Jak się okazuje, zdaniem ojców duchownych i psychologów, mędrców, ascetów i seksuologów ludzie nieszczęśliwi, wiecznie niezadowoloni z życia ciągle TO robią.
Co takiego?

Zapraszam do lektury, a później do dyskusji:

http://luckrownia.blogspot.com/2012/01/nieszczesliwi-ludzie-ciagle-to-robia.html

Brawo za świetny pomysł na przyciągnięcie uwagi.
Ze mną chyba nie podyskutujesz, bo zgadzam się z Tobą całkowicie.
Gdy przestałam TO robić poczułam się ... szczęśliwa.

System przekonań mamy wdrukowany głęboko, nabyliśmy go bezwiednie w pierwszych latach życia. To czym karmili nas rodzice, otoczenie przyjęliśmy za swoje. Osobowość nie zmienia się sama. Musimy mieć wgląd w siebie, zakwestionować dotychczasowe nawyki, potem je zmienić. Zmienić siebie, nie innych. Człowiek zdrowy potraktuje to jako trudne zadanie do wykonania i poradzi sobie: sam lub z pomocą terapeuty. Neurotyk natomiast skupi się na problemie a nie rozwiązaniu i będzie użalał się nad sobą. Większość ludzi kocha się w swoim dramacie życiowym. Grają w nim rolę, która nadaje im tożsamość, więc nie chcą się zmienić i dojrzeć.
Czy należy ich do tego nakłaniać? Moim zdaniem można próbować, ale dobre rady nie są nic warte. Człowiek sam musi wejść w siebie i znaleźć prawdę o sobie. Do tego potrzebuje jednak często terapeuty, przyjaciela, fachowej literatury, modlitwy.
Wiara i poczucie własnej wartości kończy przymus porównywania się z innymi. W końcu każdy z nas jest ukochanym i niepowtarzalnym dzieckiem bożym. I każdy ma do spełnienia swoją rolę. I tak ulegną sharmonizowaniu: psychika i duchowość.