A co z połowem tak kręgowców jak i bezkręgowców? Czy tez hodowlą (nie wiem czy to dziś adekwatne słowo) bezkręgowców w ich naturalnym środowisku?

Czym charakteryzuje się ubój rytualny?

na pewno niewiedza zmniejsza odpowiedzialnosć moralną
(o ile jej w ogóle nie znosi)

jest różnica między sytuacją gdy wiesz, że napewno twoje działanie
przyniesie taki a nie inny skutek i je podejmujesz

a działaniem gdy zachodzi tylko podejrzenie
(i to jeszcze słabo uzasadnionym w tym wypadku)
że taki skutek przyniesie

człowiek notorycznie działa w stanie
niepewności co do skutku
i musi wielokrotnie podejmować decyzje
w stanie tej niepewności

Co masz na mysli pisząc o hodowli w naturalnym środowisku?
Załózmy, że chodzi Ci o środowisko maksymalnie zbliżone do naturalnego
(słowo "hodowla" wyklucza "naturalność")


To jeszcze zależy od metod ich uboju (?)
na pewno dla mnie jest tu pewna
stopniowalność.

Dla mnie ważna jest miara cierpienia.
a może mniej ważne życie jako takie.

Piszę wyłacznie o sobie.
Nie uogólniej tego na innych.

M.in. starannością aby zadać śmierć szybko i skutecznie. Absurdalne sytuacje powstawały wtedy, gdy np. zakwestionowano jakość, ostrość ostrzy lub sposób zadania śmierci i bez względu na jakość uchybienia mięso wyrzucano lub odsprzedawano niewiernym po symbolicznej cenie.

Chodzi raczej bardziej o wzrost stopnia złożoności systemu nerwowego jak i społecnego. Takie zwierzęta jak szympasy znajdują się niewątpliwe na znacznie wyższym, niż np. ryby, czy sosny...

Ta dyskusja, jak zresztą wiele innych, które już odbyłem w sprawe niuasnów i meandrów wegetarianizmu, zmierza w kierunku sprowadzenia pewnej klarownej wydawałoby się ideii do absurdu. Tą ideą jest niezadawanie niepotrzebnego cierpienia. Umysł, opanowany przez życzliwość i akceptację nie ma problemu ze znalezieniem odpowiedniej metody postępowania. Może to być wegetariaznizm, przygarnięcie psa bądź kota, czy różne formy dobroci dla zwierząt.

Jeśli więc będziesz rozwijał w sobie życzliwość w stosunku do wszystkich istot, intuicyjnie będziesz wiedział co i jak należy robić, a czego unikać. Tą życzlwiość, jeśli czujemy że nie mamy jej w dostatecznym stopniu można rozwinąć przez technikę medytacyjną, która zwie się z palijskiego 'metta', co znaczy miłująca życzliwość. Jest to bardzo przyjemna technika, praktykowanie której daje wiele ciekawych i pożytecznych rezultatów, takich jak: poczucie błogości, spokój, niereagowanie gniewem, spokojny i głęboki sen, wzrost poczucia wewnętrznego ciepła.
Dla zainteresowanych proszę o kontakt na priva.

Ok, ok. Ale chyba wszyscy widzą, jakie tu zaraz napotkamy problemy. Czy wyższa złożoność systemu nerwowego suponuje więcej praw, albo wręcz decyduje o prawie do życia czy też niezadawania cierpienia? Zupełnie jest to przeciwne do współczesnego trendu zrównania praw zwierząt z ludźmi, który na dodatek wykorzystuje się także przy promowaniu wegetarianizmu.



Raczej jestem skłonny się kierować rozumem niż intuicją, co nie znaczy, że nie doceniam tej drugiej, albo że okłamuje się, myśląc, iż się intuicją nie kieruję. Wynikiem mojego rozeznania jest na razie to, że nie jestem wegetarianinem, ale też żadnej żywej istoty nie zabijam celowo (nawet much). Wiem, że jest to niespójne, ale ja nie widzę możliwości spójnego rozwiązania tej sytuacji.

