Niektórzy coś tam wiedzą.

Uff... Znowu manipulacja. Właściwie, to nawet nie miałbym nic przeciwko temu, zawsze to jakiś trening dla umysłu, gdyby nie to, że robisz to tak nieudolnie. Skoro teraz ograniczyłeś człowieka (jak na materialistę, to już jakiś postęp - cieszę się) tylko do jego fizycznego ciała ("naszymi ciałami") to z taką ekspozycją problemu się zgadzam: można powiedzieć, "że z gwiazd powstaliśmy i w gwiazdy się obrócimy".

Bądź łaskaw doprecyzować, bo nie bardzo rozumiem o co chodzi.

Niektórzy faktycznie "coś tam" wiedzą, ale trudno nazwać to wiedzą.

Cieszę się, że zgadzasz się z moją "manipulacją", choć nie piszesz na czym ona polega... Dodam, że psy też się wzięły z gwiazd i obrócą w gwiazdę (choć wcześniej staną się wielokrotnie czymś/kimś innym).

Odnośnie psa:

Czy pośmiertny niebyt psa kłóci się z Twoim zdrowum rozsądkiem? Jakie są różnice w "losach" różnych ssaków po ich śmierci? Czy są jakieś wyjątkowe ssaki, których losy są odmienne od losów pozostałych?

Tak. Pies też ma swoistą duszę, choć oczywiście nieco inną niż człowiek. Analogicznie jak różnią się nasze świadomości w tym świecie.
A po śmierci mego jednego psa (otrutego przez sąsiadów, wykonano badania laboratoryjne, weterynarz radził zgłosić sprawę na policję wystawiając stosowne zaświadczenie), przez jakiś czas odczuwałem w niektórych momentach jego obecność, nie tylko zresztą ja, ale również członkowie rodziny oraz drugi pies który został.

Nie wiem.

Wiele różnych wiar twierdzi podobnie (o duszach zwierząt, niektóre nawet postulują dusze roślin, a także chyba przedmiotów nieożywionych), niemniej nie ma to nic wspólnego z wiedzą naukową.

To co określasz mianem wiedzy naukowej, obejmuje tylko pewien obszar poznania i rzeczywistości.

Oczywiście. Wszelkie spekulacje na temat bytowania świadomości ludzi i zwierząt (a także roślin i kamieni) po ich biologicznej śmierci nie mieszczą się w tym obszarze poznania i rzeczywistości, który obejmuje nauka i w którym poruszam się ja.

Przeprawszam, że tak długo nie odpisywałem ale miałem do dokończenia ważny projekt więc musiałem sie poświęcić bardziej przyziemnym sprawom. Zasadniczo na wyjawniłem już w wyczerpujący sposób moje poglądy na tematy reinkarnacyjne w tym wątku. Tak więc odsyłam do lektuty moich postów ze strony o numerach: 20 - 21.



To prawda, że temat tzw. bytowania bądź nie-bytowania po śmierci w tym aspekcie, który poruszany jest przez różne tradycje religijne, jest dla współeczsnej nauki niefalsyfikowalny i tym samym będący poza zakresem naukowych możliwości. Oczywiście nauka bada sam proces śmierci i dokonuje pewnych odkryć, ale chodzi tu głównie o fizjologie, nie zaś o to czy istnieje dusza i jak istnieje.
Nie mniej naukowy obraz świata może być mniej lub bardziej zgodny z tym co na temat bytowania lub nie bytowania postmortal mówią różne tradycje religijne. Oczywiście chodzi tu raczej o paralelność nie zaś o konkretne twarde dowody.
Osobiści dla mnie największy stopien paralelności istnieje między nauką a buddyzmem. Obraz świata i istoty ludzkiej niemal idealnie wpisuje się w fizykę kawntową a także psychologię. Oczywiście sam buddyzm zachowuje dużą pokorę względem poznania naukowego, oddając pierwszeństwo nauce - Dalajlama powiedział, że jeśliby istniał konflikt między tym co mówi nauka a tym co mówi jakaś buddyjska doktryna, należy uznać tą doktyrnę za nieważną i ew. ją zmienić.

Na czym więc polega ta podobienstwo między nauką a buddyzmem. Jest ich wiele, ale wymienie tylko jedną. Otóż podobnie jak nauka, tak samo buddyzm nie wypowiada się na temat duszy czy jakiegoś trwałego duchowego pierwiastka bytującego po śmierci w taki czy inny sposób. Zamiast tego różne nurty filozofii buddyjskiej tworzyły alternatywę w stosunku do nihilizumu (nie ma nic) i substancjalizmu (coś jest). Pisałem o tym już wcześniej i nazwałbym to przenoszeniem informacji karmicznej z jednego formacji mentalno-fizycznej na inną. Podobnie jak kula bilardowa uderza w inną wprawiając ją w ruch, ale sama się zatrzymuje.



