Ale każda religia w jakiś sposób Boga poszukuje, choć może czasem nieświadomie, ale przecież dąży do poznania prawdy.

można tak się wyrazić, ale Buddyści nie wierzą, w to, ze ktoś stworzył świat i jest Bogiem.
wiec trudno mówić w ich przypadku o jakiejś religijności..

Przede wszystkim - co już napisałam wcześniej - modły nie były wspólne.
Współne było rozpoczęcie i zakończenie spotkania wyznawców róznych religii.
Nie ma różnych Bogów, jest tylko różna wizja Jedynego Boga.


Przeczytaj Konstytucję Dogmatyczną o Kościele, rozdział "Lud Boży" a zrozumiesz o co mu chodziło.

ok. ale w przypadku tych buddystów to tez nie tak..


dzięki za sugestie. pewnie skorzystam.

Czcigodni Przyjaciele, Reprezentanci Buddyzmu i Szintoizmu.
Kościół katolicki wyraża swój szacunek dla wszystkich religii i dla waszych religii i dla waszych wielkich duchowych wartości, takich jak czystość, oderwanie serca, miłość do piękna natury, życzliwość i litość dla każdego stworzenia.......
Na tej ziemi wszyscy jesteśmy pielgrzymami do Absolutu i wieczności, który sam może zachować i zaspokoić serce każdego człowieka. Szukajmy Jego woli wspólnie dla dobra całej ludzkosci., bł Jan Paweł II.

ja szanuje buddystów za ich prace duchowa,
jednak zmierzają oni raczej w dziwnym kierunku.
...jak ma się Nirwana (bez Boga), do oglądania Boga Osobowego twarzą w twarz?

Nijak, dla buddystów sama koncepcja Boga jako osoby świadczy o tym, że ów Bóg jest istotą nieoświeconą, nie może być zatem celem dążeń człowieka.

To nie wiem co Bóg zrobi z buddystami, z ateistami już łatwiej, gdy taki ateista zobaczy Boga to się nawróci

Pewnie sprawdzi, czy porządni w życiu byli.

Nie byłbym taki pewien. Hardkorowy ateista poleci do psychiatry po haloperidol.

Są różni ateiści - na przykład nienawidzący Boga jak Lenin, ale są tacy, którzy moralnie przewyższają "religiantów". Mają swój kodeks moralny do którego się stosują.
Suficka święta Rabi Basri chciała by miłość do Boga była bezinteresowna (widziano ją pewnego razu z pochodnią w ręce i wiadrem wody w drugiej).
A co jeśli Bóg powie, wyście unikali grzechu tylko po to aby nie pójść do piekła i wybierali dobro aby pójść do nieba a ten ateista nie wierzył że po śmierci będzie cokolwiek a i tak postępował sprawiedliwie.

Będzie małe zdziwko. Ale nie sądzę, ten "paragraf" raczej ma zastosowanie do ludzi, do których nie dotarła Dobra Nowina. Ateista o Chrystusie słyszał, tylko zamknął Mu drzwi przed nosem. Hm, czy to się nie kwalifikuje jako grzech przeciw Duchowi Świętemu?

A jeśli nie występuje przeciw Bogu a jedynie nie wierzy że On istnieje? Gdyby Bóg mu się pokazał to by uwierzył a taki Dawkins nawet w hełmie Persingera nic nie poczuł.
Gorsza sprawa z buddystami: Anthony de Mello w "Modlitwie Żaby II" podaje historię z kamieniem filozoficznym:
http://www.studioramka.pl/html/info_impresje.html
gdzie jako kamienie odrzucamy wszystko co okazuje się że "nie to", aby nie pragnąć niczego i nie cierpieć. Z rozpędu można odrzucić samego Boga.

Filozof Bertrand Russell, gdy zapytano go, co powie, gdy jednak po śmierci spotka się z Bogiem, jak wytłumaczy się, że był ateistą, odparł: pewnie powiem - za mało dowodów, Boże, za mało dowodów.
Z drugiej strony : "Błogosławieni którzy nie widzieli a uwierzyli"

No, ale najpierw musiałby zaufać swoim zmysłom, że faktycznie Boga widzi. A Bóg, jak to Bóg, objawia się rozmaicie: a to w powiewie wiatru, a to w krzaku płonącym, a to w słupie dymu, generalnie - w zjawiskach przyrodniczych. Ciężką mógłby mieć przeprawę z naszym ateistą, dla którego głosy w głowie to objaw chorobowy, a sny to widziadła tylko.

Się może biedaczysko urodził bez ośrodka w mózgu, ot.

A czy taki ośrodek jest do czegoś potrzebny? Ja nie wiem czy mam, ale nigdy w życiu go nie użyłem, gdy się modlę to najwyżej czuję znudzenie a nie jakieś "stany". Może ten kto "spotyka" Boga to nie święty tylko ktoś z takim ośrodkiem?, dawniej by został szamanem.