oj rozbawiliście mnie, rozbawiliście...

Prawie każdy kto usiłuje zdefiniować czy poprostu scharakteryzować buddyzm z pozycji zewnętrznego obserwatora, przypomina mi błądzącego we mgle...
Ale to już inna sprawa. Jeśli chodzi o medytację buddyjską mogę jedynie odnieść się do kilku tu tez które przeczytałem. Nie to żebym był jakimś ekspertem, ale kilka lat praktyki pod kierunkiem mnichów therawady zrobiło swoje...

1. To prawda że źródeł takiej praktyki, którą nazywamy medytacją można szukać w różnych prądach religijnych epoki w których żył książe Siddharta (Budda), a szczególnie w ruchu ascetycznym.

2. Budda odkrył bardzo ważny aspekt medytacji, mianowicie dążenie do wzbudzenia aktywnej mądrości, co jest jakby przeciwieństwem/uzupełnieniem jej pasywnego aspekty (dążenia do osiągnięcia li tylko spokoju, obojętności). To jest to co właśnie wyróżnia buddyjską medytację ze wszystkich innych (new age, chrześcijańskiej, jogicznej i innej).

3. Tak więc celem medytacji buddyjskiej nie jest li tylko osiągnięcie stanu beznamiętnego spokoju, ale stanu przejżystego bądź wyrazistego postrzegania. Można to porównać do wpatrywania się w taflę wody. Gdy woda jest spokojna mozna w niej zobaczyć odbicie samego siebie, świata itd. Tak samo umysł, gdy jest spokojny zaczyna przejżyście postrzegać świat naokoło, relackje międzyludzkie, własne reakcje itd.

4. Chrześcijanie często twierdzą jakoby celem medytacji w buddyzmie było osiągnięcie stanu boskiego... Prawdę mówiąc nie mam pojęcia o co chodzi... Medytacja buddyjska jest bardzo przyziemna, tak naprawdę i koncentruje się na "tu i teraz". Wszelkie lewitacje, halucynacje i inne dziwactwa, które mogą pojawiać się podczas praktyki są traktowane jako zakłócenia odciągające od prawdziwego celu jakim jest osiągnięcia w sumie dość zwyczajnej mądrości realizowanej w codziennym życiu. To jest prawdziwe źródło szczęścia, nie zaś jakieś odloty.

5. Istniej wiele tradycji buddyjskich, czasami pozornie różnych lecz tak naprawdę komplementarnych. W niektórych podkreśla się wagę i potrzebę posiadania nauczyciela / guru itd. tak jak w tradycjach tybetańskich, bon, dzogczen itd. W zenie już nie aż tak bardzo, a w therawadzie prawie wogóle nie.

6. Osobom zaintersowanym buddyzmem i niechcącym tracić kontaktu z wiarą katolicką (nie ma zupełnie takiej potrzeby), polecałbym zaintereowanie duchowością jezuitów zbliżoną do buddyjskiej. Nie polecam poszukiwań praktyk buddyjskich pod kątem ich egzotyki, bo to się prędzej czy później znudzi.

szyszkownik dziękuje Ci za ta odpowiedź:-)

do 1000 % brakuje Ci jeszcze 9 wcieleń,; 1000%=10

Bez wiary w Boga chrześciajnin jest co najwyżej miłosiernym agnostykiem.
No jest sprzecznym, bo chrześcijanie nie uznają tego świata za iluzję. Nie uznają też możliwości naprawy swojego życia po śmieric przez setki kolejnych wcieleń. Skoro w kilku chociaż wypadkach zawierają przeciwstawne sobie tezy, to są sprzeczne.


Satanizm konwencjonalny, komunizm, libertynizm, to też tylko "tylko" filozofie. Czyli co, mieszamy wszystko ze wszystkim, c'nie?


Czemu mnie nie dziwi, że tak mówią Jeśli ktoś samemu praktykuje buddyzm, to ma on na niego mniejszy wpływ. Niech żyją lata 60-te!

Cała przyjemność po mojej stronie . Mogę ci jeszcze co nieco dorzucić - znakomita książka polskiego jezuit Jacka Bolewskiego o związkach między mistyką chrześcijańską z buddyjskim zenem.
Opisuje tam też swoje doświadczenia, jako jezuity i praktykującego zazen.

http://merlin.pl/Nic-jak-Bog_Jacek-Bole ... Q#fullinfo

Dziękować:-D
Tytuł spisany jak masz jeszcze coś ciekawego do polecenia to poproszę o wiadomość na priv

Znalazłem coś dla tych, co są zieloni w temacie.

Czym jest nirvana

Dzięki. Film bardzo dobry, głównie ze względu na Thich Nhat Hanha, od którego w sumie zaczęła się moja przygoda z buddyzmem. On sam jest jakby nie było, bardzo ciekawą postacią działającą na polu dialogu buddyjsko-chrześcijańskiego. Polecam jego książkę: Żywy Budda, żywy Chrystus".

http://usmiechbuddy.org/cloud/index.php ... &Itemid=28

Mnie też rozbawiłeś, bo przecież to takie jasne ...
"Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek".

