Raczej wręcz trochę odpycha.

Nie wydaje mi się, aby to był dobrze rozumiany hinduizm. Z tego co rozumiem, to pod pojęciem hinduizmu może się kryć wiele różnych jego wersji i postaw. Znam wyznawcę dharmy, który takiego podejścia nie podziela. To, co przedstawiasz, to zaledwie jedna z wielu odmian.

W dharmie mamy praktykę miłującej dobroci, w której chcemy szczęśliwości wszystkich czujących istot.

Uznaję bezczelną gradację. Ale d początku: wyżej cenię osoby wierzące od niewierzących. Dlatego, że przykładają większy nacisk na wyższe wartości.
Wyżej cenię wierzących w osobowego boga, niż w bezosobowe pojęcia.
Wyżej cenię monoteistów, niż politeistów.
Wyżej cenię chrześcijan od pozostałych monoteistów.
Wyżej cenię wyznawców religii zachowujących sukcesje apostolską, niż tych, którzy z nią zerwali.
Wyżej cenię katolików, niż innych chrześcijan.
Wyżej cenię prawdziwych wyznawców Boga, niż tych, którzy tylko mówią: Panie, Panie, ale nie czynią wedle Objawienia.
W tej sytuacji może okazać się, że wyżej cenić będą ateistę wypełniającego (nieświadomie tego, że jest to wolą Boga) wolę Boga, niż odzianego w purpurę krzyczącego wielkie słowa o miłości do Boga.

Wśród chrześcijan też różne nurty: jedne bardzo liczne, inne o śladowym znaczeniu i liczebności; nie wątpię, że to samo jest w hinduizmie...
Pytanie: czy ta wersja hinduizmu, jaką zdajesz się popierać (otwarta na bliźniego i wszelkie życie), jest coś znacząca w całości tej religii, czy to taki lokalny "folklor" tylko?... [bo jak "folklor", to nie patrz na nich, ale patrz na ogół, bo on kształtuje myślenie i działanie/albo jego brak tej zdecydowanej większości].

Zbada sobie ten wątek... bo co z tego, że się opowiesz za takim niszowym hinduizmem, gdy on nie ma żadnego znaczenia na tle większości, która ma w nosie pomoc innym - z uwagi na prawo karmy!...
Jak zbadasz temat, to chętnie poznam tego wynik...

Nie wiem jakie są statystyki - nie badałem tego dokładnie. Hinduizm traktuję jako podejście bardzo ogólne.

Właśnie jeśli ktoś pomaga innym, to poprawia swoją karmę.

Słyszałem, że w ten sposób można popsuć karmę temu, komu się pomaga... [taki obdarzony pomocą nie wycierpi tyle, ile powinien, i w kolejnym wcieleniu będzie musiał to "nadrobić"; gdyby nie otrzymał pomocy, to by nowe wcielenie poniosło go dalej i wyżej...]

Ktore chrzescijanstwo masz na mysli?

Mnie np. "pociąga" prawda, o ktorej mowil nasz wielki Mistrz i Nauczyciel.
Prawda to jednak nie religia.
Prawda jest wszystkim co istnieje...jest swiatloscia...jest Bogiem.

Religia natomiast -jak slusznie stwierdzil Artur Schopenhauer- jest jak robaczek swietojanski, potrzebuje ciemnosci zeby swiecic.

To na Piśmie Świętym zbudowane! A w Piśmie to Chrystus jest najważniejszy - więc to na Nim zbudowane chrześcijaństwo mam na myśli...

Ten Szopenhałer odwalił chałę. Jego zdanie świadczy jedyne o ślepocie. Specyficznej ślepocie. Bo religia jest jak światło. Dla wierzących jest jak światło słoneczne.
Dla chrześcijan jest też jak światło latarni morskiej, której latarnikiem jest Jezus. Świeci w ciemności dla zagubionych, szukających drogi. A w słoneczny dzień widnieje jak drogowskaz.
Im bliżej źródła światła - Jezusa, tym więcej widać. Tym świat piękniejszy, a ludzkie perspektywy wspanialsze.
Ale różne chałowe Szopeny boją się światła, atakują je. Uciekają przed nim. Czarne sumienia lubią mrok. Uciekają tam, gdzie jest ciemno, aby nikt nie widział plam na ich sumieniach.

Mogę przyznać, że dla głupców religia może być robaczkiem świętojańskim, albo kleszczem. Ale kto przyznaje rację głupcom? I po co?
Niestety, teraz na świecie jest potężne lobby głupców, którzy angażują wielkie pieniądze w zwalczanie tego robaczka. Uważają się za bogów. Rządzą w niemal wszystkich krajach rozwiniętych. Niektórzy z nich, tak jak np. eks Król Europy werbalnie twierdzi, że jest katolikiem, ale zwalcza wszystko to, czego naucza Kościół (np. kwestia aborcji).

Ale po chili jeszcze coś do mnie dotarło. Bo może ten Szopen-hałer ma trochę racji. Bo rzeczywiście, z bardzo daleka tylko w ciemności można ujrzeć światło religi-robaczka. Światło, które z wielkiej odległości wygląda jak malutka gwiazdka nie niebie widoczna tylko w najciemniejszą noc. Ale im bliżej tego religijnego robaczka tym jaśniej. Jak wiadomo wszem, natulenie oświetlenia jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości. Widoczny z daleka gwiazda-robaczek-religia jest tak na prawdę potężnym słońcem. Ale aby to zauważyć, trzeba się zbliżyć. Słońcem, które przyciąga wierzących. Słońcem, które oświetla, ale nie spala. Słońcem przepełnionym miłością.

