Podboje muzułmańskie

Błyskawiczne podboje muzułmańskie należą do najbardziej zadziwiających fenomenów historii. W przeciągu kilkunastu lat począwszy od 634 roku do końca VII wieku systematycznie odnosili sukcesu, zdobywając Syrie, Egipt oraz ogromną część północnej Afryki.
Pierwsza klęska wojsk bizantyjskich miała miejsce 4 lutego 634 roku, kiedy to arabowie dowodzeni przez Yazida ibn Abiego Sufyana wtargnęli do Palestyny i pod Datin pokonali armie patrycjusza Sergiusza. Największą klęskę muzułmanie zadali Bizantyjczykom 30 lipca pod Agnadayn w lipcu 636 roku Bizancjum już na zawsze utraciło Damaszek – Syria została podbita.
Kiedy kalif ‘Umar udał się na wielbłądzie do Jerozlimy ubrany w swój beduiński strój, przyjmujący go patriarcha melkicki św. Sofroniusz miał powiedzieć: „Naprawdę, ten jest obrzydliwością spustoszenia, o której mówił prorok Daniel stojący tutaj na świętym miejscu”.
Najdłużej opierała się Cezarea, która poddała się inwazji arabskiej do 640 roku. Syria ostatecznie została przyłącza do imperium arabskiego po aneksji Egiptu.
Tocząca się wojna w Syrii pozwoliła Bizantyjczykom na przygotowanie szeregu umocnień i zabezpieczeń w Egipcie. Mimo to, także i ojczyzna faraonów stała się błyskawicznym łupem Arabów.
Należy podkreślić, że zdobycie Egiptu nie dokonało się na zasadzie przypadkowych wypadów, ale było efektem systematycznych działań wojennych . Armią arabską w Egipcie dowodził wyjątkowo utalentowany ‘Amr ibn al-As, który otrzymał pozwolenie na podbój Egiptu od przebywającego w Jerozolimie kalifa ‘Umara.
Fragment listu kalifa do ‘Amra ibn al.-Asa:

„Jeśli mój list, nakazujący ci zawrócić z Egiptu, dotrze do ciebie przed wkroczeniem na jakiekolwiek jego terytorium, wtedy zawracaj, ale jeśli wkroczysz do kraju przed otrzymaniem mego listu, wówczas prowadź akcję dalej i proś Allaha o pomoc”

Mimo, że ‘Amr ibn Al-As w chwili otrzymania listu był poza granicą Egiptu, specjalnie otworzył list dopiero po rozpoczęciu zmagań wojennych.
Zdobycie Peluzjum (Al-Farama) rozpoczęło serię muzułmańskich zwycięstw w kraju nad Nilem. W 640 roku, pomimo dwukrotnej przewagi wojsk bizantyjskich armia arabska rozgromiła Greków w bitwie pod Heliopolis (‘Ays Šams). 6 kwietnia 641 roku padła twierdza Babylon, z kolei 13 maja Arabowie zdobyli miasto Nikiu (Naqyus), w którym dokonali rzezi mieszkańców. Cała Delta znalazła się w rekach Arabów, prócz Aleksandrii, której strzegł liczący 50tyś garnizon wojskowy.
Ostatecznie Egipt został przejęty przez muzułmanów 8 listopada 641 roku, kiedy to patriarcha Cyrus podpisał traktat pomiędzy cesarstwem bizantyjskim a ‘Umarem. Cyrus zobowiązał się płacić podatek w wysokości dwóch dinarów od osoby oraz podatek od ziemi płatny w naturze. Patriarcha zapewnił także stronę arabską, że nie dopuści do powrotu armii bizantyjskiej, która opuściła Aleksandrię we wrześniu 642 roku.
Pod koniec 645 roku mieszkańcy Aleksandrii obalili władzę Arabów, z pomocą podążył im ormiańskiego pochodzenia generał Manuel, razem z 300 okrętami. Jednakże na początku 646 roku po bitwie pod Nikiu Aleksandria już na zawsze przeszła w ręce muzułmanów.
Zdobycie Syrii i Egiptu sprawiło, że Antiochia, Jerozolima i Aleksandria zostały włączone do obcego im imperium. Sytuacja monofizytów i nestorian nie zmieniła się na gorsze, podobnie było z melkitami, pomimo kilku masakr oraz dewastacji kościołów nie można było mówić o celowych prześladowaniach. Chrześcijanie zobowiązani byli do płacenia wysokich podatków. Pod koniec VII wieku w islamie dokonał sie rozłam na tle politycznym. Po śmierci ‘Alego, czwartego kalifa władzę w państwie objął

czy zanstanowileś sie zanim to napisałeś?

prosze się odnieść do tego com był łaskawy napisac a nie do impoterabiliów

Nie uważam ażeby polityka państw muzułmańskich wywołała wyprawy krzyżowców do Ziemi Świętej.

Wyprawy te miały przede wszystkim motywację ekonomiczną. System feudalny zaczął się sypać, zaczęło brakować ziemi na której system ten się opierał. Chodziło oczywiście także o inne dobra materialne. Czyż nie dlatego złupiono nadreńskich żydów oraz ludność Bizancjum?

to sa zarty?