Jak rozumieć bycie „poza wymiarami czasu”?
Bycie czegoś poza czymś innym samo w sobie jest już pomiarem.
Dodawanie czegokolwiek, także i duszy, przed czymś innym jest działaniem zachodzącym w czasie.
Dodawanie zakłada istnienie dodającego, dodawanego i rzeczy której to uzupełnienie dotyczy.
Istnienie czegokolwiek jest związane z czasem, także istnienie Boga.

Dawniej w Kościele uważano, że noworodek nabywa duszę po urodzeniu wraz z pierwszym wdechem. Ten pogląd należał do doktryny religijnej, ale z czasem zaginął i ciągle nie ma nowych autorytatywnych stwierdzeń kiedy ten akt ożywienia materii następuje, poza niejasnymi indywidualnymi i niewiążącymi opiniami

Niestety, niemożliwe. Nie może być dane coś komuś, kto nie istnieje.
Ale rację masz w tym względzie, że dusza ludzka istnieje przed jego poczęciem (jak i p[o śmierci). Istnieje od początku. Od momentu, gdy Bóg stworzył człowieka. Z chwila powstania nowego życia biologicznego łączy się z ciałem, dla którego jest przeznaczona.

Czym jest życie biologiczne, a czym jest życie niebiologiczne?
Skąd wiadomo, że połączenie istniejącej wcześniej duszy do nowopowstałego z góry dedykowanego życia biologicznego zachodzi z chwilą jego powstania i kiedy dokładnie to następuje?

Odpowiedzą Ci nasi forumowicze, że wiadomo stąd, bo Kościół katolicki tak głosi. To wystarczający argument

Każdy argument w tej kwestii oparty na autorytecie religijnym nie jest wystarczający, by uznać go za prawdziwy, a tylko ew. za jedną z bardzo wielu wyobrażonych możliwości.
Ewangelie cytują Jezusa - „Ja jestem bramą, kto nie przejdzie przeze mnie nie będzie zbawiony”.
Można rozmaicie interpretować tę wypowiedź, także w kontekście istnienia rzeczywistych bram kosmicznych łączących różne światy, w tym też i takiej wyjątkowe bramy, którą ostatecznie się je opuszcza i tym właśnie jest zbawienie, o którym On nauczał.

"Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko." J 10,9

Myślę, że te wypowiedzi Jezusa z Ewangelii św. Jana są takimi wzniosłymi zdaniami stworzonymi przez teologa-mistyka-poetę, mającymi niewielki związek z życiem codziennym. Kto idąc do sklepu albo jadąc oddać samochód do mechanika myśli o tym, że wchodzi przez Jezusa jako bramę?

Z drugiej strony - co to znaczy wejść przez Jezusa jak przez bramę? Biorąc pod uwagę inne wypowiedzi Jezusa w tej Ewangelii, znaczy to, że wiara w Jezusa jest takim wchodzeniem przez bramę.

Te słowa Jezusa wypowiedziane z poziomu świadomości niedualnej (nonduality) są paradoksem skierowanym do już zaawansowanych duchowo uczniów, mającym ich przebudzić z błędnych wyobrażeń o rzeczywistości.

‚Co to jest niedualność?
Niedualność jest doświadczeniem intymności ze wszystkimi rzeczami; poczucie tożsamości z całym wszechświatem. W tym doświadczeniu całkowicie znika poczucie bycia świadkiem lub widzącym rzeczy, a zamiast tego czujesz się tym, co widzisz. Nie widzisz góry, jesteś górą. Nie słyszysz ptaka, jesteś śpiewem ptaków.’


https://deconstructingyourself.com/nonduality

Jeśli bramami kosmicznymi między odmiennymi światami są sami ludzie naturalnie nieustannie zaludniający tę Ziemię, czy możliwe jest dowiedzieć się czegoś o innych światach dzięki nowonarodzonym homo sapiens?
Czy np. ich „odmienność” nie wynika z tego, że tam gdzie wcześniej żyli była to normalność? Czy nie stąd tak wielu ludzi ma np. problemy z własną tożsamością płciową, czy seksualnością i nie są zdolni do przyjęcia akceptowanych społecznie wzorców mimo intensywnych ze strony otoczenia nacisków, ataków, szykan, niekiedy realnej groźby zabicia?