Cytuj:
A co z tymi którzy robią dobrze wg.swojej religi a potwornie grzeszą z punktu widzenia chrześcijaństwa?
Przecież to nie ich wina, że chcieli być dobrymi ludźmi...

Sam sobie odpowiedziałeś. Jeśli czynią zgodnie z własnym sumieniem, mogą osiągnąć zbawienie

J 3:36 BT „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży.”

Joannag napisał(a):
J 3:36 BT „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży.”

Ale aby nie uwierzyć Synowi należy Go najpierw poznać. Co jeśli ktoś nie miał okazji Go poznać? Ma ponieść karę za swą niewiedzę?

Nieco czym innym jest poznanie Boga (w sensie intelektualnym i nie tylko), czym innym uznanie Go za swojego Boga. Jedno nie musi zależeć od woli człowieka, drugie jest aktem woli. To bardziej zgodne z Ewangelią Łukaszową...

1) Jezus jest Panem wszystkich ludzi? Wszyscy są Jego sługami? A może kogoś panowanie Jezusa nie dotyczy?

Jezus panuje nad swym zborem i jest "głową zboru".Zaś ci ,co są poza nim nie podlegają Jezusowi,ale komuś innemu.
1J 5:19 BT „Wiemy, że jesteśmy z Boga, cały zaś świat leży w mocy Złego.”

Aby poznac Boga należy najpierw poznac jego imię.Bóg sam się nam, przedstawia z imienia.

Iz 52:6 BT "dlatego lud mój pozna moje imię, zrozumie w ów dzień, że Ja jestem Tym, który mówi: Otom Ja!"

Czy wiesz jakie to imię nosi sam Bóg Najwyższy?

Anna_Swiderkowna: Warto jednak specjalnie przyjrzeć się Imieniu Boga, objawionemu Mojżeszowi w płonącym krzewie. W tym opowiadaniu prześwieca właśnie daleki obraz tej Tajemnicy, choć przez wiele wieków, być może nawet już bardzo wcześnie, Imię to będzie rozumiane inaczej - w duchu filozofii greckiej. My tłumaczymy te słowa idąc za Wulgatą: „Jestem, który Jestem.” Do niedawna sądzono, że w słowach tych Bóg objawia się jako byt absolutny. W czasach spisywania Pięcioksięgu jednak takie pojęcia filozoficzne po prostu nie istniały. Synowie Izraela byli bardzo konkretni.

To zdanie jest krótkie i łatwe do powierzchownego tłumaczenia. W tych trzech słowach tylko jedno jest na pewno tłumaczone prawidłowo. To hebrajskie słówko „aszer”, oznaczające „który” (niezależnie od rodzaju i liczby). Dosyć trudno jest natomiast oddać po polsku to, co autor biblijny chciał tu wyrazić po hebrajsku. Po pierwsze, czasownik "być" to stary czasownik hebrajski. Oznacza on nie tylko "być", ale "być tutaj", "być dla was". A druga trudność wynika z charakteru tego czasownika, dla którego nie istnieje czas gramatyczny, a jedynie forma dokonana lub niedokonana. W tych słowach użyta jest forma niedokonana, która może oznaczać czas teraźniejszy lub przyszły. Zdanie więc można tłumaczyć: „Jestem tutaj, który jestem tutaj”, lub „Jestem tutaj, który będę tutaj”.

Jakie to ma znaczenie? Możemy przypuścić, że w tym sformułowaniu kryje się przekonanie, że Bóg jest tym, który w przeciwstawieniu do bóstw pogańskich istnieje naprawdę, ale przede wszystkim jednak chodzi nie tyle o istnienie Boga Jedynego (to była prawda oczywista), ale o stwierdzenie Jego obecności, czynnej, dynamicznej i otwartej na człowieka. Przy takim rozumieniu obecność Boga może być poznawana w każdym historycznym "teraz" i wypatrywana w czasach nadchodzących.

Jedna rzecz jest bardzo ważna: Bóg nie jest nigdy ideą ani pojęciem filozoficznym. Jest Kimś, I to Kimś, który działa. Dlatego też to, co Mojżesz usłyszał, można tłumaczyć w sposób pełniejszy: „Będę tutaj z wami Tym, kim tutaj z wami będę.” To oznacza także: poznacie Mnie po Moich czynach, po Moim z wami postępowaniu. W słowach wypowiedzianych z krzaka objawia Bóg nie tylko swoją metafizyczną istotę, lecz własną całkowicie wolną decyzję zwrócenia się do ludzi, najpierw do Izraela, by wejść z nim w bardzo szczególny związek osobisty przekraczający w sposób niewymowny wszystko, czego mogli się spodziewać. To spotkanie Boga z Mojżeszem potwierdza raz jeszcze prawdę, że Bóg jest i chce być całkowicie dla człowieka.

Oczywiście!Należy dokładnie studiować Biblię i potem głosić banialuki o 144 tysiącach zbawionych.
Maria Simma ,której relacje z kontaktów z duszami czyścowymi nie kwestionuje nawet taki nadgorliwy podejrzliwiec jak o.Posacki,widziała w czyscu oczekujące na zbawienie dusze ludzi wyznających inne religie.
Twierdziła nawet,że katolicy cierpią w tym miejscu najwięcej jako najlepiej uświadomieni.Oczywiście mędrcy z Brooklynu w czyściec nie wierzą.A swoja drogą jak teraz interpretują naukę o tych 144 tysiacach zbawionych,kiedy obecnie liczba SJ jest większa?