Co myślicie o takim spojrzeniu na ekonomię, jak w tym artykule? Tekst jest napisany na podstawie nauczania Jana Pawła II (i nie w celu poparcia którejkolwiek partii, jak mi się wydaje...)

Na zachętę


Kapitalizm nieobjawiony

Osobiście nie widzę nic szczególnego w spojrzeniu Jana Pawła II na ekonomię. W niczym nie odbiega od tego co zebrane zostało w Kompendium Nauki Społecznej Kościoła (inna sprawa, że JP II bardzo mocno wpłynął na zebranie i połączenie tych poglądów Kościoła w spójną całość jak również znając z autopsji, "od wewnątrz", system gospodarki socjalistyczno-komunistycznej doprowadził do pewnych ich korekt).

Kościół, generalnie nie wypowiada się na temat "wyższości" lub "niższości" typów gospodarek lecz precyzuje warunki, które muszą spełniać by można je uznać za "ludzkie". Wychodzi przy tym z obiektywnej "Prawdy o człowieku" i "Prawdy o Bogu".

Polityzowanie nauk JPII i Kościoła - prawdopodobnie na bieżące potrzeby jakichś grup całkiem przyziemnych interesów - faktycznie ma miejsce.
Jedni usiłują dowieść, że JPII był za "dobrymi" cechami komunizmu, inni "zaletami" gospodarki liberalnej.

Jedno i drugie jest zwykłym nadużyciem.
Jak z każdym nadużyciem: należy je ujawnić i potępić.

Stanisławie - a ja nie pytałam, czy to jest odkrywcze, czy nie, tylko co sądzicie na temat tego, co jest tam napisane - i może, czy - i jak - to wcielać w życie...

Akurat tekst omawia nauczanie Jana Pawła II.

A ja nie wypowiadałem się na temat "odkrywczości" nauk JPII.
Stwierdziłem tylko tyle, że poza akcentami, niczym szczególnym nauki JPII w sprawach gospodarczych nie odstawały od poglądów Kościoła kształtujących się od końca XIX w.

Wcielać ? Jak ?
Modlitwą i pracą.

Ustawicznie weryfikować to co nam proponują politycy i działacze gospodarczy z Warunkami wymaganymi przez Naukę Społeczną Kościoła.
A więc takimi warunkami jak Prawda, Sprawiedliwość itd.

Czyli nauczanie Kościoła ...
Tekst omawia. Rzeczywiście. Jedna z wielu możliwych interpretacji.

Papiez w swoim podejsciu do gospodarki wolnorynkowej prezentowal cos takiego jak "Liberalizm z ludzką twarzą". Moze nawet ocieral sie o purytanizm.A fragment twojego artykulu jest ciekawy.

Zależy, czy są to podstawy na jakich powinno się opierać państwo złożone w 100% z katolików czy kraj składający się z ludzi różnych wyznań.

Futer - to są refleksje, które proponowałabym rozważyć każdemu państwu.

Akurat zacytowany fragment jest przykładem klasycznego bełkotu, czyli mowy pozbawionej sensu.
Proszę zauważyć że sformułowania w stylu "stanowisko zasadniczo wyraźnie przychylne", "myślenie poza modelami", "uwalnianie od determinizmów związanych z logiką" nie niosą żadnej treści.
Poza tym te dziwaczne wynikanie: "przejawem TEGO jest myślenie poza modelami". Przejawem czego?
Potem przeczytałem cały artykuł
Autor nie definiuje kluczowych dla swojego tekstu pojęć, dlatego nie wiadomo co rozumie przez kapitalizm, liberalizm, solidarność itp. W rezultacie nie za bardzo wiadomo o co mu chodzi kiedy najpierw niektóre pojęcia sobie przeciwstawia, żeby zaraz stwierdzić że takie przeciwstawianie jest błędem.
Jako typowy przykład jego stylu wybrałem (zacytowane) zdanie: "Określać ekonomię jako zaspokajanie popytu poprzez wytwarzanie odpowiedniej podaży byłoby czymś zarówno prostackim, jak i błędnym". Po pierwsze nadmiarowość -jakie znaczenie ma "prostackość" twierdzenia, jak by było poprawne ale prostackie Autor by się zastanawiał czy je odrzucić? Redukując takie wtręty, można by ten tekst wydatnie skrócić bez uszczerbku dla treści. Po drugie, z punktu widzenia zdrowego rozsądku, zależność między popytem i podażą jest właśnie fundamentalna w ekonomii, więc takie pryncypialne jej odrzucenie w jednym zdaniu trochę zdumiewa.

Czego chcesz Krzysztofie?
Autor artykułu właśnie obałił zasadę równowagi Pareto .

Dla mnie jest to spojrzenie bardzo rozmyte, na zasadzie "najlepiej byłoby gdyby było dobrze". Trudno się z tym nie zgodzić

Mi szczególnie podoba się zakończenie:


Z zadowoleniem zauważam, że klasyczny liberał nie występuje w roli czarnego luda czy wroga klasowego. Rację ma też autor pisząc, że ta wizja bliska może być klasycznym liberałom. Wizja, która opiera się na "winni/ powinni/ nie powinni", a którą można nazwać solidaryzmem. W przeciwieństwie do "muszą/ należy ich przymusić/ nie wolno im", egzekwowanym przez państwo pod groźbą użycia środków przymusu bezposredniego, które nie sposób nazwać inaczej niż socjalizmem.