Ergo, to co konkretnie mówi?

Nolda, a co jeśli pełnia realizacji duszy polega właśnie na tym, że osiągając pełnię trandestencji nie będzie już pragnąć niczego więcej, bo osiągnie wszystko? I nadal nie wiem po co to zmartwychwstanie.

Żeś umysł ścisły, co się skupia na praktyce, doktrynie i zadaniu do wykonania; krótko mówiąc - jesteś religijny. Ja zaś mam ciągoty mistyka i dlatego obchodzi mnie głównie doświadczenie, przeżycie czegoś. Jeśli to doświadczenie zrodzi potrzebę konsekwentnej praktyki, to będę praktykował, ale nie jest to rzecz konieczna, a wręcz może być szkodliwa, jeśli obróci się w pusty rytuał typu odklepywanie zdrowasiek. Dla Ciebie zaś wyznawanie czegoś bez konkretnego przerzucania paciorków mali jest bez sensu - nieprawdaż?

Czy to dusza pragnie?

To mial byc ten pierwszy czlowiek?

Owszem, jest.

dziwne masz pojęcie chrześcijaństwa, w dodatku ograniczonego katolicyzmu

Kto ci powiedział, że starczy?

Przypomnę: Królestwo Boże jest pośród was

Dobrze, przyjmuję do wiadomości, że Królestwo jest pośród was. Tzn. to jest chyba opcja do wyboru dla osób szczególnie uduchowionych, a wiernych szeregowych się olewa, nie próbuje katechizować nawet pod tym kątem. Może to od katechety zależy.

Ja w ogóle dziwny jestem, np. uważam, że skoro Szatan został strącony na ziemię, to ziemia została przez niego sprofanowana. Dostrzegam poszlakę na to w tym, że w ogóle jest potrzeba, żeby czynić wszystkiego nowe, jak już się Szatana wrzuci do tego jeziora ognia przy końcu czasów. Inaczej starczyłby kolejny potop, żeby usunąć nieprawych śmiertelników, a zostawić świat tylko wiernym duszom. Z Szatanem widać tak prosto się nie da.

Nikt mi nic nie mówił i w ogóle się nie znam; obserwuję tylko, co robią wierni Kościoła, a oni uważają, że jak ksiundz obgadają sprawę z Panbockiem, to bydzie gut; toteż zróbmy ksiundzu tę przyjemność i wyrecytujmy, co nam każą, coby się nie obraził i nie obruszył na nas gniewu Potęgi. Szeroka droga na zatracenie - nie? A dlaczego nie szukam wąskiej?

Bo Królestwo jest pośród was. Duchy są natomiast wokół was. To znaczy, że w jakiś sposób respektują wasze zdanie i o ile nie trafi się jakiś złośliwiec, czarna owca taka, wszystko będzie dobrze. Natomiast Królestwo wlezie i będzie rozstawiało po kątach. Ba, pada nawet określenie - Mistyczne Ciało Chrystusa; kolektyw jakiś taki. Jak działa ciało, to ja wiem z biologii; dlatego dziękuje, postoję z boku. Los zdarzył, żem się jednak nie urodził w tej Japonii cholernej i w żadnym kolektywie uczestniczyć nie muszę. Na szczęście.

A nie w nas? To "pośród was" jest chyba troszeczkę naciągane.

Tym gorzej. Bo to znaczy, że coś w was włazi i się na was procesuje, i prundem was pogania zależnie od potrzeb swoich własnych, autonomicznych. Chrześcijaństwo - religia opętaniowa? W dodatku, skoro królestwo skłócone ostać się nie może, to jak się komu co nie podoba w jego czy jej roli - albo reedukacja, albo proszę won. I nie wracać, chyba że ze zgodą na reedukację.

