Jeśli chcesz mieć w jakieś dziedznie całkowitą pewność to musisz się zwrócić ku matematyce, bo tam wszystko musi być udowodnione...
A tak poważnie to, wcale nie trzeba uznawać buddyjskich doktryn, aby praktykować buddyzm. Mnisi w mojej tradycji uważają wręcz że intelektualne studiowanie buddyzmu, stanowi przeszkodę na dorodze do przebudzenia, pownieważ jest to lgnięcie do pewnych poglądów, bądź zwalczanie innych, czyli kreowanie kammy... Pewne idee i doktryny też są potrzebne, gdyż bez nich nie znalibyśmy kierunku w którym można się udać. Oczywiście chodzi tylko o kierunek. I tak co ciebie należy decyzja czy tam pójdziesz czy nie.
Nie mniej nie da się nie zauważyć, że wszytko w przyrodzie nieustannie obumiera i odradza się. Nie ma czegoś takiego jak totalne unicestwienie. Drzewa które umierają w lesie stanowią zaczyn nowego życia itd. Materia i energia nieustannie krąży i przekształaca sie. Myślę, że jest to dobra analogia dla buddyjskiej doktryny odradzania, ale oczywiście nie jest to dowód.

"Totalne unicestwienie" jest sednem idei buddyjskiej "nietrwałości", tego co rzeczywiście ma miejsce, a czego zwykli ludzie nie są w stanie zauważyć. Nietrwałość o jakiej nauczał Budda właśnie na tym polega, a obumieranie i odradzanie się wszystkiego w przyrodzie (tzw. ożywionej i nieożywionej, bo w rzeczywistości nie ma nigdzie nic martwego ) jest tylko efektem tej fundamentalnej nietrwałości - totalnego unicestwienia i totalnego odrodzenia. Całkowita śmierć wszystkiego bez jakiejkolwiek reszty do wrzucenia gdziekolwiek i natychmiastowe całkowite zmartwychwstanie nowego i całkowicie kompletnego, które natychmiast się rozpada i znów odradza itd. bez początku i bez końca.
Można sobie wyobrazić odwrotny przebieg zjawisk, czyli od śmierci do narodzin. W takim cyklu rozkładające się trupy ożywiają, młodnieją, stają się dziećmi, oseskami, w końcu wskakują do łona matki i tam znikają. Ale i tutaj działa ten sam proces totanego unicestwienie poprzedniego stanu gdy następuje kolejny. Nic nie jest przeciągane z poprzedniego etapu do kolejnego. Wierzymy tylko, że poprzedni (poprzednie) stany są przyczynami (karmicznymi) następnych, ale nic substancjalnego i niesubstancjalnego nie wchodzi w skład kolejnej odsłony rzeczywistości.
Dalajlama powiedział kiedyś, że w jednej tylko sekundzie wszystko zgodnie z przyczynowością rozpada się całkowicie i całkowicie powstaje miliony razy, a między kolejnymi odsłonami nie ma przerwy. Obrazowo mówiąc "przylegają" do siebie bez jakiejkolwiek dylatacji. Czyli nie ma takiej sytuacji żeby pojawiło się jakieś "chwilowe nic" między kolejnymi stanami wszechświata. Te metamorfozy wszechrzeczywistości są możliwe, bo wszystko jest puste, jest jak nieśmiertelny i niegdy nie zrodzony duch, czego zwykli ludzie nie są zdolni dostrzec

Trochę tego nie łapię... Możesz co nieco rozjaśnić. Jak ma się totalne unicestwienie do nietrwałości?

To zupełnie jak w chrześcijaństwie.



To jest oczywiste. Po co dorabiać do tego jakąś karmę?

To dobrze, że jest oiczywiste, w takim razie nie ma do czego się przekonywać.

Chyba tylko w przypadku bardzo nielicznych sekt/odłamów.

To niestety trudne jest do złapania, patrz również wypowiedź mistyków z innej tradycji niż buddyzm.
Na przykład słowa Aharona ha-Lewiego ze Starosielc dotyczące definicji celu mistyki chasydzkiej oraz natury trudności w jego realizacji:




Kontemplacja, czyli trening umysłu.

Ale można to złapać intuicyjnie, rozważając następujące zagadnienie - skoro czas nie istnieje, jest ułudą umysłu, iluzją, to jak to się dzieje, że jednak wszystko się zmienia i nieustannie przeistacza?
Znaczy to, że nic nie jest tak trwałe jak się wydaje. Żeby poza czasem (bo naprawedę nie istnieje!) zaszła jakakolwiek przemiana to, co jest obecne musi się kompletnie rozpaść, by pojawiło się w jego miejsce całkiem w 100% nowe.
To jest ta nietrwałość związana z totalnym unicestwieniem, kompletnym rozpadem.

