Przecież możesz podejmować decyzje JAKIE pragnienia realizować i CZY w ogóle je realizować. Nie rozumiem o co Ci chodzi.

"...czysta wola, niełagodzona celem, pozbawiona żądzy rezultatu, jest pod każdym względem doskonała..."

Pewnie o mniej więcej taką postawę chodzi.

Rzecz w tym, że nirwana nie jest wytworem umysłu ani się w nim nie obija, dlatego nie można jej pragnąć. Człowiek mówiący o pragnieniu nirwany tak naprawdę kieruje się ku jakiemuś swojemu jej wyobrażeniu, niczemu więcej.

Bo, jak zwykle, nie rozumiesz tego, co sam piszesz, albo zapominasz, co przed chwilą napisałeś. Czy decyzja, jakie pragnienie będę realizować, wynika z jakiegoś pragnienia? Czy decyzja, czy pragnienie będę realizować, wynika z jakiegoś pragnienia?

I co było pierwsze: jajko czy kura? Czy kura wykluła się z jajka czy jajko złożyła kura?

achad - no ale praktycznie rzecz biorąc, bez woli zrobienia czegoś, nie zrobimy tego - chyba, że założymy, że do nirvany dążymy podświadomie.

akruk - jajko, które zostało złożone przez przodka kury

Moim zdaniem nie można powiedzieć, że któraś religia jest lepsza lub gorsza. Religia jest związana z kulturą danego kraju. Ja jestem chrześcijanką i jako cherześcijanka się definiuję. Nawet nie jako katoliczka, bo przyjmuję szerszą perspektywę. Ale rozumiem wszystkich tych, którzy wierzą w Allaha a nawet w miliony bóstw hinduskich. Serio. Uważam, że dialog między religiami jest potrzebny, chociaż wymaga bardzo dużej tolerancji, a nie każdy jest w stanie podejść z takim dystansem.

Dlatego nie rozumiem komentarzy pełnych nienawiści, które się tutaj od czasu do czasu pojawiały. Pomyślcie sobie, że gdybyście tylko się urodzili na innym kontynencie - to byście wierzyli w inne rzeczy i byście to uważali za kompletnie normalne. Także be tolerant, be cheerful and believe

W takim razie prawdziwa religia to któraś z zamkniętych, sekciarskich komun. Nie żartuję, tylko tam jest taka jednomyślność.



To przecież ciężki kawałek chleba jest. Nie dość że nikt Cię nie lubi, to jeszcze masz wyrzuty sumienia jak kradniesz, mordujesz, gwałcisz... Same problemy, gdzie ta łatwość?



Co do tematu, mam taki problem od dziecka. Bozia dała mi talent namiętnego odrzucania religii, tylko dzięki niemu skończyłem religioznawstwo i potrafię z pamięci w środku nocy zrobić wykład o religiach czarnej afryki czy współczesnych problemach religii. Do wyboru konkretnej talentu nie posiadam, z wielu powodów.
Ja po prostu nie wierzę w jedną idealną religię która spełniałaby potrzeby wszystkich ludzi, dawała "idealny" kontakt z Bogiem. W ogóle (to moje zdanie, tak to czuję) nigdy nie przemawiała do mnie wizja Boga który zaludnia ziemię, kocha ludzi i w ogóle jest super, ale ujawnia się i kieruje tylko niewielką grupką, daje im do napisania ewangelie itp. Reszta która nie miała tego szczęścia musi wykonać skandalicznie wielką pracę, wyrzec się swojej kultury, wyrzec się swoich własnych sposobów czczenia Boga, swojego dziedzictwa i uwierzyć na słowo obcym ludziom.
Biblijne "Idźcie i głoście" w ujęciu całej judeo-chrześcijańskiej mitologii jest po prostu mało prawdopodobne. Podobnie jak biblijne spory z żydami, które w 1985 roku Watykańska komisja do spraw stosunków religijnych z judaizmem uznała za podyktowane sporem rodzącego się kościoła i ówczesnych gmin żydowskich, toczącym się już jakiś czas po śmierci Jezusa. Znam dużo takich niuansów, ale już nie mędrkuję.


Nigdy poważnie nie zastanawiałem się nad przynależnością do religii, bo zbyt dobrze znam historię. Wiem że niektórym nie przeszkadza historia chrześcijaństwa, historia islamu, judaizmu, czy nawet buddyzmu (wszyscy zawsze robią wielkie oczy, ale zdziwilibyście się co się tam przez wieki wyprawiało ). Ci sami ludzie którzy przeinaczali Boga, dopisywali mu dodatkowe znaczenia, zubażali go, w jego imieniu mordowali, palili, gwałcili (zło jest najłatwiejsze jak ktoś wyżej pisał ), oni wszyscy odcisnęli piętno na religii, na doktrynach, na strukturze. Ich krwawy Bóg tam jest, z wielkim bagażem doświadczeń tylko czeka na ludzi im podobnych.
Tak, religie miały świetnych ludzi, świętych ludzi, wielkie momenty, genialne pomysły, nawet spektakularne nawrócenia, wciąż mają, ale nie potrafię przeskoczyć tego o czym pisałem wcześniej.