W sumie też uważam, że najlepiej poprostu praktykować buddyzm, zamiast zawaracać sobie głowę chrześcijaństwem...

Dr B. S. Surti:
„Głównym zadaniem systemu filozoficznego joga jest uczenie metod, którymi dusza ludzka może całkowicie zespolić się z Duchem Najwyższym”

Biblia mówi, że człowiek nie ma duszy.

The Encyclopedia Americana:
„Aktywność umysłu przytłacza istotę duszy, czystą inteligencję; toteż joga zmierza głównie do stłumienia tej aktywności. Umysł należy zaprawić do stałego oddawania się medytacjom w oderwaniu od przedmiotów materialnych. Ostatecznym efektem jest zdławienie wszelkich jawnych bądź podświadomych skłonności swojej psychiki”

Ktoś praktykujący jogę przyznał otwarcie, że podczas dłuższego okresu ćwiczeń i medytacji często miał uczucie, iż atakują go niewidzialne siły. Demony potrafią wyzyskać okazję i opróżnioną głowę napełnić swoimi myślami.

Łukasza 11:24-26
24 „Kiedy duch nieczysty wyjdzie z człowieka, przemierza spieczone okolice w poszukiwaniu miejsca odpoczynku, a nie znalazłszy żadnego, mówi: ‚Powrócę do mego domu, z którego wyszedłem’. 25 A po przybyciu zastaje go czysto wymiecionym i przyozdobionym. 26 Wtedy idzie i bierze ze sobą siedem innych duchów, bardziej niegodziwych niż on sam, a wszedłszy do środka, mieszkają tam; i końcowe położenie tego człowieka staje się gorsze niż pierwotne”.

święta prawda...

dlatego we wszystkim trzeba zachować umiar...

Pełen pustki Kosmos nie jest wypełniony Szatanem tylko dlatego, że jest wypełniony Duchem Świętym

Raczej...
Ktoś, kto chce być naśladowcą Chrystusa, nie będzie praktykował wierzeń i zwyczajów innej religii, nawet z "umiarem".

Raczej...
choć nie jest to zabronione...
I nie zapominając, że Chrystus jest centralnym punktem wielkiej ilości różnych religii chrystocentrycznych, a dla Islamu jest świętym Prorokiem ...

Szyszkowniku, piszesz bardzo ciekawie.

Mnie w buddyzmie przede wszystkim pociąga zbieżność z niektórymi poglądami mechaniki kwantowej, np. że "akt obserwacji jest aktem stworzenia" (patrz doświadczenia schrodingera, stan supersymetrii, pustka, która polega na nieustannym procesie tworzenia i anihilacji, itp.)

Nie interesuje mnie natomiast w ogóle "boski" aspekt buddyzmu, to znaczy, skłaniam się raczej za księciem Siddhartą do próby "przejrzenia" iluzji rzeczywistości i osiągnięcia na tyle, na ile to możliwe oświecenia.

Z lektury biblii wiem, że Bóg J-H jest Bogiem zazdrosnym i nie lubi, kiedy człowiek oddaje cześć komu innemu. Wiem również, że ceni wszystko, co dobre i sprawiedliwe - a przyznam szczerze czasami mam wrażenie, że nie można w pełni zrozumieć chrześcijaństwa (przynajmniej nauk Jezusa) bez przynajmniej pobieżnego zapoznania się z buddyzmem).

Uważam, że chrześcijanin może pogłębić nauki Jezusa poprzez sięganie do tego, co mówił Budda. Dla mnie największym problemem nie jest deizacja samego Buddy, czy Buddów, ale problem związany z medytacją.

Na przykład: czy uznając wiarę w JEDNEGO Boga J-H, uznając, że jest super i trzymając się Jego przykazań, popełniam grzech medytując z mantrą "np. Om Mani Padme Hm..."????

Najbardziej nurtuje mnie pytanie, do jakiego stopnia można próbować przejrzeć "iluzję" rzeczywistości, niejako "wyjść" z Matrixa, pozostając wiernym chrześcijańskiemu Bogu?

@Szyszkownik
Nie mozna porownywac duchowosci jezuickiej (Ignacy Loyola) do budddyjskiej ani twierdzic,ze sa one zblizone.
Poglad ten pokutuje zapewne dlatego, ze wielu jezuitow zajmowalo sie lub zajmuje medytacja buddyjska. Wymienie tu chocby wspomnianego o. Bolewskiego, dalej o. Lotza czy o.Hugo Makibi Enomiya-Lassalle.
Natomiast trzeba stwierdzic, ze mozna wskazac na pewne podobienstwa,analogie miedzy mistyka sw. Jana od Krzyza, Jana van Ryusbroeka i Jana Taulera a buddyjskimi technikami medytacyjnymi, nie zapominajac oczywiscie o istotnych roznicach.
Dla zainteresowanych ta problematyka polecam ksiazke o. Hugo M.E.-Lassalle w polskim tlumaczeniu "Medytacja zen dla chrzescijan", wydawnictwo WAM,2008.