Niestety, tu także znajdziemy atak nie tylko na Talmud, ale i na papiestwo.

http://www.zbawienie.com/talmud.htm

"TALMUD
Jeszu a Jezus z Nazaretu

Kwestia odniesień do Jezusa w Talmudzie Babilońskim jest na tyle problematyczna, że nie ma właściwie wspólnego stanowiska uczonych na ten temat.
Istnieje dość powszechny i funkcjonujący do dziś pogląd, że Jezus z Nazaretu pojawia się na kartach Talmudu jako uczeń rabinacki, który zszedł na złą drogę. Dodatkowo, odwołując się do Targumu Onkelosa [ Targum Onkelosa - aramejski przekład Pięcioksięgu z II w. n. e. W opowieści prozelity Onkelosa zostali wskrzeszeni Tytus, Balaam i Jezus z Nazaretu. Na pytanie, czy autor ma zostać prozelitą, Jezus stwierdził, iż winien on szukać pokoju, a nie zła. Wypowiedź ta była interpretowana, jako ostrzeżenie przed prześladowaniem Żydów. Zob. hasło: Jezus z Nazaretu i Onkelosa Targum [ w: ] PSJ, t. 1, op. cit., s. 684-685 i t. 2, s. 262. ] , podkreślono wielką różnicę stanowisk między Balaamem i Jezusem, jako pomiędzy "wielbicielem idoli" a "wiarołomnym Żydem". Od bazylejskiego wydania Talmudu Babilońskiego (1578-1580) zarówno cenzura chrześcijańska, jak i żydowska usuwały zeń aluzje do osoby Jezusa z Nazaretu.

Z kolei ksiądz katolicki John P. Meier, autor jednego z najwyżej cenionych przez naukowców życiorysu historycznego Jezusa, przedstawionego w książce A Marginal Jew, jest zdania, że oprócz Józefa Flawiusza nie ma żadnych niezależnych źródeł literatury żydowskiej z wczesnego okresu chrześcijaństwa, które można by było wykorzystać do odtworzenia obrazu historycznego Jezusa ."

http://www.olsztyn.luteranie.pl/pl/tekst5-nbprlic-2.htm

Niezła ciekawostka

http://gazetaszczecinska.pl/?p=2456

Myślałem, że Pan Jezus ma przyjśc w chwale, a nie potajmnie do wybranych żydów.

viewtopic.php?f=37&t=12180 - Rabin wskazuje na imię Mesjasza

Bardzo piękny gest :)
(oby tylko nasz sejm nie wpadł kiedyś na ten sam pomysł (to znaczy oddanie czci za wkład w dialog katolicko - żydowski), to by się na forum działo ;) )


http://info.wiara.pl/doc/2000445.Kneset ... nowi-XXIII

Oby tylko nam się ten dialog nie odbił czkawką . Zdaje się że nasz parlament już się "odwdzięczył"i to jak pieknie.

Dialog i zgoda jest możliwa gdy obie strony jej chcą...

Ciekawostka
Religia przyszłości [ Brother Nathanael ]
https://www.youtube.com/watch?v=9klS9suE4mg

A to ci heca.... światowej sławy rabin ogłosił że właśnie narodził się żydowski zbawiciel!
Jak to skomentować?
https://www.deccanchronicle.com/lifesty ... -here.html
https://wolnemedia.net/rabini-z-calego- ... -mesjasza/
https://opoka.org.pl/biblioteka/I/IR/zyd_ks.html
Czyżby miało nadejść wypełnienie się proroctwa o przyjściu Antychrysta by stoczył walkę z Jezusem? Czy to znaczy że Dzień Sądu jest już na dniach? Mówią, że ten człowiek jest nie byle jakim rabinem, ale światowej sławy rabinem - no więc wie ktoś na tym, na czym polega jego "światowa sława"?
Czasami mówi się o rzekomo gdzieś przepowiedziana jest bitwa między Antychrystem a Chrystusem - gdzie to jest przedstawione? Jaka jest tego wiarygodność?

Dzień dobry
Czytam ten temat i... to tyleż smutne, co kuriozalne, że o Talmudzie tak chętnie i kategorycznie wypowiadają się osoby, które ani nie miały Talmudu w rękach, ani nie wiedzą, czym właściwie Talmud jest.
Po pierwsze, Talmud nie jest ani świętą księgą, ani katechizmem, ani jednorodnym traktatem. Jest zapisem rozmów rabinów - komentujących Torę i próbujących podczas dyskusji m.in. odpowiedzieć na pytanie, jak Żydzi mają przestrzegać prawa mojżeszowego w zmienionej rzeczywistości. Gdy po stłumieniu przez Rzymian powstania nie było już świątyni jerozolimskiej ani kohenów, czyli kapłanów.

