Lucyno, bardzo ładne świadectwo tego, że nie da się być równocześnie na dwóch ścieżkach, bo można dostać pomieszania i dojść do mylnych wniosków, jak to miało miejsce z autorem

Jupi!

O! Misja Buddyjska "Trzy Schronienia" jest organizacją założoną i prowadzoną przez mojego nauczyciela, Czcigodnego Kanzena

To są Cztery Szlachetne Prawdy.

To jest pierwszy błąd - Buddyzm nie wyklucza istnienie Boga jako osoby, bo w Sutrach pojawiają się informacje o Bogu i różnych bogach.

I tu autor tej wypowiedzi padł ofiarą własnego błędnego poglądu, tak jak ja kiedyś (z tym że mi przekonanie iż według buddyzmu nie ma Boga nie przeszkadzało).

Jak nie chciał przyjąć buddyzmu to nic dziwnego, że nie czuł się z nim szczęśliwy. Trudno być szczęśliwym z czymś, co komuś nie odpowiada.

A czym miał się czuć autor spełniony, skoro buddyzmu nie przyjął? Tzn. jak miał buddyzm coś w jego życiu zmienić na lepsze, skoro autor interesował się nim jak zagadnieniem filozoficznym, a nie traktował go jako drogi którą można iść przez życie? Mi np. znajomość filozofii Konfucjusza też żadnego spełnienia nie daje.

A to ciekawe, autor deprecjonuje coś, czego sam nie spróbował. Autor wybrał sobie niektóre rzeczy z buddyzmu które mu odpowiadały, inne całkowicie odrzucił bo nie pasowały do jego widzimisię, a gdy już ten jego intelektualny twór pseudobuddyjski okazał się nieatrakcyjny to autor ostrzega jaki to buddyzm jest do kitu. Zupełnie niepoważne podejście.

W jakich ceremoniach buddyjskich autor brał udział i jakich szkód doznał?

Pierwszy raz słyszę akurat takie ofiarowanie Nie wiem jednak o co autorowi chodzi, bo pomijając już kontynuację jego błędnego przeświadczenia o braku Boga, istnienie opiekunów Dharmy nie jest żadną tajemnicą. Buddhowie i Bodhisattwowie nauczali i nauczają nie tylko ludzi, ale i różne istoty duchowe. Świątynie mają swoich opiekunów, którym ofiaruje się pozytywne zasługi z recytacji modlitw - sutr i dharani. Podobnie jak katolicy uważają za Kościół nie tylko siebie, ale i tych, którzy są w niebie, tak i buddyści uważają za braci w Dharmie nie tylko ludzi, ale i innego rodzaju istoty - bóstwa, tytanów i różne istoty które kroczą ścieżką Dharmy. Opiekuńcze duchy/bóstwa to tylko jedne z istot, którym ofiaruje się zasługi. Przykładowe ofiarowanie wygląda tak:
Modlimy sie do Trzech Klejnotów. Czyniac pokłon
oddajemy czesc Zwierciadłu Oswiecenia. Cnote
zasługi płynaca z recytacji <tu wymienia się nazwy wymówionych sutr i darani zwracamy wszystkim
zmarłym mnichom i mniszka na całym swiecie
oraz wszystkim opiekunom tego
miejsca praktyki i opiekunom Dharmy.
Wszystkim duchom zmarłych w nagłych wypadkach,
smiercia meczenska, smiercia samobójcza, z powodu
morderstw i wojen we wszystkich krajach.
Wszystkim rodzinom i osobom przyczynowo zwiazanym
z ta swiatynia (tego miejsca praktyki), Szesciu Rodzinom
i Siedmiu Przyszłym Pokoleniom matek i ojców
czystego zgromadzenia oraz wszystkim zyjacym
istotom. Obysmy wszyscy razem osiagneli
Doskonałe Oswiecenie.
(przepraszam za brak polskich znaków, tak się jakoś wkleiło).

To jest taka właśnie gadka-szmatka. Autor się rozpisuje o jakichś groźnych skutkach, ale nie podaje żadnego konkretnego przykładu. Mowa-trawa.

