Sęk w tym Alus, że ja tym sobie głowy nie zawracam w ogóle. To są wasze sprawy.Ja tam od wiary w instytucję preferuję wiarę w Boga.A kto na odwrót to jego sprawa.


Do kleru odnoszę się z rezerwą, bo we własnym życiu spotkałam jednego księdza autentycznie wierzącego i jednego katechetę o nieskazitelnej duszy.Ot i tyle.

A wiara w Boga obliguje Cię, abyś szanowała innych i nie podawała przypuszczeń opisanych w formie "jakoby, rzekomo" jako faktów oczywistych.
Ja też mogę o sobie powiedzieć, że jestem antyklerykałem, bo zachowania niektórych kapłanów rażą mnie potwornie.....ale tyllko NIEKTÓRYCH
Nie uogólniam, nie obraziłam się na kler i nie bazuję na informacjach z kategorii "jakoby, rzekomo", bo noszą one znamiona pomówień.

Alus.Umówmy się, że Jan Paweł o niczym nie wiedział. Jak powiedzialam wcześniej, jego jestem w stanie usprawiedliwic, bo kierowal się dobrem bliźniego i byl w tym niemal szalony(w dobrym słowa znaczeniu). Tylko, że dla mnie JPII jest wyjątkiem.
Natomiast, jeżeli o sytuacji wiedzieli duchowni pokroju Ratzingera(a wiedzieli) i próbowali tuszowac, to w tym momencie dopiero pojawia się poważny problem. Zeby nie powiedzieć MEGAPROBLEM...

Jeszcze jedna rzecz.Zauważ, że w przypadku gdyby jednak Ojciec Sw. wiedzial o calej sprawie, to ja mimo wszystko twierdzę, ze postąpił szlachetnie(bo wierze, że kierowal się dobrem bliźniego(wręcz szalonym)). Ty natomiast, nazywając wszystko "pomowieniem", stawiasz JP w zlym świetle...

Nie musimy się umawiać ....wystarczy przesledzić przypadek abp Peatza.
Żadne z pism kierowane w jego sprawie nie trafiło do rąk JPII, dopiero Wanda Połtawska, osoba od lat zaprzyjaźniona z papieżem, dostarczyła mu osobiście dokumentację.
Co skutkowało natychmiastowym wysłanem komisji vatykańskiej i poleceniem złożenia rezygnacji przez abp.
Ktoś tuszował, ale trudno wskazac personalnie i podzielam Twój pogląd, że jest to wysoce nieuczciwe i stawa tych duchownych w bardzo złym świetle.
A skutkuje zniechęceniem wiernych do kleru.....szkoda, że zapomnano słów Chrystusa, że nic nie da się ukryc i wszystko kiedyś staje się jawne.

Czyli winnym jest: NIKT.Więc po co cokolwiek ujawniać?

A ja tylko zapytam: jeżeli Kotliński dopuścił się takiego " pomowinia" pod adresem KK, to dlaczego nie wszczęto procesu przeciwko niemu? Gdyby pan Jonasz nie miał dowodów w sprawach, które opisał, to miałby odwagę przeciwstawić się takiej instytucji? Bo ja myślę, że nie.

Ujawniać nie znaczy nagłasniac, ale podjąc radykalne kroki ujawniając przestępców cywilnym organom ścigania
Bo zawsze wysypie się tyle, że w atmosferze skandali

Proces sądowy nie ma sensu.
Ludzie o mentalności Kotlińskiego bezczelnie będa kręcić, kombinować, kłamać, proces na lata i koszty horrendalne.

Żyjemy w czasach, w których ludzie chcą wiedzieć, co się wokół ich dzieje.Czy:
- Kotliński kłamie, czy może
- ludzie o jego o mentalności kłamią - którzy to są?

Oj Alus, ale Ty bzdury opowiadasz...

Ludzie zawsze chcieli wiedzieć kto z kim, jak......nie sądze sensu zaspakajać tego typu potrzeby.
Metoda jednak jaką wybrał KK aby uporać się problemem pedofii wśród duchownych była bezsensowna.


Czepiadło .....widzę - styl zdania.
Według mnie Kotliński kłamie - wystarczą mi jego "tłumaczenia" kontaktów z G. Piotrowskim.
Jeśli kłamie w jednym temacie mam prawo domniemywać, że bez skupułów skłamie w opisie, komentarzu, innych wydarzeń.

Lilka - ja nie wiem o nikim, czy zgrzeszył czy nie. Ale nie rozumiem Twojego komentarza, bo nie o tym pisałam.

Evoleth - w centrum relacji do Boga jest... Bóg. Natomiast człowiek jest grzeszny i przebaczenie jest koniecznością. I uwalnia z grzechów - po prostu je zmazuje. Co nie znaczy, że człowiek z automatu przestaje je popełniać, choć oczywiście może się tak zdarzyć. I nie neguję, że jeśli grzech powraca, trzeba się zastanowić nad przyczyną. Ale samo zastanowienie niczego nie zmieni. Więcej: nawet jeśli więcej człowiek tego grzechu nie popełni, to dalej nie wystarczy. Ciągle będzie potrzebował przebaczenia.

A co do św. Tereski odpowiem: nie wiem. Na grzech można patrzeć tylko z perspektywy wewnętrznej. Wiem natomiast, co pisała...

Jotka( to już tak na przyszlość)jak ze mną rozmawiasz, to poproszę zawsze jaśniej, bo pisząc: o czyichś grzechach odpuszczonych bądź - na prawde nie wiem o co chodzi.Strzelać mi się już nie chce.Pa

Jo_tka, idąc tokiem Twojego rozumowania: człowiek potrzebuje przebaczenia już za sam fakt że istnieje. Wszystko sprowadza się do rozumienia istoty grzechu pierworodnego. Nie zamierzam dyskutować z dogmatami, ale też nie potrafię powiedzieć że się z nimi zgadzam. Moim zdaniem życie w poczuciu winy nie przynosi człowiekowi nic dobrego, na tym nie można budować relacji z Bogiem.
Ponadto z wielu "grzechów" można się wyzwolić, jeśli zrozumie się źródło swoich zachowań i porzuci destrukcyjne schematy myślenia. Grzeszność nie jest trwałym niezmiennym stanem człowieka, w czym utwierdza nas ta religia.

Skoro w chrześcijaństwie wyznacznikiem grzechu jest sprzeczność z wolą Boga, to człowiek będzie grzeszny zawsze, ponieważ nigdy nie posiądzie przymiotów Boga umożliwiających przewidzenie tej woli.