Biblia nie jest uznawana za jedyny i najważniejszy autorytet przez wszystkich chrześcijan. Rozmaite kościoły różnią się co do interpretacji zawartych w niej treści.

W sprawozdaniach autorów ewangelii itp. najdawniejszych dokumentów wczesnego chrześcijastwa raczej nie znajdziemy wątków o publicznym wyznawaniu grzechów przez Jezusa. Dlatego jego chrzest w Jordanie jest albo późniejszym wymysłem, albo miał jakieś inne powody, nie "skasowanie" jego grzechów, ale być może umożliwił przejęcie części uczniów z grupy Jana. Uwiarygodnił go w ich oczach. Jednak Jezus sam nikogo nie ochrzcił, natomiast chętnie odpuszczał grzechy innym, nawet bez ich publicznego bądź intymnego wyznawania.
Po prostu odpuszczał w ciemno i zaocznie nawet nieochrzczonym

Cześć DDN


W sumie to się zgadza. Buddyzm jest nazwą wytworzoną przez naukowców.
Jednakże Budda nazywał swoje nauczanie "Metodą i Dyscypliną" - na upartego jest to nazwa Jego "religii".

Witaj Bookerze
Odpowiem Ci opowieścią, która jest prawdziwą relacją.


Królik

Znów go wczoraj spotkałem na ulicy, na której zresztą od lat co pewien czas się spotykamy. Zawsze, latem czy zimą, jedzie na swoim starym rowerze i już z daleka uśmiecha się do mnie. Nieodparcie odwzajemniam mu podobny grymas, nawet jeśli jestem w minorowym nastroju, albo czymś zasmucony. Bo gdy Królik się do ciebie uśmiecha, to nie ma rady, zniewala cię to nawet w najtragiczniejszej chwili życia i wtedy bezwolnie uśmiechem ozdabiasz wlasną twarz. Taki już jest Królik.

Jesteśmy rówieśnikami. Pamiętam go jeszcze z podstawówki. Naprawdę na imię ma Janek, ale bezlitosna i okrutna dzieciarnia ochrzciła go ksywką Królik. W jego przypadku trudno o trafniejsze imię. Nie będę opisywał jego wyglądu, bo wszyscy wiedzą jak wyglądają króliki. Tak właśnie, mniej więcej, jak on.

- Witam i uniżenie się kłaniam z najgłębszym uszanowaniem.... sługa sług pana – jeszcze zanim zeskoczy z siodełka słyszę jego jak zawsze niebywale kwieciście uprzejme przywitanie. - Co słychać w świecie mędrców, etyków i filozofów?
- Witam również – odpowiadam tak jak umiem (może w jego uchu brzmi to prostacko?) – ale nie wiem co słychać w świecie interesujących cię istot. A co u ciebie?
- Oh! Znakomicie, nie ma nikogo z kim bym się nie zgadzał.
- Z każdym się zgadzasz? - dziwię się unosząc brwi.
- Tak. Z tobą też. Cokolwiek uważasz, sądzisz i twierdzisz, nigdy ci nie zaprzeczę.
- Dlaczego?
- Bo jestem duchem – szczerzy w uśmiechu swe zżółkłe siekacze.
- Widzę człowieka z krwi i kości, a nie ducha - ripostuję.
- Zgadzam się z tobą. Widzisz to - aprobująco kiwa głową z nieproporcjonalnie dużymi i odstającymi uszami.
- Uważasz, że ulegam złudzeniu? - pytam zaczepnie.
- A ty co uważasz? - i znów rozbłyska jego zniewalająco radosny uśmiech.
- Że jesteś jak każdy – odpowiadam.
- Zgadzam się z tobą. Jestem jak każdy.
- Ale ja nie jestem duchem – próbuję go zapędzić do narożnika.
- Nie, nie jesteś duchem - potwierdza moje domniemanie.
- To w związku z tym może jestem jakimś wyjątkiem od reguły? - staram się być podchwytliwy.
- A jak myślisz?
- Jestem jak każdy.
- No i widzisz, nie jesteś wyjątkiem. Jesteś jak każdy – przytakuje ze smiechem.
- To bardzo mi miło, że się o tym dowiedziałem - mówię z przekąsem.
- Zgadzam się z tobą. Bardzo ci miło. Mnie również – uśmiech od ucha do ucha i wskakując na siodełko dorzuca - To do następnego przemiłego spotkania!
- Zgadzam się z tobą – odpowiadam i kłaniam się odwzajemniając suchara – znów, jak zresztą zawsze, będzie miłe.