Co do strażników i lamów, to widzę że chodzi o Wadżrajanę, na której się nie znam bo nie praktykuję w tej tradycji. Nie widzę jednak problemu w powierzaniu się w opiekę - tak samo katolicy powierzają się w opiekę Maryji lub aniołowi stróżowi.

Oczywiście, bo autor jest z tych co nie spróbowali zupy a narzekają jaka niedobra. Jak można brać na poważnie relację kogoś, kto pisze o strasznych skutkach nie podając konkretów, przyznaje że wybrał sobie z buddyzmu co mu pasowało i jeszcze pisze, że nie praktykował tylko tak sobie intelektualnie poznawał jako ciekawostkę? To ma być świadectwo eks-buddysty? Śmiechu warte.

No Ameryki to autor nie odkrył i nie wydaje mi się, aby jakikolwiek nauczyciel mu wmawiał co innego.

Autor powinien się najpierw nauczyć co to jest rzetelna krytyka to może by wtedy do buddyzmu podszedł rzetelnie, a nie na zasadzie "to mi się w buddyzmie nie podoba, pogadam sobie".

A co autor może na ten temat wiedzieć, skoro sam przyznaje się do tego, że nie praktykował, a jak widać po jego przekonaniu że buddyzm zaprzecza istnieniu Boga, nawet od strony czysto intelektualnej nie poznał tej religii dobrze.

A co o tym może wiedzieć autor, który nie próbował medytacji?

Jak masz to wklej więcej takich "błyskotliwych" chrześcijańskich ostrzeżeń przed buddyzmem, Lucyno. Chętnie się pośmieję, tak jak obecnie śmieję się z żenującego poziomu świadectwa które wkleiłaś.

I kolejne swiadectwo, chyba juz kiedys zaistanialo ono na forum ale wklejam je dla tych, ktorzy go moze nie czytali.

"Byłem buddystą"
http://www.opoka.org.pl/varia/sekty/bylembuddysta.html

Zen, smiejac sie z cudzych swiadectwo nie zapominaj tego, ze po pierwsze, jest to smiech przesmiewczy, a po drugie, ten sie smieje kto sie smieje ostatni.

No to jak zwykle lecimy z tym koksem. Zaczyna się podobnie jak poprzednio:

Czyli kolejny autor, który chciał w buddyzmie szukać Boga. Buddyzm jest droga do Oświecenia, nie do Boga - to jest na tyle oczywista sprawa, że nie wiem jak ci ludzie mogli tyle czasu iść z podejściem "niech mnie buddyzm do Boga doprowadzi".

I to jest ten buddyzm autora? Że gdzieś tam jeździł bez zaangażowania?

Ciekawe kto mu coś takiego mówił, bo na pewno nie wykwalifikowany nauczyciel. O tym, że nie można być jednocześnie i chrześcijaninem, i buddystą mówił nie tylko mój nauczyciel, ale nawet Jego Świątobliwość Dalajlama. Zresztą przyjęcie Schronień wiąże się z tym, że nie szuka się schronienia w bóstwach.

Albo autor kłamie, albo trafił na oszusta. Żaden prawdziwy nauczyciel buddyjski nie udziela Schronień bez wiedzy i woli osoby która ma je przyjąć. Mój nauczyciel mówił mi, że w Europie i szeroko pojętym Zachodzie jest wielu samozwańczych mistrzów, którzy nie mają prawa do nauczania a mimo to nauczają. Takie osoby często dodają i odejmują od nauk buddyjskich co im się podoba. Dlatego ważne jest aby uczyć się u wykwalifikowanego nauczyciela, który otrzymał prawo do nauczania od swojej szkoły - w ten sposób unikniemy samozwańczych mistrzów wciskających własne wymysły.
Możliwe więc, że autor trafił do jakiejś pseudobuddyjskiej sekty.