W judaizmie świętą księgą jest Tora, a szerzej Tanach, czyli Biblia hebrajska. I to tam są zawarte najważniejsze zasady postępowania obowiązujące wyznawców judaizmu.
Jest tam m.in. zawarty zakaz uciskania cudzoziemców i nakaz traktowania ich jak obywateli i miłowania ich jak siebie samych (Kpł 19,33-34). Jest też mowa o okazywaniu sobie wzajemnie miłości i miłosierdzia i niekrzywdzeniu wdowy i sieroty, cudzoziemca ani biednego (Za 7,9-10). A także o tym, by nie szukać pomsty i nie żywić urazy, tylko miłować bliźniego jak siebie samego (Kpł 19,18).
Gdzie tutaj wspomniany przez założyciela tego tematu "szowinizm" i "faszyzm"? Przecież te nakazy z hebrajskiej Biblii są tego zaprzeczeniem.

Po drugie, znalezione przez autora w Internecie "cytaty z Talmudu" są albo zniekształcone i przekręcone, albo wręcz zmyślone. Prawdopodobnie ich prawdziwym źródłem w większości nie jest Talmud, tylko XIX-wieczna antyżydowska literatura przypisująca Żydom różne negatywne cechy, w tym nienawiść wobec obcych i wyznawców innych religii, m.in. chrześcijaństwa. Np. książki niemieckiego teologa Augusta Rohlinga, z których czerpał też ks. Justyn Pranajtis, autor opublikowanego w 1892 "Chrześcijanin w Talmudzie żydowskim". Pranajtis był mocno przekonany, że Żydzi popełniają rytualne morderstwa na dzieciach, choć nie przedstawił na to żadnych dowodów - był też bardzo uprzedzony wobec wyznawców judaizmu. Pisząc o Talmudzie, mocno wypaczył jego przekaz i znaczenie. Miał swoich uczniów i naśladowców, a podawane przez niego "cytaty z Talmudu" nadal żyją własnym życiem i bywają przytaczane jako autentyczne.
Choć w istocie przytaczanie tych "cytatów z Talmudu" jest tylko kolejną odsłoną szerzenia nienawiści do Żydów. A przy okazji przykładem powielania oszczerstw.

Słowa zawarte w Talmudzie nie są przez Żydów traktowane jak prawdy objawione, w odróżnieniu od słów z hebrajskiej Biblii (to wspólna cecha chrześcijan i Żydów).

Poza tym, warto zauważyć, że to w głównej mierze za sprawą rozpowszechniania się chrześcijaństwa świat dowiedział się o dawnych żydowskich królach, prorokach i bohaterach. I popularność na świecie wśród nie-Żydów, głównie wśród chrześcijan, zyskały biblijne, żydowskie imiona (np. Jakub, Natan, Samuel, Dawid, Abraham, Debora, Rebeka, Noemi).

Określenie goj zawiera ładunek stosunku Żydów do nie-Żydów. Nie są oni wyjątkiem w takim odnoszeniu się do innych, np. giaur, gandzi. W rozmowach z Żydami, niemal zawsze, mogłem to odczuć. Czasem dość jednoznacznie i brutalnie. Choć poznałem takiego Żyda, u którego tego nie wyczuwałem. Może jest wyjątkiem, bo człowiek to wykształcony, zajmujący wysokie stanowiska i niegdyś często pojawiający się w telewizji.

Zależnie od kontekstu określenie "goj" może, choć nie musi mieć pejoratywnego czy lekceważącego wydźwięku ani ładunku. Jak wiele innych słów. Wiele słów zależnie od kontekstu może być wyrazem sympatii lub drwiny. Nawet zwrotów "kobieto" lub "człowieku" można użyć jako elementu słownej zaczepki i ataku, co nie oznacza, że te słowa same w sobie są zaczepne ani atakujące.
Przekonanie o wyższości własnej kultury i religii jest cechą wielu kultur i religii. Babilończycy, którzy zburzyli świątynię jerozolimską i zgładzili jej kapłanów, na pewno uznawali własną religię za lepszą od żydowskiej. Tak jak później Rzymianie, którzy zburzyli trzecią świątynię jerozolimską. A z bardziej współczesnych przykładów, to np. opowiadający o "dzikich plemionach" Wojciech Cejrowski też wyraża się o nich z wyższością zamiast z szacunkiem, i ogólnie widać u niego brak pokory i miłosierdzia.

