Ale to właśnie nie ma żadnego sensu. Jest cykliczna egzystencja która nie miała początku i - ponieważ nie została stworzona - nikt jej nie nadał sensu. To, że każda przyczyna ma skutek nie znaczy że musi być jakaś pierwsza przyczyna - ten łańcuch ciągnie się w nieskończoność wstecz, podobnie jak każda liczba ma jakąś liczbę większą od siebie i mniejszą od siebie, ale to nie oznacza że istnieje najmniejsza liczba, która jest mniejsza od wszystkich innych i nic od niej mniejszego nie ma.

Wiem, że to może być trudne do wyobrażenia, że świat nie ma początku i istnieje od zawsze, ale wcale nie jest trudniejsze do przyswojenia niż idea wiecznie istniejącego Boga, który nie miał początku.

Niewątpliwie masz słuszność Zencognito.
Jednakże moja wiara (a jest nią katolicyzm), moim zdaniem, lepiej tłumaczy ten aspekt.
Nie oznacza to bynajmniej, że buddyzm jest gorszy (bardzo szanuję tą religię, która rodzi wielkie i wspaniałe osobistości), jednak jest nieco inny. I jak napisał Xiwanx wcześniej, nie każdej osobie odpowiadają jej założenia (odpowiedzi na było, nie było fundamentalne dla większości osób pytania) i światopogląd.
Chciałem się po prostu dowiedzieć jak to u was jest

Jeszcze co do przyczyn istnienia prawa karmy. Prawo karmy jest w ogólnym ujęciu prawa przyczyny i skutku, więc pytanie jest samozapętlające się: skutkiem jakiej przyczyny jest prawo przyczyny i skutku. Moim zdaniem to sprawo jest samo w sobie warunkiem istnienia jakiejkolwiek rzeczywistości, bo gdyby przyczyny nie miały skutków a skutki pojawiały się bez przyczyn to wszelkie działanie byłoby niemożliwe, w tym jakikolwiek akt świadomości umożliwiający obserwację. Jeżeli nawet istniałby wszechświat w którym wszystko byłoby losowe, a nie przyczynowo skutkowe, to nie byłoby w nim możliwości zaobserwowania tego wszechświata.