Jak wyżej - albo autor kłamie, albo trafił do jakiejś pseudobuddyjskiej sekty. Postawa tych ludzi jest sprzeczna z naukami buddyjskimi.
Jeżeli kłamie, to nie moja sprawa.
Jeśli trafił do sekty, to nie widzę powodu aby o jej działalności tutaj dyskutować.
W każdym razie sposób w jaki ci ludzie próbowali kontrolować jego życie nie ma nic wspólnego z buddyzmem. Ja cały styczeń nie byłem w świątyni i nikt się o mnie nie wypytywał, nikt się ze mną nie kontaktował, nikt mnie nie namawiał żebym przyszedł. Gdy ostatniej niedzieli pojawiłem się pierwszy raz od miesiąca w świątyni, opat witając się ze mną powiedział, że dawno mnie nie widział, na co odpowiedziałem że musiałem się przyłożyć do sesji. Nikt więcej sie do mojej nieobecności nie odnosił Nikt też nigdy nie chciał ode mnie żadnych danych kontaktowych. Widać więc wyraźnie różnicę między obrazem przedstawionym przez autora, a tym jak wygląda rzeczywista grupa prowadzona przez wykwalifikowanego nauczyciela.

Nie wiem co to był za "mistrz", ale to co powiedział nie jest prawdą.

Podsumowując - albo ta historia jest zmyślona, albo autor trafił do jakiejś pseudobuddyjskiej sekty. Jako że autor nie podał żadnych konkretów (tzn. w jakiej tradycji i u kogo praktykował), a informacje o buddyzmie które przytoczył można wyczytać choćby z książek lub internetu, skłaniam się ku pierwszemu.

Odpowiedź na tekst "byłem buddystą" pojawiła się też na portalu buddyjskim CyberSangha:
http://www.buddyzm.edu.pl/cybersangha/page.php?id=120

Witam!
Lucyna,ocenianie jakiejs gupy ludzi wyznaniowej czy społecznej na podstawie opini byłych czlonków jest niebewzpieczne.
przewaznie sa to opinie ludzi urażonych ambicjonalnie lub ludzi którzy nie dorosli do standartów,nie jest to obietywna wiedza.Pomyśl jaką opinie mogłabym zbudować sobie o katolicyźmie na podstawie opini byłych członków tegoż?
Jest wiele spraw które mi w buddyźmie nie odpowiadają,jest wiele które bym przeniosła do mojej społęcznosci.Ale rozmawiając z ludźmi kompetentynymi moge wyrobic sobie opinię i próbuję.
fakt napewno jest wielu niedouczonych naciągaczy i kombinatorów,ale tak jest w KAZDEJ społeczności.
Rzeczowa rozmowa najwięcej chyba wyjaśni i pozwoli tobie sprecyzowac też opinię.Pytaj nie oskarżaj,dobrze postawione pytanie zawiera w sobie też i odpowiedź.Więc w takiej rozmowie i ty sama zrozumiesz swoje potrzeby.Pozdrawiam.

Shalom!

Dominikańskie Duszpasterstwo Akademickie Freta 10 w Warszawie i Forum św. Wojciecha zapraszają wszystkich na spotkanie poświęcone zagadnieniu "Dlaczego Buddyzm Fascynuje?".

24 maja 2008r., godz. 16:00
Dominikańskie Duszpasterstwo Akademickie Freta 10
Sala Prowincjalska w klasztorze oo. Dominikanów przy kościele Św. Jacka w Warszawie.

Program spotkania: link

Goście:
Lama Rinczen
o. Błażej Matusiak OP
Tenzin Jangchub
o. Jacek Bolewski SJ
moderator:
Tomasz Terlikowski

Moim zdaniem buddyści mają większy szacunek do życia, zwierząt, Natury (nie chodzi mi o to, aby przedstawić chrześcijan jako tych złych, którzy niszczą planetę itd. ). Chrześcijanie służą Bogu, buddyści nie muszą, koncentrują się na sobie, jeśli chodzi o poznawanie świata. No i buddyzm jest bardziej tolerancyjny, uznaje więcej nogów, choć ważniejszy od nich jest Budda.

To bardzo ważne z duchowego punktu widzenia, żeby mieć szacunek do patyczaka. A że się na sobie nawet bardzo koncentrują to prawda, ale to lepiej?

Nie trzeba próbować jazdy samochodem po pijaku, żeby wiedzieć, że jest zła.

A ten brak dyscypliny,która nieraz wymaga wyrzeczeń, to dobrze, czy źle?