Nie praktykuję tej techniki medytacyjnej.
Ale czuję dokładnie tak jak opisujesz.

Dla mnie takie mówienie, że argumenty wegetarian
(tych co z powodów etycznych nie jedzą mięsa) są niespójne
(i podawanie argumentów na poparcie tej tezy)
nie wywiera większego wrażenia,
bo jestem pewna swojego.

mam taki "wewnetrzny kompas",
taką intuicje o jakiej piszesz.


I jak staję przed jakimś konkretnym problemem
to wiem co powinnam zrobić
(inna sprawa czy potrafię to zrobić).

Właśnie tu jest pewien problem, bo hodowla może polegać na np. dokarmianiu czy stwarzaniu szczególnie przyjaznych warunków w ograniczonym obszarze np. rozlewiska w miejscu naturalnego występowania.

I to jest bardzo uczciwe przedstawienie sprawy, przed tym mogę się tylko ukłonić w szacunku.

Żadnej żywej istoty nie zabijasz celowo?? Czyli jeśli już dochodzi do zabicia żywej istoty, to najwyżej jest to przypadek? Tak mam to rozumieć?

Tak. Nie chodzę np. jak niektórzy buddyści, z miotłą i nie zamiatam mrówek przed sobą, więc pewnie sporo zdarzyło mi się niechcący zabić. Czasem też, odganiając muchę czy osę, byłem zbyt, powiedzmy, stanowczy i skończyło się to dla delikwentki tragicznie - ale to też nie było celowe zabicie, chciałem tylko odgonić. Zdarzyło mi się zapomnieć podlać kwiatka itd.itp.

Chyba jesteś po prostu nieświadomy, że zabijasz celowo. Nie powiesz mi chyba, że jak komar wsadzi Ci swą kłujkę i pije krew, to ty go nie zabijasz, tylko delikatnie zdmuchujesz (co jest trudne, bo komar trzyma się to swoją kłujką) czy też czekasz aż wypełni żołądek krwią i sam odleci?? A jak Ci się kleszcz przypląta, to co zrobisz? Poczekasz aż sobie pójdzie? No a antybiotyków nie bierzesz?

Opowiem wam taką historię - w czasach Buddy, żył jeszcze inny duchowy nauczyciel i wielki autorytet ascetów - Mahawira (założyciel dzinizmu), który podobnie jak Budda kontestował ówczesny kastowo-braministyczny system.
Podobnie też roztrzygali sprawy związane z etyką zwierzęcą. Obaj zalecali humanitaryzm i unikanie zadawanie cierpienia. Mahawira był jednak w tej kwestii znacznie bardziej radykalny - zalecał ścisły weganizm itd. Wyzyawcy dzinizmu znani są z tego że idąc omiatają przed sobą ścieżkę, aby przypadkiem nie zabić jakiegoś owada.
Wielu zwolenników Buddy, zarzucało Buddzie, że nie jest taki radykalny itd. Budda jednak odpowiedział im, że w świecie samsarycznym jest nieuniknione, że jedne istoty polują i zabijają inne. Taka jest rzeczywistość czy nam się to podoba, czy nie. Człowiek może skorzystać z mięsa nieżywego zwierzęcia, jeśli to zwierze nie zostało pozbawione życia z niskich pobudek (np. żeby zadowolić jego podniebienie).

Budda unikał dawania precyzyjnych przepsiów etycznych regulujących każdy możliwy kazus. Radykalizm ideologiczny, wiedzie do lgnięcia umysłu do ideii, co jest przyczyną powstawania iluzji, awersji, bądź pragnienia itd. Radykalny wegetarianin, może niechcący skrzywdzić siebie, bądź innych (znane są przypadki dzinistów którzy wybierają śmierć głodową aby nie krzywidzić nawet roślin). Nauka zaś Buddy to 'let it go' - puszczania, nie zaś kurczowe czepianie się nawet dobrych ideii itd. To jest droga środka, między skrajnościami.

Pytanie jest do Johnny99 ale odpowiadam:
Nie, żadnej czującej istoty nie zbijam celowo, a jeżeli jest to możliwe
to unikam nawet zabijania przez przypadek.