Nie czytałem wcześniej dokładnie tego działu forum, a to szkoda, bo tu takie kwiatki...
No tak, łaska, bo przecież mogliby w każdej chwili zabić.

Rodzice sprowadzając na ten świat dziecko biorą na siebie psi obowiązek dostarczenia mu wszystkiego, co niezbędne do prawidłowego rozwoju. I żadne cytaty z Kosho Murakami Roshi tego nie zmienią. Wychowanie własnego dziecka i utrzymanie go przy życiu nie jest żadnym hobby, żadną działalnością charytatywną czy rozrywką po dniu pracy.

To tylko moje off-topicowe 3 grosze, nie mogłem się powstrzymać od skomentowania.

Oczywiście, że łaska,rodzice mogli was zabić jeszcze w zyciu płodowym,jednak tego nie zrobili.Jeśli nawet tego nie mogli zrobić w Polsce, to mogli w takim kraju gdzie prawa dziecka są bardziej przestrzegane.Mogą dostarczyć dzieciom jedynie to ,na co jest ich stać,jeśli to komuś nie odpowiada niech zacznie wczesniej na siebie zarabiać albo zmieni sobie rodziców.

Tak, mogli zabić w życiu płodowym. Rodzice, którzy jednak nie decydują się na aborcję, podejmują świadomą (i miejmy nadzieję, że dojrzałą) decyzję o urodzeniu życia. Jako ludzie inteligentni rodzice powinni wiedzieć, że dziecko wymaga opieki (w tym jedzenia) do określonego wieku. Żaden chyba rodzic nie decyduje się na dziecko myśląc: "a, nie będę mu dawał jeść, jakoś to będzie". Decyzja o dziecku jest (w normalnych przypadkach) decyzją świadomą, i każdy chyba wie, jakie są wymagania dzieci. Ktoś, kto decyduje się na dziecko, jednocześnie decyduje się te wymagania spełniać. Tym samym bierze na siebie obowiązek.

Jeżeli idziesz do pracy, to bierzesz na siebie obowiązek wykonania określonych zadań, nie robisz przecież łaski pracodawcy. Idąc do pracy podejmujesz świadomą decyzję, że będziesz musiał wykonywać swoje obowiązki - bez łaski. Nie chcesz obowiązków? Nie idź do pracy.

To dziwne, że dostrzegasz "prawo" dziecka do bycia poddanym aborcji, a nie dostrzegasz prawa dziecka do bycia żywionym przez rodziców. A może nie dostrzegasz, że prawo jednej ze stron (w tym wypadku prawo dziecka do bycia żywionym) wiąże się zawsze z obowiązkiem drugiej strony (obowiązek żywienia dziecka przez rodziców)?

Nikt rodziców nie powinien rozliczać z każdej kromki chleba jaką dziecku dadzą, albo jakiej nie dadzą. Ale jeżeli nie stać ich na dziecko, niech tego dziecka sobie nie robią.

To, że rodzice są biedni nie zmienia obowiązku rodziców w "łaskę".

Czy powiedziałbyś pięcioletniemu dziecku, którego rodzice postanowili przestać być "łaskawymi", by poszukało sobie samo jedzenia?

A czy istnieje coś takiego jak obowiązki dzieci w stosunku do rodziców,czy zostało to już w postępowej Europie zlikwidowane.
Dzieci mogą miec zarówno bogaci jak i biedni ludzie.Określenie wszystko,co potrzebne do rozwoju nic konkretnie nie znaczy,zalezy od wymagań.To może być pokarm ,ubiór i dach nad głową,a może być własny samochód z szoferem i wakacje na Seszelach.

A z czego takie obowiązki miałyby wynikać? Bo rodzice "łaskawie" zdecydowali się mieć dziecko?

To prawda. Ale jeżeli dzieci biednych rodziców nie dostają jedzenia, to dzieje się tak z powodu niemożliwości wypełnienia przez rodziców obowiązku, a nie z powodu łaskawego widzimisię rodziców. Bieda rodziców nie zmienia faktu, że decydując się na dziecko biorą na siebie obowiązek.



