Witam


mcfunthomas napisał

I nie mój



Jeśli ktoś coś wprowadza to jest tego autorem.
Prezydent jk wprowadza jakąś ustawę to jest tego świadomym

NIkt tego nie pisze


Piszesz o sobie



Starczy że przeczytasz Biblie


gdzie tu obraza przeciesz napisałeś tak
mecofu.napisał

mecofu.napi.


Czy nie uważasz siebie za lepszego.Czyli uznałem cię za światowej sławy specjalistę od Tłumaczeń Pisma

Nie chciałem cię tymi słowami urazić ale jeśli to tak odebrałeś to sorry


z tego co pamiętam to pytałeś mnie o to a ja ci odpowiedziałem nawet podawałem ci kalendarzy i co było w nim zmieniane,ale nie wiem w którym to jest miejscu a nie chce mi się przeglądac całości

Czyli czo rozbijają się obydwaj leżą parę dni i nie wiedzą jaki jest dzień ,w związku z tym nie wiedzą który to jest dzień .
Ale Jezus nie był rozbitkiem i wiedział który dzień ma świecić
Wiec poco to pytanie .
Jezus brał udział przy stworzeniu
Ja przez czytanie pisma oraz to że Jezus świecił tą sobotę co obecnie ,jestem pewien że jest to ta sama sobota co świecił Adam
Poco rozbitkowie.


Przykazania z Synaju są ważne tak samo jak zmartwychwstanie jest ważne .
Ale jeżeli ty nie rozumiesz co Jezus zniósł to wybacz

Odpowiedz jak powyżej
Jedno bez drugiego nie może istniec

mcfunthomas na koniec zadam ci pytanie i tylko na nie odpowie bo kończę ta rozmowę
Wskaż mi w Piśmie w którym miejscu Jezus albo Apostołowie zmienili sobote na niedzielę tylko bez spekulacji interesują mnie tłumaczenia dostępne a nie jakieś wymysły .Ma być jasno stwierdzone

Witaj


Oczywiście. Jednak bycie autorem nie oznacza, że coś się mówi. Wszak czyny nierzadko więcej mówią niż słowa...


A jednak piszą. O tym niżej.


Nie, nie uważam się za lepszego. Ale wiem, że czasem jest tak, że pewne rzeczy może zauważyć ten "gorszy", a ten lepszy przeoczyć. Wiem to z własnego doświadczenia.


Skoro nie chcesz odpowiedzieć, to dalej tego ciągnąć nie będę. A po co było? Po to byś mógł coś zrozumieć; czym jest moralny wymiar szabatu.


Nie ma nic ważniejszego w naszej wierze niż sprawa zmartwychwstania. Pisze o tym Paweł w 1 Kor 15.


A jeśli rozumiem?


Oczywiście. Tak samo jak Stare i Nowe Przymierze; tak samo jak stare prawa, przykazania i przepisy, które mają swój kres w Jezusie i w Nim mają swe wypełnienie.


Na podstawie fałszywych założeń mam Ci pokazać prawdę? Na pewno wiesz o co prosisz? To właśnie tłumaczenia z greki są czasem spekulacją. Najgorszą z nich jest to, że nie tłumaczy się to co jest, tylko to co się komuś wydaje, czyż nie?

Mogę Ci jedynie napisać coś, co każdy tłumacz NT powinien wziąć pod rozwagę. Jeśli chcesz, to przyjmij moją radę. Jeśli nie wierzysz, zbadaj jak się rzeczy mają - tak jak ci Berejczycy...

Stawiam otwarte wyzwanie każdemu tłumaczowi greki KOINE, by mi dowiódł, że mimo iż w dialekcie tym jest zwrot oznaczający TYDZIEŃ, należy wyraz SZABATY przetłumaczyć na wyraz TYDZIEŃ. Niech przyznają się do swoich spekulacji, bo nic innego podać nie mogą zrobić. ŻADNEGO dowodu nie znajdą!! Piszę to z całą odpowiedzialnością; jako osoba która także zajmuje się translatoryką.

"Tydzień" czy "Sabaty"?
Mateusz 28.1 został przetłumaczony następująco: A gdy się kończył sabat, i już świtało na pierwszy dzień onego tygodnia, przyszła Maryja Magdalena i druga Maryja, aby grób oglądały.

W języku angielskim, w Biblii w wersji King James, słowo dzień wydrukowane jest pochyłym drukiem, aby pokazać, że nie ma go w oryginale greckim. Tłumacze poprawnie przetłumaczyli greckie słowo "opse" jako "kończyć się". Jest to słowo tłumaczone również jako wieczór w Marku 11.19: A gdy przyszedł wieczór, wyszedł z miasta. Ponieważ szabas siódmego dnia tygodnia kończył się o zachodzie słońca, w sobotę, kiedy zapadał zmrok, dzień szabasu mijał. Dlatego pierwszych parę słów w Mateuszu 28.1 poprawnie przetłumaczono jako "a gdy się kończył".

Tłumacze przetłumaczyli również poprawnie słowo "mia" jako "pierwszy". Greckie słowo "mia" tłumaczone jest jako "jeden" [ang. one] ponad 50 razy w angielskim tłumaczeniu Nowego Testamentu. Zostało też przetłumaczone jako "pierwszy" [ang. first] osiem razy w tłumaczeniu angielskim. Na przykład, "mia" użyte jest w Tytusie 3.10: A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym [greckie mia] i drugim upomnieniu unikaj.

Kontynuując nasze studium zobaczymy, że zarówno tłumaczenie "pierwszy" jak i "jeden" mogą być zastosowane w przypadku greckiego słowa mia w Mateuszu 28.1.

Ale to właśnie greckie słowo "sabat", które znajduje się w Mateuszu 28.1, tak naprawdę nas zaskakuje. Język grecki pokazuje nam, iż werset ten w rzeczywistości brzmi tak: "A na końcu sabatów [liczba mnoga], gdy już świtało na pierwszy z sabatów [a nie dzień tygodnia]..." To drugie słowo "sabatów" jest identycznym greckim słowem jak pierwsze słowo "sabatów".

