Myślę, że jedno z drugim aż tak bardzo się nie kłóci

Co to jest konkretnie za spotkanie, kto był gospodarzem (jeśli był takowy) ?

To zdjęcie przede wszystkim nie ma nic wspólnego z ekumenizmem, prędzej z "dialogiem międzyreligijnym".

Ludzie chyba równie często mylą ekumenizm z dialogiem między religiami, co niepokalane poczęcie z poczęciem dziewiczym

zwal jak zwal..

Jan Pawel II zwolal to spotkanie 27 października 1986 r w Asyzu, aby modlić się o pokój.

czy uważacie, ze wspólne modły tych ludzi, były kierowane do tego samego Boga?

Uważam, że tak

A jest inny Bóg??

no np. w Buddyzmie nie ma żadnego Boga, Żydzi nie wierzą, ze Jezus Chrystus Nim jest i jeszcze inne są tam przebrania, ale nie jestem pewna kto tam siedzi..

O własnie. Czy ktoś mógłby wymienić osoby na tym zdjęciu? Poznaję papieża i poznaję dalajlamę, ale pozostali są mi obcy. Ten Azjata w purpurze z prawej to szintoista może?

Jestem wielbicielka Jana Pawła II i zawsze staje w jego obronie, ale w tym przypadku nie jestem pewna o co mu chodziło.

Ja jestem wielbicielką twórczości H. Hessego. Wyraża się to w ten sposób,
że czytam co napisał.
Może po prostu jak nie wiesz o co chodziło JPII to powinnaś coś poczytać na ten temat?

taa, masz racje..
znalazłam artykuł, na tym portalu:
http://info.wiara.pl/doc/718466.Wytlumaczyc-Asyz

Warto zauważyć, że papież wyraźnie zaznacza, iż nie chodziło o żadną "modlitwę wspólną", jako że byłaby ona "fikcją i nieprawdą".

a wiec chodziło, o wspólne staniecie przed Bogiem..

(na zdjęciu nie widzę muzułmanina)

O spotkanie, które miało pokazać, że przedstawiciele tych religii pragną pokoju na świecie.

chyba nie tylko o to.
http://gosc.pl/doc/897289.Kard-Levada-o ... iu-w-Asyzu
frg. z powyższego linku..
"Papież Polak powracał jeszcze do tego tematu w encyklice „Redemptoris missio”, gdzie „nie tylko stwierdzał, że istnieje pilna potrzeba głoszenia Dobrej Nowiny Jezusa, ale też krytykował zdecydowanie 'postawę obojętności, szeroko rozpowszechnioną, niestety, także wśród chrześcijan, często zakorzenioną w niewłaściwych poglądach teologicznych i nacechowaną relatywizmem religijnym, który prowadzi do przekonania, że jedna religia ma taką samą wartość, jak druga' (n. 36). W pełnej zgodzie z tą troską, dodaje kard. Levada, „jest również teologiczna i duszpasterska refleksja Josepha Ratzingera: już w 1964 roku wyraził on zamiar 'bardziej precyzyjnego zdefiniowania miejsca chrześcijaństwa w historii religii, by badać w ten sposób nowy, bardziej konkretny sens wypowiedziom teleologicznym na temat jedyności i absolutności chrześcijaństwa”."