Natomiast co do wspomnianego wyżej Buddy dysponujemy jego osobistymi zapiskami, z podpisem i certyfikatem oryginalności... a może jednak nie?

Budda a Jezus, postacie nieporównywalne...

No i w tym sensie – czyli w sensie przyjścia rządów Boga na Ziemię – czyli pojawienia się Kościoła i zniknięciu kultu Starego Przymierza – takie nadejście się dokonało.

Pojawienie się Kościoła nie nastąpiło w wyniku kosmicznych turbulencji, tak jak to jest zapowiedziane odnośnie Królestwa w Ewangelii.

Jak nie? Podczas ukrzyżowania ziemia się trzęsła

Po czym Apostołowie ze strachem się rozpierzchli i poukrywali.
Kościół to Zmartwychwstanie i zesłanie Ducha Świętego.

Kościół wylał się z przebitego boku Chrystusa

Budda ponoć dosłownie sobie nie życzył aby zapisywać jego nauki, co też zapisano;)

Różnicą jest jednak czas jaki spędzili uczniowie z Buddą oraz z Jezusem, Budda po prostu miał więcej czasu aby jego uczniowie załapali o co mu chodziło. Choć podobieństw jest sporo. Z Buddy też wielu buddystów w praktyce robi Boga, oboje w pewnym sensie próbowali zreformować swoje religie, choć ich nauki są w nich głęboko osadzone. Tu i tu powstało sporo nurtów, choć jednak buddyści aż tak bardzo się nie zwalczali siłowo, choć spory o to która szkoła jest spadkobiercą prawdziwych nauk Buddy też się toczyły.
Do tego w niektórych odmianach buddyzmu także bardzo mocno mitologizuje się osobę Buddy, są opowieści o licznych cudach itd...

Osobiście wiele aspektów nauki Buddy mi nie pasuje, ale cenię ją za: "Nie wierzcie w nic tylko dlatego, że powiedział to Budda, lecz sprawdzajcie rzeczy sami."

Tak Quinque , to jest różnica, bo chrześcijaństwo opiera się na śmierci i zmartwychwstaniu a buddyzm na naukach buddów oraz praktykowaniu, tam nie ma miejsa na wiarę bez dowodów, testów, podważania. Choć to też nie religia dla mnie, bo z buddyzmu cenię aspekty filozoficzne i psychoterapeutyczne a nie religijne...

Fakt, że buddyzm opiera się na naukach Buddy oraz buddów, ale żadnej księgi nie uważa się za świętą jest moim zdaniem interesujący.

"Nie wierz w coś tylko dlatego, że o tym słyszałeś. Nie wierz w coś tylko dlatego, że się o tym mówi i ludzie to powtarzają, albo tylko dlatego, że usłyszałeś to od swoich nauczycieli lub osób starszych. Kiedy uznasz, po przeprowadzeniu obserwacji i analizy, że coś ma swoje uzasadnienie, wtedy zaakceptuj to i żyj zgodnie z tym."
/ Budda (ok. 563-483 p.n.e.)/

Ujawnisz co ci nie pasuje?

Buddyzm w połowie zgadza się z chrześcijaństwem, a w połowie mu zaprzecza. Buddyzm czyni boga z siebie samego, natomiast chrześcijaństwo to zaufanie Bogu i brak polegania na własnym rozumie.

Teraz uważaj. Papież Franciszek nie polega na własnym rozumie?

Nie jest to czasem tak, że zarówno chrześcijaństwo, buddyzm jak i wszystkie inne religie odrzucają umysł, na rzecz serca?

Nolda, po prostu obecnie jest mi dużo bliższa filozofia advaita vedanty.
Jak w końcu uda mi się ogarnąć co dokładnie w czym mi nie pasuje to chętnie się podzielę, jest tego sporo, choć chodzi raczej o detale i może być to wynikiem problemów z interpretacjami i tłumaczeniami.
Teoretycznie chcę tym się zająć podczas następnej akcji izolacji, ale tylko o ile będzie wena na rozkminy intelektualne i sporo czytania, a z weną to wiadomo jak jest

Nolda, o odrzucenie umysłu czy o zaprzestanie utożsamiania się z umysłem i sprawienie, że stanie się użytecznym sługą, narzędziem?
Co rozumiesz pod pojęciem serca? Niektórzy tak nazywają umysł emocjonalnouczuciowy...

Irciu, filozofia bliższa, dalsza…
Filozofia oznacza myślenie, a myślenie jest "okrężne", zawsze myśli się "o" czymś nigdy nie w chodzi się do doświadczenia tego czegoś.
Umysł jest wspaniałym filozofem. A życie nie jest filozofią, życie jest rzeczywistością, natomiast filozofia jest ucieczką od rzeczywistości; filozofia oznacza myślenie.
Życie jest - nie ma kwestii myśli. Możesz po prostu wskoczyć do niego.
"Starożytny staw
wskakuje żaba
dźwięk"
Po prostu możesz wskoczyć do tego starożytnego stawu życia.
Możesz to poznać tylko poprzez wskoczenie do niego. Nie ma innego sposobu poznania życia; myślenie o tym jest najpewniejszym sposobem, aby tego nie zauważyć. Piszesz, że się podzielisz, czym – swoim myśleniem o życiu, wydasz swą opinię o myślach innych myślicieli?

Serce, serce jest tym, co ma zawsze rację - jeśli istnieje kwestia wyboru między umysłem a sercem - ponieważ umysł jest twórcą społeczeństwa. Został wykształcony. Dostałaś to przez społeczeństwo, nie przez istnienie. Serce jest nieskażone. Serce wydaje się umysłowi dziecinne, rozum wydaje się sercu powierzchowny.
Droga inteligentnego człowieka jest drogą serca, ponieważ serce nie jest zainteresowane słowami, interesuje go tylko sok, który pojawia się w pojemnikach słów. Nie zbiera pojemników, po prostu pije sok i wyrzuca pojemnik. Umysł robi dokładnie odwrotnie: wyrzuca sok i zbiera pojemniki. Kontenery wyglądają pięknie, a duża kolekcja pojemników czyni człowieka wielkim intelektualnym gigantem.

Prawdziwe skarby gromadzimy sobie na Tamtym Świecie, bo "skarb Twój gdzie serce Twoje", nawet jeśli ci się to nie podoba.