Dlaczego tłumacze zmienili drugie słowo "sabatów" na słowo "tydzień"? Po pierwsze, słowo "tydzień" jest w liczbie pojedynczej, podczas gdy "sabaty" to liczba mnoga. [...] Ponadto, Bóg bardzo precyzyjnie użył tego samego słowa "sabaty" zarówno w wyrażeniu "na końcu sabatów" jak i w wyrażeniu "na pierwszy z sabatów". Dlaczego zamieniono liczbę mnogą słowa "sabaty" w wyrażeniu "na końcu sabatów" na liczbę pojedynczą "sabat", i dlaczego zamieniono słowo "sabaty" w wyrażeniu "na pierwszy z sabatów" na wyrażenie "na pierwszy dzień onego tygodnia"?

Możemy się domyślać dlaczego tłumacze pokusili się o zmianę drugiego słowa "sabaty" na słowo "tydzień". Chrystus poszedł na krzyż w piątek i spoczywał w grobie podczas starotestamentowego sabatu, siódmego dnia tygodnia. Ale niedziela rano? Jakże ta niedziela mogła być sabatem, jeśli sabat minął? A zatem tłumacze oparli się na swoim domyśle lub po prostu podjęli decyzję, aby nie tłumaczyć drugiego słowa "sabaty" jako "sabaty". Doszli do wniosku, że musi ono oznaczać słowo "tydzień". Nie posiadali na to żadnego biblijnego przyzwolenia. Gdyby Bóg chciał uniknąć użycia słowa "sabaty" w związku z niedzielą, byłby użył innego słowa. Ale Bóg użył słowa "sabaty". Zastanawiamy się wobec tego dlaczego?
[...]

Czy hebrajskie słowo oznaczające "sabat" oznacza również "tydzień"?
Można zaproponować jeszcze jeden powód, dla którego tłumacze Biblii w wersji King James [i nie tylko oni] mogli zamienić słowo "sabaty" na słowo "tydzień". Teologowie uznają, że hebrajskie słowo oznaczające "szabas" może być również przetłumaczone jako "siedem" lub "tydzień". Ponadto, ponieważ grecka wersja Nowego Testamentu używa transliteracji hebrajskiego słowa "szabas", wydawałoby się logiczne, że tak jak hebrajskie słowo "szabas" oznacza także "tydzień", tak i greckie słowo oznaczające "sabat" również może być przetłumaczone jako "tydzień".

Można pokazać, iż rozumowanie to jest błędne z dwóch ważnych powodów. Pierwszym powodem jest fakt, że hebrajskie słowo oznaczające "szabas" i hebrajskie słowo oznaczające "siedem" lub "tydzień" to dwa różne słowa. Hebrajskim słowem oznaczającym "szabas" jest "shabbawth" (z hebrajskimi literami Schin, Beth, He). A hebrajskim słowem oznaczającym "siedem" lub tydzień jest "shawbooah" (z hebrajskimi literami Schin, Beth, Ain). Te dwa słowa nie mogą być stosowane wymiennie. Są to różne słowa. Stąd w języku hebrajskim w Starym Testamencie słowo "siedem" lub "tydzień" nigdy nie jest używane zamiast słowa "sabat."

Prawdę tą widać jeszcze wyraźniej, gdy zdamy sobie sprawę z tego, iż pierwszy dzień siódmego miesiąca, jak również Dzień Pojednania, który był dziesiątym dniem siódmego miesiąca, są nazywane szabasami w Księdze Kapłańskiej 23. W tym samym rozdziale, zarówno pierwszy, jak i ósmy dzień siódmego miesiąca nazywane są szabasami. W tym przypadku nie ma to związku ze słowem "siedem".

Po drugie, należy zauważyć, że podczas gdy greckie słowo oznaczające "sabat" jest transliteracją hebrajskiego słowa "szabas", to kiedy zostało już użyte w Nowym Testamencie, stało się słowem greckim, a gramatycznych zasad dotyczących języka hebrajskiego nie można stosować w zrozumieniu języka greckiego. Nawet gdyby prawdą było (a nie jest), że hebrajskie słowo "szabas" można by przetłumaczyć jako "tydzień" w Starym Testamencie, wcale nie oznaczałoby to, że greckie słowo oznaczające "sabat" również można by przetłumaczyć jako "tydzień" w Nowym Testamencie.

Starotestamentowe szabasy dobiegają końca
Wracając do Mateusza 28.1, przeanalizujmy dokładnie wyrażenie, w którym użyte jest pierwsze słowo "sabaty". Brzmi ono: "Na końcu sabatów". Jak długo obchodzony był szabas dnia siódmego? Przez całą erę Starego Testamentu. Była o nim mowa szczególnie na Górze Synaj, i jest on obecny w dziesięciu przykazaniach. Boże przykazanie głosiło, że człowiek powinien pracować przez sześć dni, a odpoczywać w siódmym dniu, to jest w szabas.

Bóg podał również powód dlaczego tak musiało być. Było to obrazem nadchodzącego Pana Jezusa. Człowiek odpoczywał w szabas od pracy fizycznej tak, jak ma odpoczywać w Panu Jezusie i zaprzestać prób zasłużenia sobie na zbawienie poprzez pracę duchową. Miał całkowicie polegać na dziele zbawienia nadchodzącego Mesjasza. [Zobacz dyskusja w Liście do Hebrajczyków 4]

W Księdze Ezechiela 20.12 Bóg oznajmia: Nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby wiedzieli, że Ja, Pan, jestem tym, który ich uświęca.

Bóg poucza nas, że starotestamentowe szabasy były symbolami wskazującymi na fakt, że zbawienie pochodzi wyłącznie od Jahwe. To wyjaśnia dlaczego Księga Powtórzonego Prawa 5.15 mówi: Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Pan, twój Bóg, wyprowadził cię stamtąd ręką możną, i ramieniem wyciągniętym. Dlatego rozkazał ci Pan, twój Bóg, abyś obchodził dzień sabatu.