Przypomnę fragment z posta użytkownika Zencognito, do którego to postu początkowo się odnosiłem (niedokładnie ten fragment, ale ten post, wyróżnienie moje):
W moich postach też pisałem przeważnie o jedzeniu, cytaty z moich postów:


Można łatwo sprawdzić co jest człowiekowi potrzebne, wystarczy po kolei odmawiać sobie kolejnych rzeczy, kończąc na jedzeniu, wodzie i oddychaniu. Ta metoda z pewnością pozwoli dostrzec różnicę między jedzeniem a wakacjami na Seszelach i pozwoli dostrzec co jest naprawdę potrzebne.

Mówiąc wprost: taki argument mogłeś sobie darować.

Jeśli twoim zdaniem dzieci nie maja obowiazków w stosunku do swoich rodziców ,to teraz nie dziwi mnie ujemny przyrost naturalny.Lepiej nie mieć dzieci,jak płodzić półgłówków.Kończę dyskusję,pa!

Jesli myślisz, że dzieci powinny być płodzone, łaskawie karmione i chowane by w przyszłości wypełniać swoje obowiązki wobec rodziców (źródła tych zobowiązań nie podałeś) to faktycznie ta dyskusja nie ma sensu.

Spodek, śmiejesz się a to jest poważna sprawa! Zaczniesz od pozwolenia na figurę Buddy, a skończy się na braku szacunku dla rodziców, szoferze, Seszelach i płodzeniu półgłowków i cywilizacji śmierci. Nie ma żartów!

@xiwanx: Teraz ty się śmiejesz

Ja we wszystkich postach byłem cały czas poważny, ale ja nie mogłem przejść obojętnie wobec postawy "karmienie własnych dzieci to łaska ze strony rodziców" - dla mnie coś takiego jest (bardzo łagodnie ujmując) mocno dyskusyjne.

Jest sobie dom, są meble, telewizor, lodówka, żona... dziecko.

No i tutaj racja. Niektórzy ludzie po prostu nie powinni mieć dzieci.

Łaskę to można mieć dla żula na ulicy proszącego o zeta na wino, a nie dla swojego własnego dziecka, które potrzebuje zjeść, zwłaszcza kiedy są na to środki.

hmm nie wykasowałem tego fragmentu, akurat w tym punkcie nie dokońca się zgadzam z zenem, raczej chodziło mi o pozostałą część wypowiedzi (o raczej płytkim zainteresowaniu i przyjęciu schronienia)
Jednakże i tu zen ma trochę racji, to jest dom rodziców więc dziecko powinno ich uwagi wziąć pod uwagę przy umieszczeniu czegoś co wywoła u nich co najmniej mieszane. Symbole religijne nie są czymś złym ale ja bym mocno przedyskutował z dzieckiem sprawę umieszczenia np pentagramu i wizerunku szatana w moim ("buddyjskim" ;P) domu, i nie ze względu na przedmiot ale na to co dla mojego dziecka może symbolizować, jeśli uznałbym że prowadzi to do zła ogólnie pojętego chyba bym jednak poprosił o jego usunięcie.
Co do łaski karmienia dzieci to chyba jakiś chory temat? jaka kurde łaska?

Mnie się wydaje, że łaska ma obecnie dość negatywne znaczenie, dlatego to zdanie wywołało tyle zamieszania. Tymczasem gdyby rozumieć ją jako dar rodziców dla dziecka (dar polegający nie tylko na karmieniu, ale ogólnie na przekazaniu życia i zapewnienia egzystencji), to byłbym skłonny się zgodzić, że jest to coś cennego, wymagającego wyrzeczeń od darującego i jakaś forma wdzięczności obdarowanego jest wskazana.

Masz rację, tylko, że to jest bardziej nauka kierowana do dziecka (szanuj rodziców, bądź im wdzięczny), niż podstawa dla rodziców do roszczeń wobec swoich dzieci.

Pzdr
Piotr

Z tym, ze trzeba rozmawiać, to jest jasna sprawa Ale pierwsze argumenty, które tu poleciały to były o prawie własności, które konieczność rozmowy jakoby miało wyłączać i z góry rozstrzygało wszelkie konflikty: jestem twoim rodzicem, a ty jesteś gościem w moim domu, więc będziesz robić, co ci każę. Dla mnie to niewłaściwy kierunek rozumowania.