Jest taka przypowieść.
Istniał pewien barbarzyńca, to co chciał za wszelką cenę zniszczyć lingam [monolit symbolizujący Śiwę] stojący przed pewną świątynią. Były tam kwiaty, ozdoby. Dzikus wszystko zniszczył i zaczął naparzać toporem w lingam, aż się zmęczył. Działo się to wcześnie rano.
Gdy wstali kapłani, zobaczyli spustoszenie i ślady ostrza na lingamie. Skwapliwie posprzątali, odmówili oczyszczające rytuały i postanowili wstać jutro wcześniej, by złapać sprawcę.
Jednak barbarzyńca wstawał co świt, i kapłani zawsze nie mogli zdążyć. Dzikus codziennie z manią uderzał toporem w lingę.
W końcu kapłani postanowili nie spać całą noc. Bladym świtem przyłapali dzikusa na gorącym uczynku.
Wtedy zjawił się Śiwa.
- Ha! - krzyknęli kapłani - sam Pan przyszedł, by cię ukarać.
Po czym Śiwa pobłogosławił... barbarzyńcę.
- Jak to? - obruszyli się kapłani. - To my odprawiamy codziennie rytuały, zrobiliśmy nawet zasadzkę na tego dzikusa, modlimy się, a to jemu przypada błogosławieństwo.
Wtedy Pan rzekł - Ten barbarzyńca codziennie rano wstawał, trudził się, by zniszczyć mój święty symbol. Robił to ze szczerą pasją i oddanie, natomiast wy skupialiście się jedynie na formie rytuałów, lecz nie wkładaliście w nie serca. W tym dzikusie jest więcej oddania, niż w was wszystkich razem wziętych.

Nie chodzi o rytuały, jeżeli są puste, są nic nie warte.


Przeżycie czegoś. A ja widzę lenia. Co chcesz przeżyć, skoro nic w tej materii nie robisz? Czekasz aż objawi Ci się płonący krzak czy jak?



Czego pragnie?



A dlaczego nie? Potem został czczony i ogłoszony Bogiem. Jezus też jest Bogiem, prawda?



To się chyba nazywa fasada.

"Królestwo Boże jest w was" /Łk 17,21/

"Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest" (Łk 17,21)

Nie, to nie jest to samo...
Standardowa wyprawa na stronkę Oblubienica( nazwy nie lubię, ale treść jest super)...

Przekład dosłowny: Nie będą też mówić: Spójrzcie, jest tutaj, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was.
Biblia Gdańska: Ani rzeką: Oto tu, albo oto tam jest: albowiem oto królestwo Boże wewnątrz was jest.
Uwspółcześniona Biblia Gdańska: I nie powiedzą: Oto tu, albo: Oto tam [jest]. Królestwo Boże bowiem jest wewnątrz was.
Biblia Warszawska: Ani nie będą mówić: Oto tutaj jest, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was.
Biblia Tysiąclecia: i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.

Nie będą mówić: Oto tu (jest), albo: Oto1 tam. Bo Królestwo Boże jest wewnątrz was.

Słowo entos ma jednak znaczyć wewnątrz...
Ja tam widzę różnicę czy coś jest we mnie i w każdym innym czy gdzieś pomiędzy nami/pośród nas....

Eh, te Święte Księgi...

Nie ma tu żadnej sprzeczności. Królestwo Boże to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym, zatem jest zarówno 'w was', jak i 'pośród was', jako że każdy w którym Królestwo mieszka emanuje nim na zewnątrz. A poza tym Królestwo jest tam, gdzie jest Król, którym jest Chrystus, czy to kiedy fizycznie chodził po ziemi, czy to w Duchu.

Z tym, że Jezus mówił, że ono już tam jest, czyli że nie trzeba go budować, zdobywać czy robić czegokolwiek, ale je odnaleźć, uświadomić je sobie.
Dlaczego moje rozumienie jest błędne?

To, że Królestwo jest w nas, odkrył Budda, Jezus ...., myślę, że Ty również już wiele odkryłaś.

Ale z drugiej strony w Ewangeliach są Jezusowi przypisane słowa, które świadczą o tym, że rozumiał on Królestwo jako pewne spektakularne nadejście rządów Boga na ziemię. I wg Ewangelii on oczekiwał tego nadejścia w bliskim czasie. Powiedział m.in.: "Niektórzy z tych co tu stoją nie umrą, aż ujrzą Królestwo Boga przychodzące w mocy". Albo: "Nie przeminie to pokolenie, aż to wszystko się stanie" - o końcu świata, który miał zapoczątkować przyjście Królestwa.

Nolda, my wiemy o co chodzi;)

Z Jezusem jest ten problem,że nie wiemy co tak naprawdę mówił a co mu przypisano...