Wyprowadzając Izraela z Egiptu, z domu niewoli, Bóg wskazał na rzeczywistość duchową, to znaczy na fakt, iż zbawienie pochodzi od Niego. Egipt używany jest w Biblii jako symbol lub ilustracja znajdowania się w niewoli grzechu i szatana. Tak jak starożytny Izrael został wyprowadzony z Egiptu wyłącznie dzięki wszechmocnej potędze Boga, tak i my, którzy jesteśmy zbawiani jesteśmy uwalniani z niewoli grzechu i szatana dzięki Bożej mocy. Tak jak starożytny Izrael nie mógł sobie przypisać żadnej zasługi za swoją ucieczkę z Egiptu, tak i my, którzy zostaliśmy zbawieni nie możemy sobie za nasze zbawienie przypisać żadnej zasługi.

Zatem hebrajskie słowo oznaczające "szabas" oznacza również "odpoczynek". Zwykle używane jest ono do opisania duchowego odpoczynku, jaki posiadamy w zbawieniu.

Prawo szabasowe miało być tak rygorystycznie przestrzegane, że, jak czytamy w Księdze Liczb 15, kiedy pewien człowiek podniósł z ziemi kilka patyków, Mojżesz udał się do Boga pytając, co z tym człowiekiem zrobić. Bóg powiedział, że ma on zostać ukamienowany na śmierć za podniesienie kilku patyków! I ukamienowano go na śmierć. Dzięki tej sytuacji Bóg ilustruje wyjątkowo ważną zasadę, że jedynym sposobem na zbawienie jest pokładanie ufności w nadchodzącym Mesjaszu, którego symbolem był sabat dnia siódmego. Mamy polegać wyłącznie na Nim, a w momencie, gdy zaczynamy choć w najmniejszym stopniu polegać na naszych uczynkach jako podstawie naszego zbawienia (nawet jeśli wierzymy, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Bożą), wciąż ciąży na nas Boży gniew. Tej samej zasady naucza List do Galatów 5, gdzie Bóg nalega, że jeśli dana osoba pokłada zaufanie w fizycznym obrzezaniu jako podstawie swego pojednania z Bogiem, wypadła ona z łaski. Oznacza to, że dana osoba albo jest zbawiona przez Bożą łaskę, albo nie jest w ogóle zbawiona. Widać, że starotestamentowy szabas dnia siódmego rzeczywiście symbolizował Jezusa Chrystusa jako naszego Zbawiciela.

W ostatni szabas ery starotestamentowej Chrystus, który jest naszym sabatem, wypełnił jeden z aspektów zadania wyznaczonego Mu przez Boga, którym było zniesienie na sobie Bożego gniewu w imieniu wszystkich, którzy mieli zostać zbawieni. W piątek późnym popołudniem wypowiedział te dramatyczne słowa: Wykonało się. I w ten ostatni szabas Jego ciało spoczywało w grobie.

Co ciekawe, tak jak Bóg w siódmym dniu odpoczął od Swojego dzieła stworzenia wszechświata, tak i Chrystus fizycznie odpoczywał w tym dniu od Swojego dzieła stworzenia Królestwa Bożego. Jego dzieło nie zostało ukończone dopóki nie powstał z grobu w niedzielę rano, gdyż miał przebywać trzy dni i trzy noce we wnętrznościach ziemi, a te trzy dni i trzy noce zawierały w sobie i ten ostatni szabas.

Jednakże sednem wersetu z Mateusza 28.1 jest fakt, że ten szabas, w którym Chrystus spoczywał w grobie był ostatnim szabasem ery starotestamentowej. Wyrażenie "Na końcu sabatów" można rozszerzyć w ten sposób: "Teraz, kiedy era starotestamentowych szabasów już się zakończyła, kiedy Jezus, którego te szabasy symbolizowały, ukończył Swoje dzieło i odpoczął obecnie od Swojej pracy..." Ostatni z szabasów dnia siódmego, jak i wszystkie poprzednie szabasy dnia siódmego wskazywały bezpośrednio na krzyż, na którym wyłącznie Chrystus wykonał całą pracę potrzebną do zbawienia tych, którzy w Niego wierzą.

Chrystus powstał z grobu w niedzielny poranek i era starotestamentowych szabasów skończyła się. Wygasło również starotestamentowe polecenie nakazujące obchodzenie szabasów dnia siódmego.

Bóg poucza nas, że już nigdy więcej nie możemy obchodzić szabasu w siódmy dzień tygodnia, szabasu, który posiadałby takie samo znaczenie, jakie posiadał w Starym Testamencie. To już koniec szabasów. Wszystkie szabasy, które nastały aż do tego dnia, skończyły się. Ofiary całopalne, ofiary krwawe, Pascha, i wszystkie inne prawa obrzędowe nie miały być już więcej zachowywane, ponieważ zostały wypełnione w Chrystusie. Również szabas dnia siódmego został wypełniony w Chrystusie i nie ma być już więcej obchodzony. Dlatego właśnie w Kolosan 2.16 czytamy: Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Nowie księżyca, święta i starotestamentowe szabasy, były cieniem nadchodzącego Chrystusa.

Zaczyna się nowa era sabatów
Zauważmy co następuje dalej i jak piękne są to słowa: A gdy się kończyły sabaty, i już świtało na pierwszy z sabatów..." (Mateusz 28.1). Cóż to oznacza? Oznacza to, że Bóg wyznacza nową erę sabatów. To niedzielny poranek, to świt nowej ery sabatów. "Gdy już świtało na pierwszy z sabatów." Nie zaczyna się w tym momencie jeden sabat. Bóg naucza, że nadchodzi cała seria sabatów. W Swojej własnej definicji Bóg pokazuje, że tymi nowymi sabatami będzie każda niedziela.