Wszystko sprowadza się do tego, że wierzę w Boga. Wierze w niego i jego miłość do WSZYSTKICH ludzi na tyle, że jestem gotowy szukać drogi która pozwoli mi się do niego zbliżyć, bez względu na konsekwencje i przeszkody po drodze. Widać dostałem wybrakowaną "łaskę wiary" Absolutnie uwielbiam sufizm i ich podejście. Podczas studiów byłem w Pakistanie, poznałem wielu osobiście i uwierzcie mi, nie ma drugich takich oddanych i serdecznych ludzi, jednocześnie znających niemal wszystkie święte księgi religii. Mój gospodarz gotowy był rozmawiać o każdej religii jako o czymś żywym, prawdziwym, prosto od Boga. Sufickie poematy również są potężne, chociaż bardzo proste, chociażby:


Rabija z Basry, jedna z najważniejszych wczesnych sufich.



Z góry przepraszam jeżeli kogoś uraziłem czymkolwiek, chciałem się tylko podzielić wrażeniami z mojego trzydziesto-paro letniego życia i powiedzieć, że w przypadku wiary trzeba iść za głosem Boga, a nie tylko słuchać. Jest duża różnica między poznaniem najlepszej dla siebie drogi a podążaniem nią.

To nie jest aż tak bardzo wybrakowana skoro uwielbiasz sufizm.
Zostań więc ... sufistą jeśli oczywiście chcesz .

Coś w prezencie dla Ciebie:
http://www.youtube.com/watch?v=mdxAQV3JGlM

FUJ, CO ZA BZDURA! Radzę Ci keylan żebyś dokładniej przestudiował stanowisko KK wobec innowierców. Gdybyś to zrobił wcześniej, dowiedziałbyś się że Katolicy bynajmniej nie stwierdzają, że na pewno nie będziesz zbawiony poza KK. Dopuszczają taką możliwość, aczkolwiek podkreślają że to Kościół Katolicki jest właściwą drogą do zbawienia.

Poza Kościołem nie ma zbawienia, co nie oznacza, że ci, którzy nie przynależą formalnie do Kościoła będą potępieni:
"Jak nikt nie osiąga zbawienia poza Chrystusem i bez łaski udzielanej przez Ducha Świętego, tak też nikt nie zbawia się poza Kościołem. Dotyczy to także niechrześcijan. Według nauki Kościoła niechrześcijanie nie mogą osiągnąć zbawienia „poza Kościołem”, lecz dzięki Kościołowi i dzięki jakiemuś powiązaniu z nim, o którym mogą nic nie wiedzieć."
http://www.teologia.pl/m_k/zag05-03.htm

Ciekawi mnie jakie powiązanie z Kościołem kat. miały starożytne ludy w czasie zanim powstał Kościół kat.? A jakie powiązanie z owym jedynozbawczym Kościołem mają ludzie współcześni, którzy go odrzucają? I czy jest różnica w tym powiązaniu w przypadku osób niewierzących (ateistów) oraz wierzących inaczej (np. żydów czy mormonów)?

Ludzie są różni, tak samo jak religie są różne - nie ma jednej drogi dla wszystkich, każdy ma swoją indywidualną.


Z tego co kojarzę:
Z tymi ludami starożytnymi to tak samo jak z tymi, co nie spotkali misjonarzy - jak byli dobrymi ludźmi, to jest ok.
Ludzie, którzy go odrzucają - większość twierdzi, że mają przerąbane.
A wierzący inaczej zawsze mają jakieś dodatkowe plusy, w przeciwieństwie do ateistów.

No nie wiem co jest gorsze z punktu widzenia danego bóstwa: odrzucenie czy czczenie innego bóstwa? Co na ten temat twierdzi Jahwe?

Na II soborze biskupi ustalili takie coś:
"“Od pradawnych czasów aż do naszej epoki znajdujemy u różnych narodów jakieś rozpoznanie owej tajemniczej mocy, która obecnie jest w biegu spraw świata i wydarzeniach ludzkiego życia; nieraz nawet uznanie Najwyższego Bóstwa lub też Ojca. Rozpoznanie to i uznanie przenika ich życie głębokim zmysłem religijnym. Religie zaś związane z rozwojem kultury starają się odpowiedzieć na te same pytania za pomocą coraz subtelniejszych pojęć i bardziej wykształconego języka. Tak więc w hinduizmie ludzie badają i wyrażają boską tajemnicę poprzez niezmierną obfitość mitów i wnikliwe koncepcje filozoficzne, a wyzwolenia z udręk naszego losu szukają albo w różnych formach życia ascetycznego, albo w głębokiej medytacji, albo w uciekaniu się do Boga z miłością i ufnością. Buddyzm, w różnych swych formach, uznaje całkowitą niewystarczalność tego zmiennego świata i naucza sposobów, którymi ludzie w duchu pobożności i ufności mogliby albo osiągnąć stan doskonałego wyzwolenia, albo dojść, czy to o własnych siłach, czy z wyższą pomocą, do najwyższego oświecenia. Podobnie też inne religie, istniejące na całym świecie, różnymi sposobami starają się wyjść naprzeciw niepokojowi ludzkiego serca, wskazując drogi, to znaczy doktryny oraz nakazy praktyczne, jak również sakralne obrzędy.
Kościół katolicki nic nie odrzuca z tego, co w religiach owych prawdziwe jest i święte. Ze szczerym szacunkiem odnosi się do owych sposobów działania i życia, do owych nakazów i doktryn, które chociaż w wielu wypadkach różnią się od zasad przez niego wyznawanych i głoszonych, nierzadko jednak odbijają promień owej Prawdy, która oświeca wszystkich ludzi.”"

Co na ten temat twierdzi Jahwe - trzeba by było poszukać odpowiednich cytatów w Torze.