1. Nie przesadzajmy, jak można oddawać cześć kamieniom czy drzewom samym w sobie?

2. Zabijanie- rozumiem, ale czy rysowanie pentagramów to coś złego? Ja rysuję pentagramy i, no ba! Żeby zrobić swój własny pentakl (krążek z wyrysowanym pentagramem) musiałem się nieźle natrudzić. Czy to złe?

Wręcz przeciwnie, Bogini Wicca mówi: "Wszystkie akty rozkoszy i miłości są moimi rytuałami", ale jest różnica mięzy tym, że coś jest "fajne" a "radosne".

Cześć nie kamieniom, ale ich istocie. Kamienie tak jak ludzie rosną, a wiele z nich przewyższa wiekiem stworzenie ludzi, więc mogą nam wiele powiedzieć. Tak jak drzewa - wiekowi starcy, strażnicy lasów. Dlatego też wierzę w to, że każdy element na ziemi ma swojego ducha - ba! Z duchami roślin (Dewami) rozmawiam na codzień! A ogień, woda, ziemia, powietrze, czyż nie są one zarazem piękne, jak i niszczycielskie? To potęga żywiołów, której nigdy nie da się ujarzmić pociąga mnie w nich, to możliwośc rozmowy z nimi. Jeżeli poproszę ogień, żeby mnie nie parzył - nie poparzy mnie!

Co do pentagramów i pentakli są dwa ich typy - dobry i zły. Dobry to ten z jednym ramieniem u góry. Zły z dwoma. Ale nawet na dobre ludzie reagują dziwnie - gdy w gimnazjum kiedyś narysowałem ów na kartce, sprawa toczyła się u dyrektora, że niby satanizm...

Zły, bo tak mówią katolicy? Otóż nie. Ten z dwoma wierzchołkami do góry oznacza męską energię. Gardneriańskie czarownice 2. stopnia taki noszą. Wszystko zależy od pkt widzenia

Poza tym, nawet chrześcijaństwo nie zawsze uważało pentagram "odwrócony" za zły. Czego dowodem są choćby wizerunki takiego pentagramu na gotyckich kościołach w Kamieniu Pomorskim czy Marburgu

Co do pogaństwa - nie każdy poganin oddaje cześć jakiejkolwiek istocie boskiej, niektórzy uważają wszystkie bóstwa osobowe jedynie za wytwór ludzkich umysłów. I nie wszyscy w ogóle w swojej praktyce kierują się wiarą - wiara ma w niej często cel podrzędny i służy jedynie opisywaniu i nazywaniu przeżytych doświadczeń kontaktu z boskością. Może nią (boskością, nieuosobioną) być choćby samo istnienie - istnienie jako takie jest boskie, a że zamykają się w nim zarówno ludzie, jak i zwierzęta, rośliny, przyroda nieożywiona, a także (ewentualnie istniejące) istoty określane jako boskie czy demoniczne, prowadzi to jedynie do uznania, że wszystkie one mają równy status - i człowiek nie jest niczym lepszym od kamienia, ale też gorszym od dowolnego bóstwa. Wszystko co istnieje w swoim istnieniu jest równe.

Bo w gruncie rzeczy, z jakiej racji ewentualne bóstwo miałoby być istotą antropomorficzną, wobec wielości form życia promującą jeden gatunek ssaków, a przy tym rozumującą i zachowującą się jak ten gatunek? jeden argument logiczny za takim stanem rzeczy poproszę, z góry uprzedzam, że argumenty z zakresu wiary, jako niesprawdzalne i nienadające się do polemiki, odrzucę - bo w końcu w co kto wierzy, to jego prywatna sprawa, o ile w ogóle potrzebę wiary w jakiś ogólny plan, cel istnienia, porządek czy istotę wyższą ingerującą w świat odczuwa.

Ja właśnie wierzę nie tyle w Bogów, choć pomogli mi nie raz i nie dwa, co w samą Naturę. Bez Natury czym byśmy byli? Niczym. Nie byłoby zbóż, owoców, trzody, mięsa, wody, światła... Nie byłoby nas!

Co do pentagramu: Ja sam wierzę w energię kształtów, ale nie mnie interpretować, co jest złe ani co dobre. Za krzyż celtycki niejedną w szkole uwagę zarobiłem. Nosząc amulet z jeleniej kości ludzie gapili się na mnie jak na nienormalnego. Ba! Za samo powiedzenie "O Bogowie!" nieraz dostawałem op...