Kościół w trzecim stuleciu dość dobrze rozumiał tą zasadę. Jednak pisma teologiczne sprzed około trzech lub czterech wieków pokazują, że przez lata kościół stracił wiele ze swojego początkowego zrozumienia. Zauważyć można przypadkowe odniesienia do niedzieli jako sabatu. Na przykład Wyznanie z Westminster wspomina o niedzieli jako sabacie, ale podaje niewłaściwe powody. Wskazują one, że w Nowym Testamencie nazywa się ją Dniem Pańskim. Nie pojmowano wtedy również prawdziwej natury niedzieli jako sabatu, choć bardzo zbliżono się do prawdy. Analizując ponownie oryginalne manuskrypty greckie, będziemy mogli odkryć Bożą prawdę o tym, że ta sobota, podczas której Chrystus spoczywał w grobie była końcem starotestamentowej ery szabasów. Następny dzień, czyli niedziela, był pierwszym sabatem nowej ery sabatów. Od tej pory każda jedna niedziela jest sabatem.

Niedziela jako sabat jest doskonale udokumentowana
Ktoś mógłby dojść do wniosku, że budujemy tu bardzo doniosłą zasadę w oparciu o pojedynczy werset: Mateusz 28.1. Jednakże kontynuując nasze dociekania przekonamy się, że jest ona gruntownie udokumentowana w Biblii. Marek 16.1-2 podaje: A gdy minął sabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go. I bardzo rano, skoro wzeszło słońce, pierwszego dnia tygodnia, przyszły do grobu.

I znów musimy dokładnie przyjrzeć się wersji greckiej, odkrywając, że werset ten tak naprawdę brzmi: "A gdy minął sabat (...) bardzo rano, skoro wzeszło słońce, pierwszego z sabatów..." Nauka płynąca z tego wersetu jest identyczna jak w Mateuszu 28.1. Ostatni szabas starotestamentowy minął, ponieważ jest to niedziela, dzień w którym Chrystus powstaje z martwych. Ta niedziela jest pierwszym z nowej ery sabatów. Po raz drugi Bóg kładzie nacisk na nową erę: to pierwszy z sabatów. Pamiętajmy jednak, ze to niedziela, a nie sobota. To nie siódmy, a pierwszy dzień tygodnia, a Bóg nalega, że jest to pierwszy z sabatów.

W Marku 16.9 czytamy: I powstawszy z martwych wczesnym rankiem, w pierwszy dzień tygodnia, ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wypędził siedem demonów.

W tym wersecie słowo, które przetłumaczono jako "pierwszy" to greckie słowo protos, które ponad sto razy tłumaczone jest jako [angielskie] "pierwszy" [first]. Słowo przetłumaczone jako "tydzień" to greckie słowo "sabat". Poprawne tłumaczenie tego wersetu brzmi: "I powstawszy z martwych wczesnym rankiem, w pierwszy sabat, ukazał się..." Bóg wyraźnie nalega, że niedziela, podczas której Chrystus powstał z martwych nazywa się sabatem. W ten sposób uzyskujemy wyraźne potwierdzenie, że w Mateuszu 28.1 i Marku 16.1, gdzie słowo mia przetłumaczono jako "pierwszy", tłumaczenie to jest poprawne. Ponieważ ten pierwszy niedzielny sabat był jednym z wielu nadchodzących niedzielnych sabatów, był on zarówno jednym z sabatów, jak i pierwszym z sabatów.

Widać w związku z tym wyraźnie, że nie tylko w Mateuszu 28.1, ale i w Marku 16.1 oraz w Marku 16.9 Bóg kładzie nacisk na nową erę sabatów.

Ponadto w Łukaszu 23.56 czytamy: Powróciwszy zaś [tzn. z miejsca pochówku Chrystusa] przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania.

Przez sześć dni mieli pracować a w siódmym dniu odpoczywać. Niewiasty chciały namaścić ciało Jezusa, ale musiały zaczekać aż przeminie sabat dnia siódmego. Musiały tego dnia zostać w domu i odpoczywać.

A dalej, w Łukaszu 24.1, w manuskrypcie greckim czytamy: "A pierwszego z sabatów, wczesnym rankiem, przyszły do grobu..." Są to dokładnie te same słowa co w Mateuszu 28 i Marku 16. Po raz czwarty Bóg nalega, że niedzielny poranek po ukrzyżowaniu rozpoczyna nową erę sabatów. To pierwszy z całej serii sabatów, które miały nadejść. To niesamowite, w jaki sposób Bóg ulokował tą zasadę w Biblii, a my przez tak wiele lat jej nie zauważaliśmy.

W Janie 19.42 Bóg ponownie mówi o śmierci Chrystusa: Tam więc, z powodu żydowskiego dnia przygotowania, że blisko był grób, położyli Jezusa. Działo się to w piątek, kiedy odbywały się przygotowania do nadchodzącego szabasu. Następnie w Janie 21.1 Bóg zapisuje: "A pierwszego z sabatów [nie "dnia tygodnia"], wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, przyszła Maria Magdalena do grobu i ujrzała kamień odwalony od grobu." Czyż nie widać tego jasno? "Pierwszego z sabatów," tak stoi w oryginalnych manuskryptach.

Czego Bóg nas naucza? Naucza nas, że starotestamentowe szabasy skończyły się wraz z krzyżem, kiedy Jezus leżał w grobie. Naucza nas, że kiedy w ten niedzielny poranek Chrystus powstał z martwych, rozpoczęła się nowa era sabatów. W Kolosan 2 czytamy, że szabas starotestamentowy był znakiem lub cieniem. Kolosan 2.16-17: Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.

Wersety te mówią o starotestamentowych znakach lub obrzędach, które wykonywano w oczekiwaniu na nadejście Chrystusa: były one cieniem rzeczy przyszłych. Te znaki lub cienie zawierają w sobie i szabas dnia siódmego. Ale, jak się właśnie dowiedzieliśmy, szabas jako ów znak lub cień obowiązywał w Starym Testamencie do momentu, kiedy Chrystus, którego szabas był symbolem, nie został złożony w grobie. Kiedy to się już stało, znak szabasu dnia siódmego został całkowicie wypełniony w Chrystusie i nie należy go już więcej obchodzić.