Przyjęcie takiej linii rozumowania to woda młyn tezy z książki nie pamiętam już czyjego autorstwa, że katolicyzm powstał na skutek wrogiego przejęcia chrześcijaństwa przez rzymskich pogan. Chrześcijaństwo to też był tylko "folklor", ba! tylko element takiego starorzymskiego New Age'u, jeszcze jedna sekta gdzieś ze wschodu. Ogół wtedy spalał kadzidło przed wyobrażeniami ubóstwionych cesarzy, oddając się rytuałom precyzyjnie obmyślonym do ostatniego przecinka, ażeby uczcić jeszcze jednego boga patronującego drzwiom, razem z drugim, patronem zawiasów. Patrzmy więc na ogół, wyobraźmy sobie ukształtowane w ten sposób myślenie i przymierzmy je do katolicyzmu. I zastanówmy się, czy protest w oparciu o Ewangelie zredagowane na potrzeby tego wrogiego przejęcia w ogóle może być skuteczny.

Wracając zaś do hinduizmu, nie stan dzisiejszy się liczy, tylko przyszłość. Być może odłam, o którym mowa, właśnie zyskuje na popularności kosztem innych odłamów. Niech Neuro rozsądzi, w końcu to on w tym siedzi.

To światło religijne, słoneczne jak wskazuje Twój avatar oślepiło prowadzącego i prowadzonego. Do światła to lgnie ćma, a gdzie kończy się to jej lgnięcie, to chyba nie muszę mówić, ale może tak na wszelki wypadek powiem: kończy się w ogniu (piekielnym).

Piszesz: „Mogę przyznać, że dla głupców religia może być robaczkiem świętojańskim”. Jeśli moje pytanie nie nastręczy zbyt wiele trudności, mógłbyś odpowiedzieć czy siebie również uważasz za głupca, czy być może już nim nie jesteś, bądź nigdy nie byłeś głupcem. No i jeśli to możliwe w kilku zdaniach uzasadnił swą wypowiedź.

Mój pogląd na różne religie uznałbym za zbieżny z poglądem Yuval Noah Harari, wyrażonym w książce 21 lekcji na XXI wiek

Na przykład chrześcijaństwo było odpowiedzialne za poważne przestępstwa, takie jak inkwizycja, krucjaty, stosowanie ucisku wobec kultur tubylczych na całym świecie oraz praktyczne ubezwłasnowolnienie kobiet. Chrześcijanin może poczuć się urażony tym stwierdzeniem i ripostować, że wszystkie te przestępstwa były wynikiem kompletnego niezrozumienia chrześcijaństwa. Jezus głosił jedynie miłość, a inkwizycja opierała się na przerażającym wypaczeniu jego nauczania. Te wyjaśnienia są zrozumiałe, ale błędem byłoby tak łatwo rozgrzeszać chrześcijaństwo. Chrześcijanie przerażeni inkwizycją i krucjatami nie mogą tak po prostu umyć rąk od tych potworności – powinni raczej postawić sobie kilka bardzo trudnych pytań. Jak to właściwie się stało, że ich „religia miłości” dopuściła do takiego wypaczenia, i to nie raz, lecz po wielekroć? Protestanci, którzy winę za to wszystko próbują zrzucić na katolicki fanatyzm, niech lepiej wezmą do ręki jakąś książkę opisującą zachowanie protestanckich kolonistów w Irlandii albo Ameryce Północnej. Podobnie marksiści powinni rozważyć, co takiego w naukach Marksa utorowało drogę prowadzącą do gułagów, naukowcy niech się zastanowią, jak to się dzieje, że tak łatwo można wykorzystywać projekty naukowe do destabilizowania globalnego ekosystemu, a genetycy powinni potraktować jako szczególną przestrogę sposób, w jaki naziści przywłaszczyli sobie darwinowskie teorie.


Każda religia, ideologia i każde wyznanie ma swoja mroczną stronę. Więc bez względu na to w co każdy z nas wierzy, powinien tę mroczną stronę uznać

A jakież to są te wyższe wartości powiązane z wiarą pomimo braku dowodów? Czy taką wartością jest żonglerka prawami fizyki tak, aby dopasować religię do stanu aktualnej wiedzy, czy też może jest to wartość niższego rzędu?

Tak po krześcijańsku? Roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo. Same rzeczy godne pochwały.

Jedna uwaga generalna. Jak poucza Jezus w kwestii kastratów, niektórzy się tacy po prostu urodzili, niektórych wykastrowały przypadki życiowe, a niektórzy kastrują się sami przez wzgląd na sprawy Boże. Co to ma wspólnego z tematem wątku? Ano to, że wiara religijna występuje i występowała na tej planecie powszechnie - nie istniał na niej lud, któryby nie wierzył w coś nadprzyrodzonego. To nam daje mocną przesłankę, że homo sapiens pęd do wierzenia to ma w genach, podobnie właśnie jak pociąg płciowy. Głód wiary to jest jeszcze jeden pierwotny instynkt, którego zaspokajanie przynosi człowiekowi radość i szczęście. W związku z tym mam pytanie do ciebie, niedowiarku tehoodorze: do której kategorii kastratów się zaliczasz, że sobie tak zaciekle odmawiasz? : )

Gdy jakiś owoc ma niejadalną skórę to gdy dojrzeje to się ją oddziela i wyrzuca lub kompostuje, a nie trzyma się owoc w niej, aż się zepsuje.
Podobnie jest z wiarą w człowieku, gdy ona dojrzeje.

Too, akurat, ładne. Rzeczywiście, gdy wiara dojrzewa, zaczyna przynosić owoce. Staje się pożytkiem. Chwilowym i wiecznym. A opakowanie nie musi być piękne, ważne jest sedno. Zawartość.