Jasne jest, że dialog należy podejmować z tymi, którzy są na ten dialog otwarci. Tak jak i to, że poczucie wyższości nie musi od razu oznaczać nienawiści, wrogości ani życzenia komuś wszystkiego najgorszego.
Ogólnie, judaizm zakłada, że prawo mojżeszowe obowiązuje tylko Żydów, a resztę ludzkości obowiązują prawa Noego, i że zbawieni zostaną zarówno Żydzi przestrzegający prawa mojżeszowego, jak i goje przestrzegający praw Noego. W tym założeniu nie ma pogardy wobec gojów. Nawet jeśli taka pogarda zdarza się u poszczególnych wyznawców judaizmu.
Nonsensem jest przypisywanie judaizmowi uznawania gojów za zwierzęta i nie-ludzi. To byłoby w ostrej sprzeczności z Torą i ogólnie hebrajską Biblią. Samson, sędzia Izraela, poślubił Filistynkę, a gdy ta od niego odeszła, poślubił drugą. Król Salomon miał wielki harem z kobiet różnych narodowości, które pokochał i z którymi współżył, w tym córki faraona, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Chetytki (1 Krl 11,1). A przecież żaden rabin ani żydowski autor nie przypisał Samsonowi ani Salomonowi zoofilii ani niczego podobnego - niezależnie od krytycznych ocen takich wyborów Samsona i zwłaszcza Salomona, który zaczął się potem zwracać ku kultom swoich kobiet.

Możesz zaklinać rzeczywistość, ale jej nie zmienisz. Na dodatek wpadasz we własną pułapkę. wspominając o pogardzie Cejrowskiego. Bo uznawanie się za lepszego, mądrzejszego etc. jest przejawem pogardy.
Ale tu wkleję cytat z NPD: Słowo to funkcjonuje powszechnie w kulturze żydowskiej oraz w żydowskim dialekcie jidisz do pogardliwego nazwania każdego nie-Żyda (podobnie jak nigger „czarnuch” w języku angielskim), jako kogoś mniej wartościowego lub stojącego niżej w klasyfikacji społecznej.
Poza tym stykałem się z tym słowem w różnych kontekstach i nigdy nie trafiłem na to, aby słowo goj mogło być rozumiane podobnie do słowa bliźni.
A jest coś symptomatycznego w napomknieniu o uznawaniu gojów za zwierzęta i nie-ludzi. Chyba nikomu spoza narodu (o ile pod względem genetycznym można uznawać za naród) izraelskiego nie przyszłoby do głowy takie porównanie. Sądzę, że tylko ktoś doskonale znający kontekst, mógł wpaść na taki pomysł.
Natomiast o czymś wręcz przeciwnym, chyba, że jest to celowym zabiegiem, świadczy powołanie się na nieżydowskie żony i nałożnice. Świadczy o braku zrozumienia roli kobiety i jej pozycji w społeczeństwie przez ówczesnych Żydów.

Dodam coś ze źródła, które mam nadzieję, że nas nie oszukuje:
Mam pytanie o określenie "goj". Możesz wyjaśnić znaczenie tego słowa, które w kulturze żydowskiej występuje?

ChatGPT powiedział:

Słowo "goj" (hebr. גּוֹי, goy) w kulturze i języku żydowskim ma wieloletnią historię i różne konteksty znaczeniowe. W dosłownym tłumaczeniu z hebrajskiego oznacza „naród” lub „lud”. W Biblii Hebrajskiej (Starym Testamencie) termin ten odnosi się zarówno do Izraelitów, jak i do innych narodów. Z czasem, jednak, znaczenie tego słowa zawęziło się i w powszechnym użyciu w judaizmie zaczęło oznaczać „nie-Żyda”, czyli osobę spoza narodu żydowskiego.

### Biblijne znaczenie „goj”
W Biblii Hebrajskiej słowo goj występuje wielokrotnie i pierwotnie nie miało negatywnego wydźwięku:
- W znaczeniu „naród” lub „lud”: Przykładem może być Księga Rodzaju 12:2, gdzie Bóg mówi do Abrahama: „Uczynię z ciebie wielki naród [goj]”. W tym przypadku określenie „goj” odnosi się do narodu wybranego, czyli potomków Abrahama.

- W odniesieniu do innych narodów: W innych fragmentach Biblia używa tego terminu do opisu narodów pogańskich, nieizraelskich. Na przykład w Księdze Izajasza 2:4 jest mowa o czasach mesjańskich, kiedy „narody [goj] nie będą już prowadziły wojen”.

### Rozwój znaczenia „goj” w judaizmie
W późniejszej tradycji żydowskiej słowo „goj” zaczęło oznaczać nie-Żyda, czyli człowieka, który nie należy do narodu izraelskiego i nie jest objęty przymierzem zawartym przez Boga z Izraelem. Oznacza to osoby wyznające inne religie lub nie będące częścią żydowskiej wspólnoty.