Kończy się Pascha a zaczyna Wieczerza Pańska
Zniesienie znaku szabasu dnia siódmego pokrywa się ze zniesieniem innych znaków, które wypełniły się w Chrystusie. Na przykład innym istotnym cieniem wskazującym w Starym Testamencie na Pana Jezusa Chrystusa i jego dzieło pojednania była Pascha. Kiedy Chrystus zakończył erę Paschy? W wieczerniku. Sam spożywał Paschę. Podczas tego właśnie posiłku ustanowił Wieczerzę Pańską. Ostatnia Pascha i ustanowienie Wieczerzy Pańskiej odbyły się prawie jednocześnie. Tak samo i we wszystkich czterech Ewangeliach widzimy, że przejście ze starotestamentowego sabatu na sabat nowotestamentowy dokonuje prawie jednocześnie.

Pascha i Wieczerza Pańska mają ze sobą wiele wspólnego: Obie opierają się spożywaniu pokarmu, obie odnoszą się do pojednania, a jednak bardzo się różnią. Starotestamentowa Pacha spożywana była przez całą rodzinę, bez względu na to czy jej członkowie byli zbawieni czy nie, czy byli wybrani czy nie. Całe zgromadzenie miało spożywać Paschę, która była znakiem pokazującym, że w nadchodzącym Baranku, Panu Jezusie Chrystusie, mogli odnaleźć swoje zbawienie. Mieli zabić baranka, jego krew miała zostać rozlana, i mieli fizycznie spożywać z owego baranka.

W Wieczerzy Pańskiej nie bierze udziału cała rodzina, robią to wyłącznie wierzący. Jeśli ktokolwiek, kto nie jest prawdziwym wierzącym bierze udział w Wieczerzy Pańskiej, sprowadza na siebie sąd. Krew nie jest już rozlewana, jak to robiono w Starym Testamencie. Podczas Wieczerzy Pańskiej spożywamy chleb i wino lub sok z winogron. Jest to pamiątka, która przypomina o krzyżu. Upamiętniamy śmierć Pana, do momentu aż powróci. Pamiątka ta spogląda wstecz, ale i patrzy w przyszłość, w kierunku wesela oblubienicy i Baranka, kiedy nasze zbawienie zostanie ukończone.

Mamy zatem dwa znaki: znak starotestamentowy i znak nowotestamentowy. Są one blisko ze sobą związane, a jednak są bardzo różne. Na krzyżu dokonało się już odkupienie i pojednanie - coś dramatycznie się zmieniło, a zmianę tą musimy oddać poprzez zmianę charakteru wykonywanego znaku.
[...]

Kończy się szabas sobotni a zaczyna sabat niedzielny
Podobnie Bóg naucza nas, a jest to ogromnie ważna zasada, że istniał kiedyś starotestamentowy dzień szabasu, którego rygorystycznie przestrzegano jako znaku lub cienia wskazującego na nadchodzącego Chrystusa. Był to znak, który miał być wykonywany przez wszystkich wierzących. Ale teraz Bóg wprowadził znak nowotestamentowy, nowotestamentowy dzień sabatu, który ma być przestrzegany przez wszystkich nowotestamentowych wierzących. Jest on blisko związany ze starotestamentowym dniem szabasu, a jednak różni się od niego swoimi zasadami.

Sam Chrystus zachował ostatni sobotni szabas
Spróbujmy odkryć jaka jest różnica pomiędzy obchodzeniem sabatu niedzielnego a obchodzeniem sabatu sobotniego. W ostatni szabas starotestamentowy Chrystus spoczywał w grobie. W swej osobowości duchowej przebywał w niebie. Nie pojmujemy wszystkich tego implikacji, ale widzimy, że tego dnia nie odbywało się żadne działanie; był to dzień szabasu, był to dzień odpoczynku. Bóg rygorystycznie zastosował tą zasadę, kiedy Chrystus spoczywał w grobie.

W Dziejach Apostolskich 2.26-27 czytamy: Przeto rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, a nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei, bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani i nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie.

W swoim dziele odkupienia Jezus ściśle wypełnił szabas dnia siódmego spoczywając w grobie. Najprawdopodobniej to właśnie wyjaśnia fakt, że jego ciało nie zepsuło się w grobie. Zauważmy w jaki sposób werset z Dziejów 2.26 wiąże się z kolejnym wersetem (27), który wskazuje, że ciało Chrystusa nie zepsuło się w grobie.

Gdyby Jego ciało zepsuło się w grobie, wskazywałoby to na fakt, iż w sprawie wierzących, których przyszedł zbawić, wykonywana była jakaś praca. Ale Biblia mówi: "Spoczywał" - Jego ciało nie oglądało skażenia.

Istota starotestamentowego szabasu jest również dramatycznie widoczna w fakcie, że Bóg Stwórca odpoczął od Swych wysiłków w siódmym dniu szabasu.

Szabas sobotni musiał być w Starym Testamencie niesamowicie ważny. W końcu nawet Sam Bóg, i to zarówno w dziele stworzenia jak i odkupienia, zachował ten znak, odpoczywając w siódmym dniu. Ponieważ było to aż tak ważne dla Wszechmogącego Boga, musiało być z pewnością ważne dla ludzi, którzy otrzymali wyraźne przykazanie by odpoczywać w szabas dnia siódmego.
[...]

Odpoczynek szabasowy
Istnieje inne greckie słowo, które pochodzi z transliteracji hebrajskiego "szabas", a które niezaprzeczalnie wyraża koncepcję "odpoczynku". Jest to słowo Sabbatismos, które znajduje się wyłącznie w Hebrajczyków 4.9, gdzie czytamy: "A tak pozostaje jeszcze odpocznienie [sabbatismos] dla ludu Bożego." Słowo to całkowicie różni się od Sabbaton czy Sabbata, gdyż są one rodzaju nijakiego, podczas gdy Sabbatismos jest rodzaju męskiego. Słowo Sabbatismos jest poprawnie przetłumaczone jako "odpoczynek" z powodu bezpośredniego kontekstu, w którym się znajduje.