Aharon ha-Lewi nazywa tego rodzaju wgląd "widzeniem nicości" - co na buddyjski przekłada się urzeczywistnieniem pustki - siunjaty.

Inny mistyk chasydzki Zeew Wolf z Żytomierza napisał:


Zaś Awraham z Kalisza napisał:


Jak widać z tych wypowiedzi "złapanie" tego rozumem jest raczej trudne. Każdy kto to pojmuje inaczej o tym naucza.
To jest sedno Dharmy i że jako pierwszy złapał to dwa i pół tysiąca lat temu pewien gość zwany Buddą i potrafił to jakoś dalej przekazać to prawdziwy jest cud

Jest wielka różnica między świadomością mistyka i świadomością zwykłego człowieka, między ich zrozumieniem natury rzeczywistości.
To co „istnieje” dla zwykłego człowieka dla mistyka jest zupełną nietrwałością.
Mistyk jest nieoddzielną od niczego jedną totalną całością, jest również „początkiem i końcem”, „alfą i omegą”, a to oznacza, że jest świadomy jednoczesności rozpadu i stwarzania się wszechrzeczy w każdym momencie, poza ułudą czasu. Jest całkowicie poza przemijaniem. On jest tym rozpadem i stwarzaniem się, mistyk w każdej chwili umiera i natychmiast zmartwychwstaje wraz z całością, bo nie jest od niej w najmniejszym nawet stopniu różny.
Tego zwykły człowiek nie zrozumie, a tylko inny mistyk, który w podobnym stopniu rozwinął swoją świadomości.

Dla zwykłych ludzi mistycy wymyślili modele. Kiedyś to był to sznurek idąch w gęstej trawie mrówek, które gdy przechoszą przez niewielkie odsłonięte miejsce, tak małe, że widać naraz tylko jednego owada, dla nieuważnego obserwtora wydają się jedną i tą samą mrówką, która zdaje się niezauważlnie zmieniać swoje parametry w miarę upływu czasu. Jednak naprawdę są to inne mrówki.
Gdy pojawiła się kinematografia, modelem stał się też film. Zwykły człowiek widzi ruch i akcję na ekranie, mistyk natomiast "widzi" to samo, tę samą akcję, ale w projektorze - klatka po klatce, gdzie kolejne ujęcia zastępują wcześniejsze.

Budda Siakjamuni
"Ja i wszystkie istoty równocześnie osiągamy drogę"
------------------------
IX Karmapa
"Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są jedynie nazwami
wymyślonymi przez głupców"
------------------------
Albert Einstein
"Czas jest zawziętą iluzją"


więcej:
http://www.diamentowadroga.pl/dd17/czas

No tak, teraz już trochę bardziej łapię... Nie mniej przyznam się szczerze, że osobiście nie przepadam za nazbyt górnolotnymi wyrażeniami nawet w przypadku mistyki. Samo słowo "mistyka" brzmi dla mnie podejrzanie, a szczególnie odróznianie mistyków od "zwykłych" ludzi...
Być może dla tego wybrałem therawadę, gdyż w tej tradycji dominuje raczej analityczny język, aniżeli poetycki, a w szczególności tacy mistrzowie jak Ajahn Bodhiyana słyneli ze tego, że o Dhammie potrafili mówić bardzo prosty i jednocześnie głęboki sposób.
Nawet pokusiłbym się o stwierdzenie, że im bardziej precyzyjny i analityczny język przekazu, tym wyrazistszy i głębszy wgląd.
Z drugiej strony zdaje sobię sprawę, że o Nibbanie nie da się mówić inaczej aniżeli w poetycki, metaforyczny sposób.

Dobry wybór

to może Cię zaiteresować
http://umieranie.phorum.pl/viewtopic.ph ... 2893db530b

Nie wiem jaki ma sens reinkarnacja ale ostatnio znalazłam dość ciekawy artykuł w którym autor dość prosto wyjaśnia całą tą teorie. http://naturaswiata.pl/index.php?lng=1& ... ists&id=15 Co o tym sądzicie?? Chciała bym poznać wasze zdanie

Doczytalem do "stan energetyczno-duchowy" i sadze, ze dalej nie czytam.

Chyba tylko w przypadku bardzo nielicznych sekt/odłamów.[/quote]

Miałem na myśli katolików. Jeśli wierzyć badaniom socjologicznym, wiele milionów katolików praktykuje wiarę praktycznie nie uznając doktryny katolickiej.

Z tego co widzę to jedyną uchwytną prawdą jest to, że Budda doznał "oświecenia", ale o co konkretnie w tym "oświeceniu" chodzi to już jest problem. Przerost formy nad treścią.