Oczywiscie powiem im w co praktykuje, lecz rowniez powiem mu ze wcale tego samego robic nie musi, oraz ze sam moze wybrac.

I myslisz ze to wystarczy 5-10 latkowi, zebys go nie "zarazil" swoja wiara i przekonaniami? Tak samo go "zmanipulujesz" jak rodzice chrzescijanscy "manipuluja" (wg ciebie) swoje dzieci.

To co, według ciebie powinienem czekać aż będzie miał 18 lat i wtedy powiedzieć że coś takiego jak "Bog" w ogole istnieje? Nie zmanipuluje go to, nie bede odrazu sie deklarowal w co wierze ni w co praktykuje, dopiero jak zapyta.

Czyli bedziesz sie ukrywal przed dziecmi i masz nadzieje, ze nie wypatrza i nie beda pytac?
Nie wiem, ile masz lat, ale chyba jeszcze pamietasz jak malo spraw mozna przed dziecmi ukryc. A rodzice "manipuluja" dzieci nie tylko w sprawach wiary. Cale wychowanie polega na wpajaniu roznych ideologii (przepraszam wartosci), w ktore rodzice wierza, ze sa sluszne i dlatego mowia o nich dzieciom. A dzieci zaraz wyskakuja z pytaniem :"A dlaczego?". Udzielisz odpowiedzi - i juz manipulacja. Bo na wczesnym etapie rozwoju rodzic to dla kazdego dziecka taki wlasnie nieomylny "Bog", ktoremu sie wierzy. Tak to jest. Dziecko musi wierzyc rodzicowi, zeby przezyc. Dopiero pozniej nastepuje weryfikacja.

Jest różnica między wmawianiem że to w co wierzę to jedyna słuszna opcja a postawa opartą na otwartości i wolności wyboru. Tej drugiej towarzyszy poznawanie i rosnące zrozumienie. Dziecko uczy sie i zadaje pytania. Uczy się myśleć.

Nie wiem, jak was wychowywano. Ja z moimi dziecmi rozmawiam takze o roznych wyznaniach. Zreszta widza je na codzien: ewangelicy i muzulmanie to u nas chleb powszedni, a czasem zdarzaja sie hinduisci i cala reszta swiata, lacznie z ateistami. Ani ja dzieci nie zamkne w chrzescijanskiej "klatce", ani one nie oslepna i nie ogluchna na inne mozliwosci.

Jezeli jednak przekazuje im jakies wartosci, ktore sa dla mnie wazne, a one pytaja "a dlaczego?" to tlumacze je w zgodzie z moimi przekonaniami, ktore (zupelnym przypdakiem) sa chrzescijanskie. Inaczej bylabym kompletnie niewiarygodna, takze dla samej siebie.

Prawda jest taka ze tzw wartości wystepują we wszystkich religiach. I owe wartości można realizować będąc chrześcijaninem, buddystą, muzułmaninem. W każdej z nich chodzi o szacunek wobec drugiego człowieka, miłość... I tego należy uczyć dziecko. Terminologia religijna, warstwa mitologiczna, system wierzeń tzw. droga zostanie wybrana przez dziecko gdy dorośnie do takiego wieku by podjąć decyzję. Wpierw nalezy mu stworzyć warunki na poznawanie. Poza tym dziecko w wieku dajmy do 9 lat takimi rzeczami się nie interesuje, co widać na przykładzie tzw. Komunii świętej

To twoja obserwacja. Ja mam inne doswiadczenia.
Poza tym ja przeciez za dziecka zadnej decyzji nie podejmuje. Bo niby jak?

Ciagle bedziesz zadawala te swoje bez sensowne pytania ktore kupy sie nie trzymaja? Albo nie umiesz czytac, albo "probujesz" jakos ludzi to przeciwko mnie postawic. Co napisalem nie jest nawet bliskie temu co tu przed chwila napisalas.


Oj to dziwne, wydawal mi sie ze z mojego nicku mozna to wywnioskowac.


Dokładnie stanislav! Dzieki.

Spoko. Mów mi Bestia.

Zgadzam się. Ma to sens. Porzucić tego Boga, w którego nauczono nas wierzyć. Bo najczęściej (nie zawsze) wierzymy w Boga, którego nie ma. Którego stwarzamy sobie sami. Którego obecność jest nam do czegoś potrzebna. Na przykład do tego, by żyć według pewnych reguł. Tylko że to stanowczo za mało. Bo Rodzice nie mogą dziecku przekazać jaki jest Bóg ucząc go 10 przykazań! 10 przykazań to nie Bóg! I chrześcijaństwo nie polega na wypełnianiu 10 przykazań.

Dobra therion.


W sumie chodzilo mi o cos troche innego ale tez masz calkowita racje! Rowniez poprzez porzucenie wiary i przyjecie jej "swiadomie" na nowu, studiowanie i poznawanie jej, dzieki temu mozna lepiej zrozumiec Boga. A tym bardziej, gdy zaczniemy studiowac inne monoteistyczne (oraz i nie monoteistyczne) religie, to też naprawde duzo daje (zwlaszcza Hinduizm, lecz nie tylko).

Jak to jest napisane w Tao Te King:
"Tao, które można wyrazić słowami, nie jest prawdziwym Tao.
Imię, które może być nadane, nie jest stałym imieniem."

Inne tłumaczenie brzmi:

"Cokolwiek by o Nim nie mówić, istoty Tao nie da się opisać.
Można nadać Mu nazwę, ale to nie będzie właściwa nazwa."

Nie można wyrazić tego słowami, lecz można zrozumieć.

Tak, ale nie na drodze rozumowego poznania opartego na intelekcie a raczej dzięki doświadczeniu typu satori w buddyzmie zen czy innych. Tak sądzę.