Aha, no tak - przecież w chrześcijaństwie nie ma nawrócenia

Jak za życia człowiek się nie nawróci to potem nie ma już szans. Reinkarnacja daje taką szansę. To jest jej przewaga. Moim zdaniem.

Reinkarnacja, fakt istnienia cyklu ponownych narodzin dowodzi nieskonczonej miłości i miłosierdzia istoty najwyższej, która to daje człowiekowi szansę, kolejną i kolejną, aż w końcu człowiek jednoczy sie z boskim absolutem.

Jak dla mnie, zarówno reinkarnacja rozumiana jako wędrówka tzw. duszy i wcielanie się jej w zależności od zasług czy win, jak i chrześcijanska wizja wiecznego piekła tudzież potępienia są wizjami bazującymi na prymitywnych przesłankach.
Obie te wizje miały na cele psychospołeczną kontrolę - przy pomocy takiej grożby jaką jest cierpienie wiecznych katuszy w piekle, można było łatwo kontrolować ludzi - wiernych KK. Ci którzy nie chcą przyjąć wiary katolickiej, bądź od niej odchodzą będą cierpieć na wieki niewyobrażalne męki. Słysząc coś takiego, człowiek zwłaszcza prosty, ciemny i niewykształcony zaczyna się bać i robi się posłuszny...

Reinkarnacja zaś uzasdniała istniene społecznego systemu kastowego w Indiach - ten kto urodził się w niskiej kaście, był najwidoczniej złym człowiekiem itd. Oczywiście, że wieczne piekło jest bardziej przerażające, aniżeli wicielenie się w biedaka na powiedzmy kilkadziesiąt lat, ale to wynika z zupełnie innego rozumienia czasu (na zachodzie linniowo - w nieskończoność, wieczność; na wschodzie cyklicznie).

Jak już napisałem obie te wizje kłocą się ze zdrowym rozsądkiem. Oczywiście można w to wierzyć, ale przynajmniej wieczne piekło jest na tyle przerażającą ideą, że może rodzić pytania o to czy ci którzy to wymyślili mieli pokolei w głowach... Na ten temat była już mowa zdaje się, że nawet w tym wątku - że to człowiek skazuje się na wieczne potępienie itd... Ale nikt przy zdrowych zmysłach na wieczne potępienie by się nie skazał. A że ludzie błądzą, źle czynią, czy nie chcą czegoś przyjmować na wiarę - taka jest ludzka natura.

A jak jej nie wykorzysta jako czlowiek, to zbierze wiecej zaslug jako swinia? Czy jako karaluch?

Chrzescijanstwo mowi czlowiekowi: masz jedno zycie, nie zmarnuj go. Jest Ktos, kto ci to zycie dal i kto ciebie zapyta co z nim zrobiles. I wtedy, kiedy spojrzysz w absolutnej prawdzie, ktora jest miloscia na swoje zycie, czy bedziesz w stanie uwierzyc, ze mimo tylu bledow i zawirowan ten Ktos i tak ciebie kocha? Czy ty bedziesz chcial byc z tym Kims? czy bedziesz potrafil uwierzyc, ze On ci naprawde przebacza, mimo ze ... ty sobie nie bedziesz mogl wybaczyc po tym, kiedy nie da sie uciec przed prawda o twoim zyciu?
Dlatego Kosciol zaleca rachunek sumienia, zeby co dzien stawac w prawdzie przed samym soba. I dlatego Jezus zostawil nam modlitwe Ojcze Nasz :"i odpusc nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom".

To naprawde nie jest latwa sprawa komus przebaczyc, ale mysle ze najtrudniej jest przebaczyc sobie, kiedy zobaczymy skutki naszych swiadomych dzialan. I nie da sie zamknac oczu i powiedziec "ale ja nie chcialem, ja myslalem ze to nic takiego".
Zycie to nie gra komputerowa, i jak kogos ranimy slowem, to mozemy byc winni jego smierci.
Tu nie ma co sie tlumaczyc: "ja chcialem tylko sprobowac".

Dla ludzi, ktorzy chca byc wiecznymi dziecmi, nie chca przejmowac zadnej odpowiedzialnosci i zrzucaja cala odpowiedzialnosc na innych, wizja reinkarnacji bez konca, az do skutku, wydaje sie byc kuszaca. Tyle, ze nawet ona nie zapewnia "wiecznym dzieciom" dojscia do pozytywnego konca, ktory nawet nie jest jednoznaczny w religiach, ktore w reinkarnacje wierza. bo tu wszystko zalezy od zaslug zbieranych przez wszystkie zycia. Napracowac sie trzeba wiecej niz w chrzescijanstwie, gdzie niebo jest za darmo. Za zgode na to, zeby Bog mnie kochal i mnie przemienial.

Wzruszyła mnie Twoja historia. xD

Ad. szyszkownik

Nie chcąc ustosunkowywać się do Twoich opinii odnośnie tych dwóch wizji, nasuwa mi się jednak takie pytanie: czy uważasz, że absolutny niebyt, nieistnienie w jakiejkolwiek formie, zapadnięcie się w nieokreśloną nicość po śmierci - nie kłóci się ze zdrowym rozsądkiem?

Szyszkownik
Jaki wg Ciebie ma sens życie dziecka, które przeżyło 5 minut na tym świecie? Z czego go Bóg rozliczy? A może zaliczy do grona aniołków?

Pozwolę się wtrącić. Czy niebyt PRZED narodzeniem/poczęciem też Ci się kłóci ze zdrowym rozsądkiem? A niebyt po śmierci psa? Pies może zapaść się w nieokreśloną nicość, a człowiek nie?

Tak.

A skąd wiesz że pies zapada się w nieokreśloną nicość?

To co robiłeś przed narodzinami/poczęciem? Gdzie byłeś?
Ja nie wiem czy pies się zapada. A Ty jak sądzisz? Istnieje nadal w jakiejś formie jako pies (a nie jako materia/energia, z której wszyscy powstaliśmy i w którą wszyscy się obrócimy, co jest faktem)?

Nie wiem.

W Dewakanie (jak każdy). Albo jeśli wolisz w zamyśle Boga. Kwestia nomenklatury. A jeśli jesteś czystym materialistą to odpuść sobie rozważania na ten temat, bo brakuje Ci sfery pojęć.

To dlaczego w poprzednim poście zrobiłeś takie założenie? To się nazywa ignorancja albo manipulacja.

To nie jest żaden fakt, tylko założenie określonego światopoglądu i to w jego najbardziej skrajnej i prymitywnej postaci. Kolejna ignorancja albo manipulacja.

Ja nie robiłem założenia, ja pytałem. I nadal nie dostałem odpowiedzi.
A to, że powstajemy z materii/energii, a po śmierci staniemy się materią/energią dla innych tworów (żywych i lub martwych) to nie jest światopogląd tylko fakt.

To Twoja opinia. Moja jest inna. A swoją drogą jak możesz twierdzić co będzie po śmierci, skoro nie uznajesz, że istnieje tam jakakolwiek forma świadomości ludzkiej (czy też innej)?

No to jak z tym psem jest, bo się nie dowiedziałem?

Nikt nie wie co będzie po śmierci ze świadomością. Wiadomo jednak dość dobrze co się stanie z naszymi ciałami i skąd one się wzięły. Z gwiazd. Z gwiazd powstaliśmy i w gwiazdy się obrócimy.