Tykasz mnie i tykasz, ale zechciej zwrócić uwagę, że to nie ja jestem tematem wątku. Oceniać mnie możesz w innym wątku, choć jak mniemam mało który Bóg chce, by jego wyznawcy zajmowali się oceną i raczej nie udziela im plenipotencji, co nie oznacza, że jej sobie nie przypisali chcąc mieć przynajmniej w ich odczuciu władzę.
Wróćmy zatem do tematu.
Uważasz, że dogmat nie jest twierdzeniem, a jedynie wyrażeniem swego osądu?

Nie jesteś. Wyjaśniam tylko, dlaczego uważam dyskusję z Tobą za bezcelową. Skoro jak sam przyznajesz nie jesteś zdolny do myślenia abstrakcyjnego, a tylko do wyobrażania sobie różnych rzeczy, to dyskusja na tym forum, gdzie jest dużo literek a mało obrazków do niczego nie doprowadzi. Ja Ci coś napiszę logicznie, a Ty sobie coś wyobrazisz i odniesiesz do tego, co sobie wyobraziłeś.
Oczywiście. Dogmat to sąd, w który wierzymy, bo został nam objawiony jako prawdziwy. Twierdzenie to taki sąd, który został udowodniony na podstawie aksjomatów.
Nie. Nie uważam, że dogmat jest wyrażeniem osądu. W ogóle niczego nie mówiłem o „osądach”. A jeśli pomylił Ci się „osąd” z „sądem”, to zrobiłeś przesunięcie kategorialne. Dogmat to sąd. Wyrażenie dogmatu to wyrażenie sądu.

Dogmat to sąd, czy wyrok?
Wyrażenie dogmatu to wyrażenie sądu, czyli osądzenie, jak powiadasz na podstawie twierdzenia przyjętego za prawdziwe. Czyli dalej mamy twierdzenie, a „Jedno z twierdzeń matematycznych mówi, że jeżeli uzna się fałszywe twierdzenie za prawdziwe można zastosować je do udowodnienia dowolnego innego fałszywego twierdzenia.”
Nadal chcesz pojąć Boga umysłem? Moim zdaniem, nawet tych „największych” nie jest w stanie tego zrobić, ale może wystarczy wyłączyć umysł i poznamy Boga. Bóg chyba tego nie zabrania.

Ale w jakim znaczeniu? Bo określenia „sąd” dotychczas używaliśmy w znaczeniu logicznym. A teraz coś piszesz o „wyrokach”. Takiego pojęcia w tej dziedzinie nie ma.
Nie. Osądzenie to jest zupełnie inna dziedzina. Dokonujesz ekwiwokacji.
Wyjaśniłem, że tak nie mówi. A Ty cytujesz sam siebie na dowód, że mówi.
Nie chcę i nigdy nie chciałem. Znowu coś sobie wyobraziłeś. Powtarzam – dyskusja z Tobą nie ma sensu, bo Ty sobie coś wyobrażasz i każesz mi się tłumaczyć ze swoich wyobrażeń, a nie z tego, co piszę.

Komu Bóg objawił bezbłędność w sprawach wiary Papieża? Kto ustanowił ten dogmat i w jaki sposób? Było jakieś głosowanie czy może przez aklamację został przyjęty?

Wracając do twierdzenia, możesz wykazać że jest ono fałszywe?

Miej to na uwadze George, że akurat zefciu nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża.

Nie mam pojęcia. Prawdopodobnie nikomu. Idea nieomylności papieskiej wyrosła ewolucyjnie z w związku z zaszłościami historycznymi.Sobór Watykański I. Wydaje mi się, że głosowano, bo sprawa przecież była kontrowersyjna.
Jakiego twierdzenia? Jeśli coś jest twierdzeniem, to znaczy, że wykazano, że jest prawdziwe.

Uznaje Ikony. Kłania się przed nimi i przy zapalonych świecach i całuje. Widzisz jakaś różnicę?

Gzaze, czyli twierdzenie feelka: przyjmujemy jak prawdziwe, tym samym prawdą jest, że nie uznajesz dogmatu nieomylności papieża?
Jakoś się zakręciło i czort karty rozdaje

george45 istnieją dwie możliwości:

• Rozumiesz, że to co powyżej to idiotyczna ekwiwokacja słowa „twierdzenie” w znaczeniu „twierdzenie matematyczne” oraz „czegoś, co ktoś twierdzi”.
• Nie rozumiesz i naprawdę wydaje Ci się, że to prawidłowe rozumowanie.

W tym pierwszym wypadku – przestań obrażać inteligencję innych. W drugim – odejdź z forum, bo nie jesteś intelektualnie zdolny do dyskusji.

Wracając do tematu wątku:

w chrześcijaństwie razi mnie zapowiadanie bliskiego końca świata przez Jezusa, które miało nastąpić jeszcze za życia Jego uczniów. "Nie przeminie to pokolenie, aż to się wszystko stanie". "Niektórzy z tych co tu stoją nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące z mocą".

To skłania mnie do wniosku, że chrześcijaństwo nie jest prawdziwe.

Poza tym nie ufam Biblii jako księdze mówiącej prawdę. Kto wie, czy pisma proroków starotestamentowych to nie są wynurzenia jakichś chorobliwych wizji, nie mających nic wspólnego z Bogiem? Niektóre treści Starego Testamentu, np. pisma Izajasza, zapowiadają rychłe zwycięstwo Izraela nad całym światem, a to przecież nie nastąpiło.

Natomiast do chrześcijaństwa skłaniają mnie niektóre objawienia Maryjne, które na pierwszy rzut oka wydają się prawdziwe, np. objawienia w Lourdes.

Albo Twoja interpretacja tych słów.
A jak interpretują te treści chrześcijanie?

A widzisz, wszystko wskazuje na to, że potrzebna jest dopiero jakaś zgrabna interpretacja, żeby te słowa uzgodnić z nienaruszonym wizerunkiem nieomylnego Jezusa. Bez tej interpretacji jasno czarno na białym widać, że Jezus w swoich zapowiedziach się pomylił.
Istnieje oczywiście jeszcze jedna ewentualność: te zapowiedzi końca świata nie pochodzą od Jezusa, tylko od Jego gorliwych wyznawców (którzy włożyli je w Jego usta).
Nie wiem. Nie pamiętam też dobrze tych fragmentów, nie znam sigli do nich. Ale chyba jakakolwiek byłaby interpretacja chrześcijan, to słabo prezentują się te fragmenty, jeśli spojrzymy na nie nieuprzedzonym okiem.

Co to znaczy „bez interpretacji”? Z zasady słowa jakoś interpretujemy. Możemy je interpretować tak albo inaczej, ale nie możemy nie interpretować.
Ale jakim nieuprzedzonym okiem? Dla chrześcijan cała historia „kręci się wokół Chrystusa”. Zatem zapowiedzi starotestamentowe o przyszłym królowaniu Izraela nad wszystkimi narodami rozumieją jako panowanie Chrystusa. Możemy oczywiście spłycić Stary Testament do księgi traktującej tylko o polityce. Ale skąd wniosek, że taka interpretacja jest właściwa?

Powierzchowna lektura mowy Jezusa może prowadzić do wniosku, że zaraz po zburzeniu Jerozolimy ma nastąpić koniec świata, jednak Jezus zapowiedział także, że najpierw muszą przeminąć czasy pogan:

"Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. " (Łk 21, 20-24)