Rozumiem, że żeby wypowiadać się na temat palenia, koniecznie trzeba go spróbować, każda wypowiedź deprcjonująca, która pada z ust niepalącego będzie niekompetentna, bo skażona jakimś wykluczającym kompetencję brakiem doświadczenia.

Jazda po pijaku nie jest zła, jest niebezpieczna. Zawsze mogą zaistnieć okoliczności wymagające nawet od osoby nietrzeźwej poprowadzenia pojazdu aby osiągnąć jakieś pozytywne efekty, np. uratować komuś życie. To sprawa relatywna - kwestia intencji, priorytetów...


Ani dobrze ani źle. Brak dyscypliny czasem bywa postrzegany jako dobry, czasem jako zły. Wyrzeczenia czasem są dobre, a czasem złe.


O papierosach są obiektywne badania, a wiary nie da się zobiektywizować. Nawet same szkoły buddyjskie określają swoją naukę jako prawdę względną i nie roszczą sobie prawa do wykładania prawdy obiektywnej, a tylko ją na różne i relatywne sposoby wskazują.

W tym wypadku, autor dokonał interpolacji własnych subiektywnych i relatywnych wierzeń i złudzeń na inne relatywne wierzenia, mające dopiero wskazywać na prawdę. To jak skrytykować nieznany sobie język, za to, że jest niezrozumiały, albo napisać rozprawkę w stylu "cała prawda o chrześcijaństwie w ujęciu marksizmu-leninizmu". Wyszło z tego świadectwo złudzeń autora.

Jeśli Filippiarzu chciałbyś być konsekwentny powinieneś raczej napisać: W tym wypadku, według moich własnych subiektywnych i relatywnych wierzeń, autor dokonał interpolacji własnych subiektywnych i relatywnych wierzeń i złudzeń na inne relatywne wierzenia.... itd.
Z tego prostego powodu, że jeśli już przyjmujemy relatywizm, moja perspektywa jest jedną z wielu innych równie dobrych. Jak Twoja.

Delikatnie tylko wskażę, że post dotyczył praktyk opisywanych przez kogoś w skiążkach. Zarzut sformułowany przez Zencognito dotyczył charakteru wiedzy, która gwarantuje kompetencję w temacie. Stąd moje porównanie. Rozumiem, że książki o buddyzmie (nawet pisane przez buddystów) nie zawierają żadnych wiarygodnych relacji nt. praktyki buddyzmu. Tego dotyczyła wypowiedź Zencognito i mój repost.
Z ciekawości: co to takiego "prawda względna"?

Charakter wiedzy przytaczany w świadectwie wskazuje na jakąś wiedzę, ale bez żadnego jej zrozumienia.


Prawda zależna od innych czynników - relatywna. Np. "prowadzenie samochodu po pijaku to zło", "ból jest nieprzyjemny", "nie wolno zabijać", "wolno zabijać", "istnieją byty", "ładna pogoda"......

chyba masz tutaj racje jesli wziąść np 3 filary i porównać wizje autora z rzeczywistym zen (mam tylko doświadczenia z soto, kandzeonem-taką miszanką soto z rindzai, i kwan um) to jednak rzeczywista praktyka sporo się różni, w książce jest fanatyzcne wręcz siedzenie,twarde zazen walenie głową w koan tak długo az MU będzie wyciekać każdym porem a w rzeczywistości siedzi się sobie i siedzi i jeszcze siedzi potem troszkę się chodzi potem znów siedzenie i chodzenie a potem się troszkę spiewa robi pokłony gada chwilkę z znajomymi i idzie do domku...

"Trzy filary zen" dla wielu polskich buddystów są "biblią" i słusznie. Jest to pierwsza wydana na zachodzie bardzo dobrze prezentująca zen praca. Autor, Philip Kapleau jest również pionierem buddyzmu zen na zachodzie, czego nie chcą mu przyznać konkurencyjne zenki, podważając jego kwalifikacje i sukcesję.
Polecam książkę roshiego Kapleau tym, których interesuje mistyka w ogóle, a nie tylko zen.
Opinie ignorantów jakimi są początkujący buddyści nie powinny być przeszkodą, a raczej zachętą.

I to już zbyt bezpieczne nie jest


Jednak nie jedyną, na szczęście.

Pozdrawiam
/M