Łatwo można dostrzec dlaczego w tym kontekście Bóg wprowadził słowo Sabbatismos, transliterację hebrajskiego słowa "szabas", które niewątpliwie oznacza "odpoczynek". List do Hebrajczyków, bardziej niż jakakolwiek inna księga w Nowym Testamencie, pokazuje, że prawa ceremonialne były obrazami lub symbolami Chrystusa i zbawienia w Nim. W Hebrajczyków 4 Bóg używa słowa "odpoczynek" jako synonimu zbawienia w Chrystusie. I właśnie tego symbolem był starotestamentowy znak szabasu dnia siódmego.
[...]

"Między sabat"
W Dziejach Apostolskich 13 Bóg opisał bardzo ciekawe doświadczenie Apostoła Pawła w Antiochii Pizydyjskiej. Ponieważ przykazane miał głosić Ewangelię najpierw Żydom, przyszedł do ich synagogi w dzień szabasu (werset 14). Nauczał ich w szabas sobotni, ponieważ był to dzień, w którym Żydzi gromadzili się na nabożeństwo. Jednak werset 42 mówi: A gdy opuszczali synagogę, prosili ich, aby w następny sabat opowiedzieli im znowu o tych sprawach.

Poganie w tym mieście oczywiście również chcieli słuchać Ewangelii nauczanej przez Pawła. Dlaczego prosili go, by nauczał ich w następny sabat? Tłumacze użyli w tym miejscu wyrażenia "następny sabat." Jednakże w oryginale greckim wyrażenie to nie brzmi "następny sabat." Brzmi ono za to "między sabat". Greckie słowo metaxu, które przetłumaczono tutaj jako "następny", jest tym samym słowem, które znajduje się na przykład w Dziejach 12.6, gdzie czytamy, iż Piotr "spał między dwoma żołnierzami." Tak naprawdę, słowo to zawsze tłumaczone jest jako "między" [between w języku angielskim].

Znajdując to słowo w Dziejach 13.42, tłumacze byli zdziwieni. Cóż to jest "między sabat"? Docierając do wersetu 44 przekonali się, że tam Bóg użył słowa, które faktycznie powinno zostać przetłumaczone jako "następny". Dzieje 13.44 mówi: A w następny sabat zebrało się prawie całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego. Dlatego założyli, że wyrażenie "między sabat" z wersetu 42, również można jakoś przetłumaczyć jako "następny sabat."

Gdyby tłumacze zdawali sobie sprawę z tego, że Bóg nazwał sabatem niedzielę, zrozumieliby o czym jest mowa w wersecie 42. Żydzi wciąż rygorystycznie obchodzili sobotnie szabasy dnia siódmego. Pomiędzy tymi szabasami był jeszcze inny sabat, w którym Żydzi nie zbierali się na nabożeństwa. Był to sabat, który następował tuż po szabasie żydowskim. I tak w sobotę Paweł nauczał Żydów w ich synagodze, lecz następnego dnia, w sabat niedzielny, który był pomiędzy szabasami żydowskimi, Paweł nauczał prawie całe miasto. I znów możemy zauważyć, jak Bóg łączy nauczanie Słowa z sabatem niedzielnym. Zauważmy też werset 48: Poganie słysząc to, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. W tym wersecie również widzimy działanie Boga w niedzielny sabat zbawiającego ludzi dzięki głoszonemu Słowu. (Harold Camping - Niedziela, Dzień Pański).


Pozdrawiam

Witam


mcfunthomas napisał


Napiszę krótko to co ten tłumacz podaje i to co jak widzę ty akceptujesz ,według mnie i mojego przekonania jest bzdurą .

Natomiast czy jest możliwe aby tak przetłumaczyć Pismo sprawdzę osobiście ,gdyż jak wiemy jednostki nieraz maja rację ,a ja niestety nie znam języka greckiego i nie będę się wypowiadał .

Gdyż gdy komuś coś podaję to muszę być pewny w 100 procentach o swojej racji.I nigdy nie piszę coś w brem temu co mówi mi sumienie.

Zostaje przy swoim sabacie .Dla czego ,myślę że starczy 15 str tłumaczenia.
Na razie gdy będę miał coś ciekawego odnośnie Koine to wrzuce to na forum

A byłbym zapomiał jeszcze to...

Ja również mam taką prośbę aby ktoś kto zna się na KOINE aby się wypowiedział hentnie poczytam

Witam


No to poczekam, aż napiszesz.


Ja troszke znam i dlatego się wypowiedziałem.


Proszę bardzo. Ja natomiast zostaję przy swoim, bo nie mam ochoty żyć pod Przymierzem z Synaju, które to chcieli wymusić na pogańskiego pochodzenia chrześcijanach pewni chrześcijanie żydowskiego pochodzenia.


Oczywiście. 15 stron obalania tych tłumaczeń też mnie zaczyna męczyć...


Czekam.


Ja też poczytam.


Pozdrawiam

Witam ponownie

Mała wskazówka (bo zapomniałem) dla tych co znają choć trochę grekę (KOINE), by tak jak ja sprawdzili sobie w Biblii (Sept. + NT) wszystkie występujące wyrazy przetłumaczone na polski jako tydzień i jako szabat, biorąc pod uwagę deklinację tych wyrazów.

Pozdrawiam

Ach

Zanim pójdę spać, chę przypomnieć zaległą sprawę z czerwca, którą bracie romulusie do dziś przemilczałeś:
Izajasza 66:23 I będzie tak, że w każdy nów i w każdy sabat przychodzić będzie każdy człowiek, aby mi oddać pokłon - mówi Pan.

Ponawiam zagadnienie: dziś chyba nikt z wierzących nie obchodzi święta nowiu?! U Adwentystów to jest? Bo szczerze nie wiem - więc pytam.
Czy może świętowanie nowiu powróci od czasu Nowej Ziemi i Nowego Nieba?


Dobranoc

Witam

mcfunthomas napisał







Miałem nie pisać ale widzę że przez ciebie przemawia zarozumiałość
Po pierwsze niczego nie obaliłeś.

mcfun nap.