- Neutralne znaczenie: W codziennym użyciu goj po prostu odnosi się do osoby niebędącej Żydem, bez koniecznie negatywnych konotacji. Słowo to używane jest w kontekście religijnym i kulturowym, jako wyraz rozróżniający Żydów od innych narodów.

- Negatywny wydźwięk: W pewnych kontekstach historycznych, zwłaszcza gdy Żydzi byli prześladowani przez inne narody, określenie „goj” mogło nabierać negatywnych konotacji. Czasami było używane do podkreślenia różnicy między Żydami a resztą świata, szczególnie w odniesieniu do pogańskich zwyczajów, które były sprzeczne z wiarą żydowską.

### Współczesne znaczenie
Dziś słowo „goj” wciąż odnosi się do nie-Żydów i jest stosowane w kontekście różnic religijnych i kulturowych. Chociaż w zależności od kontekstu może mieć neutralne, a czasami nawet pejoratywne zabarwienie, większość współczesnych Żydów używa tego słowa bez negatywnych intencji.

### Podsumowanie:
- Pierwotne znaczenie: Słowo „goj” oznacza „naród” i było używane w odniesieniu zarówno do Izraela, jak i do innych narodów.
- Ewolucja znaczenia: W tradycji judaizmu stało się określeniem osoby nieżydowskiej, czyli członka innego narodu.
- Współczesne użycie: Słowo to odnosi się do nie-Żydów i jest używane głównie w kontekście różnic kulturowych i religijnych.

Chociaż słowo goj historycznie ma różnorodne konotacje, współcześnie ma najczęściej neutralne znaczenie, odnosząc się po prostu do osoby spoza narodu żydowskiego.

___________
Ilekroć gdzieś mowa o zmianie znaczenia słów, to mi się przypomina słowo, które dla Adama Mickiewicza, gdy pisał "Pana Tadeusza", znaczyło mniej więcej tyle, co dla nas brelok, wisiorek (np. przy pęku kluczy); po latach słowo to ma całkiem inne znaczenie, ale dalej brzmi tak samo: kutas.

Przekonanie, że religia, którą wyznaję jest prawdziwa - i że właśnie dlatego ją wyznaję - jest dobre, bo oznacza, że żyję w zgodzie ze swoim sumieniem. Ale czy poczucie wyższości z tego powodu jest dobre? Bezpieczniej jest dla chrześcijanina, ale chyba także dla żyda(?), plasować się najniżej, jak to możliwe. "Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony." (Łk 14, 11)
I żeby nie być gołosłowną, fragment midrasza do Ks. Wyjścia:
"He said: Show me, please, Your glory” (Exodus 33:18). “He said: Show me, please, Your glory.” Rabbi Tanḥuma bar Abba began: “As it is better that it be said to you: Come up here, than that you should be debased” (Proverbs 25:7). Hillel says: My debasing is my exalting, and my exalting is my debasing. It is preferable for a person that they say to him: Ascend upward, and that they not say to him: Descend downward. David said: “Who sits exalted” (Psalms 113:5). When I exalt myself, they cause me to sit, debased. That is, “who sits exalted.” But when I debase myself, they exalt me, as it is stated: “Who is lowered to see” (Psalms 113:6)".

Swoją drogą, mała dygresja, midrasz nawiązuje do fragmentu z Psalmu 113,6, gdzie mówi Sam Pan Bóg i to do Niego odnoszą sie słowa "Who is lowered to see". Nie mam problemu z pojęciem Boga pokornego, zniżającego się do swojego Ludu, w przeciwieństwie zdaje się, do niektórych denominacji protestanckich (których przedstawiciel ostro zaprotestował, gdy przytoczyłam tłumaczenie tego fragmentu w Biblii Gdańskiej w wersji: "[Bóg] Który się zniża, aby widział, co jest na niebie i na ziemi"), bo w katolicyzmie najbardziej pokornym jest Chrystus, Ten który jest Obrazem Ojca.

Kontynuując główny wątek, czy przeświadczenie o prawdziwości mojej religii, poczucie, ze wiem lepiej, nie powinno prowadzić do postawy... służebnej? Nie chodzi o akceptację czyjegoś poglądu, raczej uważne pilnowanie samego siebie, by nawet w rozmowie nie poczuć się kimś lepszym. Jeśli wiem lepiej, to tylko dzięki Bogu, a Bóg obdarzył mnie tą wiedzą nie ze względu na moją wyjątkowość, tylko ku większej Swojej Chwale. Nie mojej.