Nie bardzo rozumiem czemu mnie o to pytasz? Ja bynajmniej nie twierdzę, że ma jakiś sens, poza manifestacją takich a nie innych uwarunkowań karmicznych.



Jak już wyżej napisałem jedno życie (formacja pięciu elementów: forma materialna, uczuciowego, percepcji, mentalnego i świadomości) przekazuje innemu życiu tylko i wyłącznie informację karmiczną (czyli prosto mówiąc co ta fomacja nabroiła ) tak samo jak kula bilardowa przekazuje innej kuli swą energię.

Wyczytałem kiedyś, że wszystko istnieje od zawsze i wiecznie.
Po prostu objawia się czasem i tyle.
W sensie - objawia się bo zaistnieją warunki takie jak posiadanie ludzkich oczu u ciebie i psiego ciała u psa - wtedy można powiedzieć, że "ja, człowiek, widzę psa".
Wcześniej lub potem mogą zaistnieć warunki aby być postrzeganym jako bóg, albo demon, albo bakteria.
Ważny, groźny, wpływowy, dobry, zły, czy niedostrzegalny i nie mający wpływu na cokolwiek - to tylko objawianie się tego samego bytu w różnych warunkach i uwarunkowaniach.
Co więcej, często na zbliżonych, krzyżujących się planach bytów, ten sam byt może być postrzegany skrajnie odmiennie - przykładowo gdzieś jako bóg, a gdzie indziej jako demon.

Hehe, widzę, że Jajko dobrze sobie radzi w roli mojego zastępcy

Od końca:

Jakby nie było, to jest już kwestia wiary w sam proces, bądź w osoby, które uważają że znają ten proces.


Mówiąc o reinkarnacji mamy na myśli konkretny proces, a nie jakąś "ślepą loterię". Równie dobrze można zapytać, czy" pójście do piekła bądź nieba to może ślepa loteria?


Cóż, głównym założeniem reinkarnacji jest sprawiedliwość.


Hehe, zwłaszcza, że najważniejszym przykazaniem religii dharmicznych jest niekrzywdzenie XD


Oczywiście wiesz, co to warna i dźati - a także to, że pierwotnie przynależność do dźati nie była zależna od urodzenia? :>

Już bym wolał po śmierci jak by mi było to dane zostać w Niebie przy Bogu w jego królestwie, niż tu ponownie wracać w innym ciele, wcieleniu, no chyba że za karę wtedy nie miał bym wyjścia.

I tak właśnie jest! Jeżeli wszystko zrobisz jak trzeba - dane Ci będzie na wieczność "zostać w Niebie przy Bogu w jego królestwie".

Biblia mówi że nie wszyscy są zapisani w tej księdze, trzeba żyć naprawdę jak święty żeby od razu do Boga dostąpić, gdy nadejdzie koniec. Na końcu Apokalipsy św. Jana jest taki tekst że Jezus ma powiedzieć, żeby modlić się za tych opętanych którzy zbłądzili, zgrzeszyli, staneli po złej stronie, a nawet oni gdy już odpokutują i uwierzą w Boga i jego słowo, dobęda przebaczenia kiedyś, nawet Ci co nie były zapisane ich imiona w tej księdze?

Otóż to - żeby dostąpić Boga trzeba żyć jak święty, przy czym jak rozumiem tutaj jako znak "=".

Według wyznawców reinkarnacji człowiek po śmierci zaczyna zyć w innym wcieleniu ( ludzkim, zwierzęcym, roślinnym). Chrystus , prawdziwy Bóg i Człowiek, przez swoją odkupieńczą ofiarę na krzyżu przypomniał nam nasze przeznaczenie. Jest to życie wieczne z Bogiem. List do Hebrajczyków głosi: ,, A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd,, (Hbr 9, 27). Można także przypomnieć inne teksty ( wszyscy ewangeliści opisują zmartwychwstanie Pana Jezusa-Jego zmartwzchwstanie jest nadzieją naszego zmartwychwstania. Poza tym np. Pierwszy List św. Pawła do Koryntian, rozdz.15).

Do tego, co przed chwilą napisałem mogę jeszcze dodać, że wedle m.in.tyzch tekstów Pisma św., które zamieściłem i nauczania Kościoła, reinkarnacja nie jest zgodna z Objawieniem. Oczywiście nie narzucam tej prawdy innym. Korzystałem z: Encyklopedia chrześcijaństwa, red. H. Witczyk, Kielce 2000, str.633.