A co do ludzi równym Bogom i Bogów równych kamieniom, to według mnie prawie tak jest. Otóż każdy człowiek ma w sobie jakiegoś Boga, którego może "uwolnić" z siebie po śmierci stając się jednym z bóstw. Kamienie nie są z kolei równe ludziom! One są może i małe rozmiarem, szare, ale posiadają w sobie wiekową mądrość!

Według mnie każdy ma prawo wydawania własnych sądów i wiary, bądż też niewiary w co chce.A jak by się czuli katolicy, gdyby pozbawić ich władzy i wpływów oraz nazwać sektą powstałą od Judaizmu i wyznającą wiarę w 'Trójcę' (podobhnie jak w hinduizmie) oraz czczącą heretyka?

Czuję się wyrwany do odpowiedzi, więc odświeżam.
Dzisiaj mamy do czynienia z tak określanym "neopogaństwem". Rekonstrukcją wierzeń (w tym przypadku) prasłowiańskich na podstawie rodzimowierstwa.
Nie wierzymy w boga wszechmogącego (choć i takie wspólnoty i Kościoły też istnieją), ale w Bogów. W Naturę.
I przede wszystkim jesteśmy kultem człowieczeństwa, cielesności i życia "doczesnego" (-ale bez przesady, niech nie pojawią się interpretacje, że zarzynamy ludzi na ołtarzach czy urządzamy dzikie orgie po lasach). Po prostu cieszymy się sobą, jako ludźmi.
Czy oddajemy cześć kamieniom, drzewom, rzekom, lasom, słońcu?
Znaczenie dla nas maja stare, wielkie drzewa (dęby, buki). Obrazują wszechświat (nie odbieramy tego dosłownie, wszechświat nie jest w kształcie drzewa;) ).
Oddajemy cześć Naturze, bo dzięki niej żyjemy. Staramy się o nią dbać (Greenpeace to inne klimaty, spokojnie). Oddajemy cześć Naturze, bo Bogów sami nie widzimy i bezpośrednio czcić ich nie możemy. Czcimy więc ich przez ich dzieła.

Rekonstrukcjonizm- taak, to kochamy. By poczuć się choć przez chwilę jak nasi przodkowie! Oczywiście orgie w Noc Kupalną odpuszczamy sobie. Z czymś takim się nigdy nie spotkałem, ani nigdy nie słyszałem.

Jesteśmy racjonalistami (o ile wiarę w Bogów można uznać za racjonalną- ale to wiara, nie wiedza). Wiemy, że człowiek jest chemią, fizyką i biologią. Że te procesy nami sterują. Ale to właśnie ta chemia, biologia i fizyka tworzą nas ludźmi, którymi uwielbiamy być.

Dusza... hm... może siedzi gdzieś głębiej. Po prostu jest nieodkryta (póki co, lub w ogóle-tak wierzymy).

Hm... czemu mam wierzyć w Kogoś, Kogo realnie doświadczam? Bardziej wiem o istnieniu Bogów, niż w nich wierzę.

Pogaństwo to życie w jednym świecie, którego nie poprzecinały podziały typu człowiek |vs| natura albo człowiek |vs| Bóstwo. Bogów doświadczamy w nas, w naturze. Czy naprawdę rozglądając się wokół uważacie, że twierzenie, że światem rządzi jeden Bóg, a nie wielu, jest lepszym wyjaśnieniem?
Najbardziej genialnym wyjaśniem tego, czym jest pogaństwo jest dla mnie tekst Theofania Waltera Friedricha Otto.

Nie czytałem, gdzie mogę to znaleźć? Masz może link?

Podałem w poprzednim poście (pod nazwiskiem). Ściślej dotyczy to religii starożytnych Greków i ich rozumienia Bóstwa, które mi osobiście jest najbliższe. Trochę tekstów jest też na naszej stronie w dziale politeizm (zapraszam, a jeśli miałbyś jakieś inne ciekawe, to też będziemy wdzięczni).

Dodałbym jeszcze: i w Supernaturze. Przynajmniej jeśli chodzi o mnie

Co masz na myśli pisząc o supernaturze? Świat kultury? - jak najbardziej. Za jedną księgę Iliady oddałbym całą biblię i koran. Nie mówiąc o antycznej rzeźbie! Po wizycie w jakimś dobrym muzeum np. Uffici można się tylko usmiechać z politowaniem, gdy się słyszy o średniowicznych czy współczesnych "arcydziełach".

Tiaaa... zauważyliście, że rzeźby starożytne, nawet, jeżeli przedstawiają Bogów, to są bardzo ludzkie? Ta sztuka przedstawia człowieka- cieszy się nim. Jego ciałem i naturą.