Jeśli chodzi o ścisłość - wiarę w niebo, czyli zbawienie.
Niebo nie jest czymś zagwarantowanym, sprawdzalnym. To przedmiot wiary.

rany julek, evoleth aleś drobiazgowa kobitka.
jasne ze to przedmiot wiary(w sensie, że niebo)
ale
Cóż lepszego do zaoferowania mają inne religie?

Niż Niebo?

Zbawienie, różnie nazywane, jest celem właściwie wszystkich religii. Ale realizowane może być na wiele sposobów.
Według chrześcijaństwa na zbawienie trzeba zasłużyć wierząc w określone prawdy i postępując w określony sposób. Według innych duchowości zbawienie ma miejsce już w czasie teraźniejszym i każdy człowiek ma do niego równy dostęp, wszystko jest kwestią rozwoju świadomości samego siebie i pierwotnego połączenia z Absolutem.

Każda religia prowadzi to swego rodzaju zbawienia na swój sposób. Buddyzm np. obiecuje coś w rodzaju zbawienia już za życia (o ile dobrze zrozumiałem), więc w tym sensie jest lepszy od chrześcijaństwa, gdzie na zbawienie trzeba czekać do śmiercu

jajko, gdzie ty w buddyzmie masz zbawienie za życia?

Albo po prostu kochać. - św Augustyn.

przykład jakiejś duchowości?

jeżeli mowa o filozofiach/religiach wschodu to połączenie z... można przetłumaczyć również jako roztopienie w... .
Fajne niebo - po prostu nie mogę sie doczekać by przestać istnieć.

Wolę niebo wg tego co oferuje Jezus. Wszystkim również ze swojej strony tego życzę.

I masz pełne prawo do takiego wyboru
Chodzi mi tylko o to, że niebo i zbawienie są przedmiotem wiary, a nie obiektywnym dobrem. Dotyczy to też innych religii.

Co ma niebo wg tego co oferuje Jezus, czego nie ma Valhalla?

Ale nie obiecuje za tzw "frico" - na ten stan człowiek musi usilnie zapracować.

W każdej religii (chyba) trzeba sobie zapracować na "zbawienie". Nigdzie nie ma nic za darmo. No a zbawienie za życia istotnie wydaje się trudniejsze do osiągnięcia i bardziej pracochłonne niż zbawienie po śmierci.

zbawienie za życia to - wg Starego Testamentu - wybawienie od czegoś. Czy ja wiem czy jest to coś trudniejszego niż zbawienie po śmierci?

Niebo, które oferował Jezus jest możliwe dla wszystkich. Valhalla - nie.

niestety nie dla wszystkich

Nie koniecznie, bo na zbawienie po śmierci musisz ciężko pracować żyjąc we właściwy sposób. Po prostu wszystkie "korzyści" otrzymujesz po skończeniu ziemskiej wędrówki, która często jest ciężka, pełna wyrzeczeń, cierpienia i walki z grzechem (nie zawsze, to zależy od sposobu przeżywania religijności).
Buddyzm i religie wschodu dążą do osiągnięcia stanu boskiej harmonii już za życia. Tutaj zbawienie nie jest czymś obiecanym, albo nagrodą za coś. Jest sposobem życia, który w dużym stopniu zależy od samego człowieka.
Nie wiem czy można powiedzieć że coś jest łatwiejsze albo trudniejsze, po prostu chodzi o coś innego.

Chwileczkę.

Po pierwsze, w chrześcijaństwie zbawienie jest łaską. Nie da się na nie "zapracować". I nie zapracował na nie wiszący na krzyżu Dobry Łotr (święty), bo już nie miał kiedy...

Po drugie, "niebo" to nie jest miejsce, tylko relacja z Bogiem. Dostępna za życia, pełnię osiągająca po śmierci, wieczna. Relacja z kimś, kto kocha i kogo ja kocham. I nie mówię o fazie zakochania, tylko o prawdziwej, głębokiej miłości.

Jestem ja, bardzo konkretna, niepowtarzalna, bo każdy człowiek jest niepowtarzalny, i jest On. Na zawsze. Tak naprawdę w tym momencie śmierć nie ma znaczenia. Owszem - nadchodzi, ale nie jest żadną przerwą. Ani w życiu, ani w relacji. Życie się zmienia, ale nie kończy. Miłość osiąga pełnię.

I to jest niebo. To, które mamy za darmo, a raczej (za każde "darmo" ktoś musi zapłacić) przez Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wystarczy Jemu uwierzyć.

Evoleth - cierpienie nie omija nikogo, także niewierzących. Bycie chrześcijaninem go nie sprowadza, tylko uczy przeżywać z sensem. I oczywiście, religijność można przeżywać różnie, ale chrześcijaństwo jest jednoznaczne: zbawienie otrzymuje się z łaski przez wiarę, nie z tytułu zasług.

Tyle tylko, że wiara to nie wiara w istnienie Boga, ale wiara Bogu. Wyrażona życiem, jeśli ktoś twierdzi, że wierzy, lub wyrażona w ostatnim ułamku sekundy życia, jeśli wtedy ktoś się nawraca... Ale taka sama wiara...

A ~Marek MRB próbował mi wmówić, że Sola Fide, to tylko wymyślona niedawno herezja...

Mnie uczono, że odkupienie jest darmo daną łaską, czymś co już się dokonało. Natomiast zbawienie, którego oczywiście warunkiem jest wiara, jest efektem współpracy człowieka z bożymi łaskami.
Piękne jest to, co piszesz o relacji pełnej miłości i zaufania Bogu, dzięki której niebo zaczyna się już za życia na ziemi. Niestety jest to udziałem tylko niewielkiej części chrześcijan, którzy dobrze znają swoją wiarę i nawiązują autentyczną więź z Bogiem. Większość ludzi wierzących ma obiegowy obraz zbawienia, który przekazuje Kościół: jest to coś, na co trzeba zasłużyć walcząc z grzechem i żyjąc według określonych zasad.
I takie podejście bardzo rzadko prowadzi do realnej zmiany na lepsze człowieka i jego doczesnego życia. To dlatego, że akcent kładzie się na życie wieczne po śmierci, które ma być nagrodą. Stąd moje słowa o typowo chrześcijańskim życiu pełnym wyrzeczeń i cierpienia.
Przykro mi ale tak wygląda rzeczywiste, płytkie i niestety bardzo powszechne podejście do zbawienia w tej religii.

Natomiast całkowicie zgodzę się z tym, że Niebo ma być postrzegane jako relacja z Bogiem. I gdyby większa ilość chrześcijan miała tego świadomość, na pewno inaczej wyglądałoby przeżywanie wiary i inna byłaby jakość doczesnej egzystencji.