Po drugie skoro chcesz abym ci odpowiedział ty odpowiedz mi na to które ja ci zadałem szybciej



Nie odpowiedziałeś mi na to pytanie być może nie zrozumiałeś
Mi chodzi abyś mi podał na podstawie tłumaczeń pism ,dostępnych na rynku.np na podstawie Tysiąclatki albo Biblii Warszawskiej ,lu Poznańskiej bądz innej że jest jasno napisane że Jezus albo Apostołowie zmienili święcenie soboty na niedziele.
A ty zamiast tego podałeś mi jakiegoś pisarza internetowego.

mcfunthomas widzę że jesteś przekonany do słuszności tego autora

W związku z tym zadam ci pytanie czy podpisujesz sie pod tym obydwiema rękami.

Jeśli tak to zadam ci następne pytanie czy gdy udowodnię ci przykładami
że nie da sie w ten sposób przetłumaczyć tych wersetów to przyznasz że sobota nadal obowiązuje
narazie

Witam

Hmmm, może i lepiej byłoby gdybyś nie pisał (dot. kilku moich poniższych komentarzy).


??


A to już kwestia uczciwego podejścia czytelnika. Z drugiej jednak strony potrzebna jest umiejętność odróżnienia czym jest obalanie od tego czym jest obalenie.


??

Moje pochodzi z czerwca, a Twoje?


NTI ma oryginalny język i polskie tłumaczenie. Inne wydawnictwa też wypuszczają na rynek NT w KOINE. Proszę tam zajrzeć.

Ty też mnie nie zrozumiałeś. Dla mnie ważniejsze jest to co jest napisane w języku oryginalnym - słowa z pierwszej ręki. Tłumaczenie to jak plotka. Można posłuchać, ale w 100% nie wierzyć, i/lub w 100% nie rozumieć zamysłu autora.


Nie bardzo wiem z czym masz problem, bracie - z jakimś tam pisarzem czy z oryginalną, grecką treścią Ewangelii...


Nie muszę już być jedynie przekonany do owego autora. SAM OSOBIŚCIE sprawdziłem owe zdania w greckim NT i nie muszę się już przyklejać do czyichś słuszności. Niemniej jednak zgadzam się, że w przypadku tłumaczenia zdań dot. "pierwszy dzień tydodnia" to gość ma rację, bo Biblia ma oddzielne wyrazy na TYDZIEŃ i SZABAT. Pisałem już o tym powyżej.



A jeśli okaże się, że nie masz racji - tylko ja - to przyznasz, że należy zamienić sobotni szabat na niedzielny i zaczniesz tak żyć?

A swoją drogą to ciekawe jakich manipulacji i ekwilibrystyki należy dokonać by wmówić komuś, że wyraz SZABATY (l.mn.) należy rozumieć jako TYDZIEŃ (l.poj.) - podczas gdy oba te wyrazy mają i l.poj. i l.mn.

W Biblii znalazłem niedawno kolejną niedokładność w tłumaczeniu - znów w związku z wyrazem SZABAT. Gdy przeczytałem zdanie w oryginale to mi kopara opadła, że jest tam napisane coś, co zostało przesłonięte poprzez trudność przetłumaczenia owego zdania (problem leksykalno-gramatyczny). Choć przy pewnym wysiłku udało mi się zbliżyć do oryginalnej myśli fragmentu autora owej Ewangelii i ułożyć swoje tłumaczenie owego zdania.

W niejednym fragmencie Pisma widzę, że szabat-ST ma swoje wypełnienie w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, które to zmartwychwstanie jest jedynym centrum naszej wiary. Nie SYNAJ tylko NIEDZIELNY PORANEK - kropka nad "i" Nowego Przymierza. Proponuję zajrzeć też do mojego post'u o uczniach z Emaus. Kojarzysz? Pamiętasz co mi wówczas odpisałeś? Podobno znasz hebrajską retorykę biblijną - to powinno pomóc Ci w zrozumieniu.

No nic. Tak czy owak, Ty żyjesz zarówno wg. Przymierza z Synaju, oraz wg. przymierza we Krwi Baranka, a ja TYLKO wg. przymierza we Krwi Baranka, bo jedno NOWE przymierze mi wystarczy. Schizofrenia przymierzy to nie mój sposób na życie duchowe.

Pozostawiam Ci także, bracie, pod rozwagę mój poprzedni post - sprawa Izajasza 66:23 wraz z pytaniami.


Pozdrawiam

Witam


Sprawa wyrazów SZABAT i TYDZIEŃ wciąż mi nie dawała spokoju, więc po wstępnym przemaglowaniu SEPTUAGINTY zabrałem się dokłądniej za NT. Tym razem prócz patrzenia na wyrazy jako takie, popatrzyłem jeszcze na ich "postać". Tak to ze mną jest, że czasem nie lubię czekać, aż ktoś mi coś pokaże i napisze, że mam czy nie mam racji. Wówczas sam zabieram się do zbadania sprawy od drugiej, przeciwnej strony.

I tak wziąłem na tapetę wszystkie zwroty przetłumaczone jako pierwszy dzień tygodnia. Moją uwagę przykuł tym razem werset Dz 20,7, którego część jest identyczna jak w Mk 16,2. Ponieważ niemożliwe jest by w Dz 20,7 była mowa o pierwszym z (nowych) szabatów, zacząłem się baczniej przyglądać wyrazom.

Problem się rozwiązał sam - grecki wyraz mia nie oznacza dokładnie pierwszy (rodzaj męski), tylko pierwsza (rodzaj żeński). Ten "drobny" szkopuł okazuje się być na wagę złota. Otóż wyraz SZABAT jest w grece rodzaju nijakiego, więc grecki wyraz mia nie może się do niego odnosić. Co więc określa wyraz mia. Łatwo się już domyśliłem gdy do głowy przyszedł mi grecki wyraz (h)emera, który oznacza dzień i jest rodzaju żeńskiego.