Jako niegdyś praktykujący katolik, który spędził pięć lat na katolickich forach internetowych (katolik, wiara, fronda), a obecnie ortodoksyjny buddysta mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że buddyzm i chrześcijaństwo się wzajemnie wykluczają.

To ja chyba wolę mieć niewierzących znajomych niż takich "uprzejmych" i bystrych myślicieli.

Nie, nie zależy. Prawda jest obiektywna a nie subiektywna.

Tylko że ludzie odbierają rzeczywistość subiektywnie i
dla jednego pewne rzeczy się wykluczają, a ktoś inny nie zwraca na nie uwagi/inaczej pojmuje świat/prawdę,
dlatego w jego odczuciu te dwa nurty nie są przeciwstawne/rozłączne.

Jednakże istnieją różne ujęcia. W niektórych uważa się iż te religie się wykluczają, w innych nie, czego dowodem są np. chrześcijańscy zakonnicy będący mistrzami buddyzmu zen.

Janek należy do szczupłego grona moich ulubionych znajomych.
Jest mistykiem, a bystrym myslicielem przy okazji.
Kiedyś zdawało mi się, że był bardzo pobożnym, wręcz ortodoksyjnym katolikiem, ale jak to u mistyków jest częste, zmienił się dość radykalnie

Dziś uważa, że jest duchem i to w zupełności wystarczy.
Ale jest też zaangażowany w codzienne życie.
Jakiś czas temu fascynował się śmiercią.
Wtedy postarał się by zostać wolontariuszem w hospicjum.
Chyba nadal w tym się udziela.
To jego podejście, że nie ma nikogo (i niczego), z kim/czym byłby w konflikcie musi być cenną umiejętnością w kontaktach z ludźmi chorymi terminalnie, często cierpiącymi nieznośny fizyczny i psychiczny ból.
Przy tym "zgadzanie się z każdym" wskazuje też na to, że jest absolutnie z każdym w pełni zjednoczonym.
Że doświadcza rzeczywistości jako jednej i niepodzielnej całości, a więc nie może być wtedy mowy o jakiejkolwiek niezgodzie.
Zgadza się z każdym - czyli tak naprawdę z sobą

To ma takie samo znaczenie co odczucie pewnych ludzi, że Ziemia jest płaska i znajduje się na grzebiecie kosmicznego żółwia.

Istnieją też różne ujęcia kwestii dziejów Ziemi. W niektórych np.uważa się, że Ziemia ma 7000 lat a kości dinozaurów porozrzucał po niej Szatan żeby zwieść ludzi, czego dowodem są ludzie z tytułem profesorskim uważający że mit o smoku wawelskim jest argumentem za uznaniem, że ludzie i dinozaury żyli kiedyś obok siebie.
Różni ludzie istnieją i istnieli. Byli tacy księża, co przyklaskiwali nazizmowi i byli tacy mnisi zen, co przyklaskiwali zabijaniu ludzi w imię cesarza. Istnienie takowych nie dowodzi niczego prócz ich własnego pomieszania i tak samo jest z "chrześcijańskimi zakonnikami będącymi mistrzami buddyzmu zen".

Zgadza się z każdym, czyli nie ma żadnych poglądów i żadnego systemu wartości. To nie jest ani mistyczne, ani racjonalne, ani mądre, tylko banalne.

Myśle, że porównywanie księży wspierających nazim, i mistrzów zen wspierających mordy w czasie wojny do synkretyzujących z zenem zakonników chrześcijańskich jest delikatnie mówiąc nietaktem.

edit: osoby te posiadają przekazy Dharmy z tytułami mistrza oraz nie są wykluczone ze swoich zakonów.

Ja nie porównuję synkretyzmu religijnego do wspierania nazizmu tylko zwracam uwagę na to, że istnienie ludzi deklarujących przynależność do dwóch nurtów ideologicznych nie jest dowodem na to, że te nurty się wzajemnie nie wykluczają. Słowo-klucz w tej zagadce to "niekonsekwencja".

Podanie klucza "niekonsekwencja" w tym względzie jest przyjęciem ujęcia, w którym te nurty się wykluczają. Jest to ujęciem ideologicznym.

Natomiast tamci zakonnicy prezentują ujęcie, w którym te nurty się nie wykluczają. Jest to ujęciem duchowym, przekraczającym ideologię.

Nie, to jest kwestia zwykłej logiki, która wystarcza do orzeczenia, że doktryny tych dwóch religii są wzajemnie sprzeczne.
Irracjonalne ujęcie jakichś zakonników nie zmienia stanu rzeczy, a ten wygląda tak, że buddyzm i chrześcijaństwo są rozbieżne zarówno etycznie, jak i ontologicznie.