja to odkryłem niezależnie od niego, w akcie desperacji. Gdy byłem przyparty do muru i nic mi nie pomagało, nawet głęboka religijność. Później trafiłem na Eckharta i po raz pierwszy poczułem, że ktoś naprawdę rozumie mnie i to z czym się zmagam, w końcu ktoś mówi coś, co naprawdę do mnie głęboko trafia

A myślisz, że do mnie nie trafiał? Z czasem stało się to dla mnie jałowe. Jednak w pewnych sprawach Jego nauki mogą być dobrym przygotowaniem do przyjęcia Ewangelii

Myślę, że nie tak jak do mnie

Fakt, za kilkunastym razem książka może zacząć się trochę nudzić Ważne aby tym żyć, uczynić to swoim własnym. A poza tym, są dalsze, kolejne źródła, które pozwalają pogłębić i rozwinąć temat

Dla mnie przylgnięcie do jakichś ksiąg to byłby regres

Pięknie opisane.
Dokładnie, przywiązanie do czegokolwiek jest zaprzeczeniem Wolności, jasne że lepiej być przywiązanym do czegoś niedestrukcyjnego, ale to nadal nie Wolność. Każde przywiązanie z czasem ogranicza, na szczęście istnueje jeszcze Miłość Agape gdzie nie ma wymagań, przywiązania i jest prawdziwa Wolność.
Zapewne taka jest Miłość Boga, ale ludziom trudno to pojąć, bo jakże kochać kompletnie bezinteresownie, bez oczekiwań, wymagań...
Jak kocha to musi wymagać, ograniczać, oczekiwać konkretnych rzeczy, w tym wiary, czci, zaufania; dawać zakazy i nakazy... tylko to już nie jest Miłość Agape...

Gdzie jest szatan, grzech tam nie ma Bożej miłości. To marudzenie o "nakazach i zakazach", jaka to straszna udręka, by żyć w zgodzie z Prawem Bożym. Właśnie taka postawa doprowadziła szatana i pierwszych rodziców do upadku - bunt przeciwko Bogu...Do Miłości dochodzi się poprzez Mądrość. Bóg mówi, nie wkładaj palca do kontaktu a Ty mówisz, że ogranicza Twoją wolność !

Miłość Boża i życie z Nim w komunii to nie jest tania miłość, rozpusta, gdzie wszystko wolno ze wszystkim. Odwieczne Prawo życia ma swoje zasady, których przekroczenie skutkuje oderwaniem się od Boga.

Właśnie po to Bóg dał swoje Słowo, wcielił się w osobie Jezusa Chrystusa, by dać świadectwo prawdzie, czym i Kim jest prawdziwa wolność i miłość.

Niewierzącym wydaje się, że w Chrystusie coś tracą, że Pan im coś odbiera, bo nie mają świadomości, że w Chrystusie leży prawdziwa wolność. Poznanie Prawdy niemożliwe jest jednak bez pomocy i współpracy z łaską Ducha Świętego. Módlcie się i szukajcie w słowie Bożym - Mądrości.

Mądry rodzic zabezpiecza gniazdka gdy dziecko jest za małe aby zrozumieć dlaczego ma tego nie robić, a gdy osiągnie odpowiedni poziom to nie zakazuje, ale informuje o skutkach i w bezpiecznych warunkach pozwala robić głupoty, bo pragnie aby dziecko stało się w pełni samodzielne i przynajmniej dorównało poziomem zrozumienia rodzicom, a najlepiej przerosło. Bóg zaś , tak jak Go pojmujesz, pragnie mieć zawsze zależne od siebie i niesamodzielne dzieci. Za nic nie przyjmiesz opcji, że Bóg tak jak dobry rodzic mógłby pragnąć, abyś był samodzielny i Mu dorównał, prawda?
Czujesz się sługą czy pełnoprawnym dzieckiem?

Dla mnie Wolność to suwerenność, a jej warunkiem zrozumienie siebie i świata, samodzielne rozpoznawanie co jest dobre a co złe, suwerenność to koniec zabawy w poddaństwo, w pana i sługę.