Rozwiązanie zagadki - lub przynajmniej zbliżenie się do rozwiązania - jest następujące:
1. W KOINE jest osobny zwrot oznaczający tydzień - fakt. Zwrot ten nie oznacza jednak koniecznie tygodnia zaczynającego się od niedzieli do soboty, tylko funkcjonuje raczej jako tydzień w sensie siedmiu dni. Czyli np.: mówimy w środę, że jedziemy na tydzień nad morze. Wówczas wiemy, że mniej więcej we wtorek/środę wrócimy.
2. W KOINE jest również osobny wyraz tłumaczony niezbyt szczęśliwie jako tydzień w sensie od niedzieli do soboty i jest to wyraz SZABAT. W NT wyraz SZABAT w l.poj. - w kontekście "pierwszy dzień TYGODNIA" - łączy się z wyrazem mian albo prOte, a w l.mn. SZABATY - w kontekście "pierwszy dzień TYGODNIA" - łączy się jedynie z wyrazem mia. Liczebnik prOte jest tam liczebnikiem porządkowym w celowniku, więc oznacza pierwszej, mia jest tam liczebnikiem głównym w celowniku i oznacza jednej, a wyraz mian jest tam liczebnikiem głównym w bierniku, więc tłumaczymy go jako jedną. Nie będę jednak wypisywał gramatycznej zgodności pomiędzy poszczególnymi wyrazami greki (jeden+szabat(y)), bo nie ma tu potrzeby.

Oczywiście patrząc na punkt 2. można śmiało stwierdzić, że da się obejść w tych wersetach bez tłumaczenia wyrazu SZABAT na TYDZIEŃ - i jest to dobry pomysł. Takie tłumaczenia są na rynku i mają tam wyrażenie: "w pierwszy dzień po SZABACIE". I jest to jedyna manipulacja i ekwilibrystyka, jaką należy dokonać tłumacząc te zdania.

*Wersety, gdzie występuje "problemowy SZABAT/TYDZIEŃ":
Mateusza 28:1,
Marka 16:2,
Marka 16:9,
Łukasza 24:1,  
Jana 20:1,
Jana 20:19,
Dzieje Apostolskie 20:7,
1 Koryntian 16:2.


Swoje "badanie" zrobiłem dlatego, bo na początku wierzyłem w 100% autorowi artykułu w sprawie "pierwszy dzień TYGODNIA", ale jako (nie)wierny Tomasz lubię czasem głęboko włożyć palucha w dany temat i sprawdzić. Każdy kij ma dwa końce - niedowiarstwo więc też. Tak więc choć z początku się z nim zgadzałem, to dziś już w tej kwestii mam swoje, bardziej rozbudowane zdanie i nie pokrywa się już ono w 100% z artykułem. Nie ukrywam jednak, że pewne sprawy i wyjaśnienia w nim opisane wciąż mi odpowiadają. Ale to sprawy oboczne - nie mają związku z tematem tego postu.


Pozdrawiam

mcfunthomas

Witam

Czy mam z tego rozumieć że nie da się przetłumaczyć tak jak szybciej pisałeś,,,,I świtało na pierwszy z sabatów'''''

Witam


Czas użyć Twoich słów: ...skoro chcesz abym ci odpowiedział ty odpowiedz mi na to które ja ci zadałem szybciej.


Pozdrawiam

Witam


mcfunthomas napisał

nadal czekam na odpowiedz
Bo próba manipulacji pisowni w Piśmie Świętym ci się nie udała
Za bardzo próbujesz siebie usprawiedliwić i szukasz czegoś co wskazuje na niedzielę choćby to był tekst science fiction .
Gdyby ten tekst dało się tak przetłumaczyć czy można by było wierzyć Pismu ,chyba nie ,bo ja bym przestał czytać Pismo .Gdyż nie tylko ten fragment ale inne można by było pokręcić .

Ale na szczęśćie tak nie jest i trzeba dziękować Bogu za to

Wiec wskaż mi podobny tekst do tego co ja ci podam
Pamiętaj o dniu sabatu IIMoj.20/ 8

mcfunthomas nap.


Dowodów nie masz

mcfunthomas nap


Właśnie czytaj Biblię oczami i sercem i nie krytykuj tych którzy pracowali nad tym przez wiele pokoleń i na pewno Bóg chce, abyśmy to co oni przetłumaczyli wiedzieli i to nam wystarczy

Prawo nie zostało zniesione
A jeśli prawo to w całości
To które zostało napisane palcem Bożym na kamiennych tablicach


Jezus tylko pokazał nam abyśmy to prawo mieli w sercu ale jeśli ty tego nie rozumiesz to chyba ci nie pomogę

Witam


mcfunthomas napisał

nadal czekam na odpowiedz
Bo próba manipulacji pisowni w Piśmie Świętym ci się nie udała
Za bardzo próbujesz siebie usprawiedliwić i szukasz czegoś co wskazuje na niedzielę choćby to był tekst science fiction .
Gdyby ten tekst dało się tak przetłumaczyć czy można by było wierzyć Pismu ,chyba nie ,bo ja bym przestał czytać Pismo .Gdyż nie tylko ten fragment ale inne można by było pokręcić .

Ale na szczęśćie tak nie jest i trzeba dziękować Bogu za to

Wiec wskaż mi podobny tekst do tego co ja ci podam
Pamiętaj o dniu sabatu IIMoj.20/ 8

mcfunthomas nap.


Dowodów nie masz

mcfunthomas nap


Właśnie czytaj Biblię oczami i sercem i nie krytykuj tych którzy pracowali nad tym przez wiele pokoleń i na pewno Bóg chce, abyśmy to co oni przetłumaczyli wiedzieli i to nam wystarczy

Prawo nie zostało zniesione
A jeśli prawo to w całości
To które zostało napisane palcem Bożym na kamiennych tablicach


Jezus tylko pokazał nam abyśmy to prawo mieli w sercu ale jeśli ty tego nie rozumiesz to chyba ci nie pomogę

A odnośnie tego co mnie pytałeś to ,nie więcej wiem ale muszę być pewien w swoim przekonaniu dopiero ci dam odpowiedz

romulus napisał
Zapomniałem napisać tekst ten ma dotyczyć niedzieli

Witam


Czas użyć Twoich słów: ...skoro chcesz abym ci odpowiedział ty odpowiedz mi na to które ja ci zadałem szybciej.


Pozdrawiam