Artykuł z "Dużego Formatu":
http://wyborcza.pl/1,75480,5953056.html

Kilka miesięcy temu w miejscowości Turkowice, na południu Polski, powstał, a raczej został przywrócony do życia prawosławny monaster, który niegdyś istniał w tej miejscowości. Swego czasu Turkowice były wsią zamieszkaną niemal w stu procentach przez prawosławnych. Po drugiej wojnie światowej ludność prawosławna została z tych terenów wysiedlona, a na ich miejsce osiedlono ludność polską. Turkowice stały się niemalże jednolite pod względem wyznaniowym. Po wielu latach udało się przywrócić życie monastyczne na tym terenie, co było powodem wielkiej radości byłych mieszkańców Turkowic oraz ich potomków, którzy odwiedzają raz do roku na święto swoją dawną wieś.

Jeśli chodzi o sam monaster, to istniał on tam już w XV w. W 1918 r. monaster odebrano prawosławnym i przekazano siostrom katolickim. Po drugiej wojnie, katolicki klasztor został zlikwidowany. Teraz odrodził się ponownie jako prawosławny.

Zaskakujące jest to, że w dobie gdy mówi się tyle o ekumenizmie, organizuje się tygodnie modlitw o jedność chrześcijan i gdy przez tyle lat Jan Paweł II nauczał o szacunku do innych wyznań i osobiście angażował się w dialog ekumeniczny, reakcje miejscowej ludności na powstanie prawosławnego monasteru mogą być tak skrajnie negatywne Smuteczek To bardzo smutne... Ekumenizm powinien objawiać się przede wszystkim nie w pięknych słowach i gestach lecz w praktyce.

Ekumenizm powinien obajwiac się w prakyce...... tylko skąd ma się brac praktyka w takich miejscach jak to z artykułu? Ludzie jednorodni wyznaniowo (już pomijam tu kwestię na ile chodzenie do kościoła wynika u nich faktycznie z wiary, a na ile z tradycji, przyzwyczajenia) pewnie nigdy w zyciu nie mieli bliżej do czynienia z prawosławiem. I nawet nie chodzi tu, ze nie mieszkali koło prawosławnych, ale że nawet jak mieli taka okazję to mało ich obchodziło kim oni sa i w co wierzą. Z gadania i nawoływania do wzajemnego kochania nic nie wynika - trzeba po prostu poznać tę drugą stronę.

W ogóle kwestia znajomości prawosławia jest bardzo zaniedbana wśród katolików. Przeciętny katolik wie więcej o protestantach najrózniejszych denominacji, niż o braciach z którymi łączy nas najwięcej. Bardzo to jest smutne i bardzo zubażające.



Inną sprawa jest, że gdyby w tym miejscu powstał katolicki klasztor to przypuszczam ze reakcje byłyby identyczne. Tylko inny byłby punkt zaczepienia. Teraz mozna się krzyczec, że przyszły "obce", czy Ukrainki, a tak to pewnie poleciałyby teksty o zachłannym Kościele, czy coś w tym stylu. Dzis po prostu nie ma klimatu dla takich sytuacji. Najlepiej jakby Pan Bóg i jego wyznawcy schowali się gdzies głeboko pod łóźkiem i nie draznili swoim widokiem.

I warto dodać, że analogiczne reakcje zachodzą po stronie prawosławnej, i to nie tylko w wykonaniu " prostego ludu " - chodzi o problem z " prozelityzmem " katolickim. Tak samo, jak w tym wypadku mamy mentalność: " Polska jest katolicka ", tak po drugiej stronie mamy mentalność: " Rosja jest prawosławna ". Trzeba chyba na początek w ogóle wyjść z rozumienia Kościoła jako " stref wpływów ".

Ot, przykład oszołomstwa i nietolerancji. Odebrano prawosławnym? DOBRZE. Zwrócono im, co do nich prawnie należy? ŹLE. Niestety wiele razy takie rzeczy się działy, że tych o innej wierze pozbawiano ich włości - i za II RP i za PRL. Ile kościołów, kaplic i budynków po protestantach i po prawosławnych władze PRL przekazały Kr-k? Sprawa jest jasna - tym bardziej, że prawosławni klasztor kupili, choć pewnie mogli odzyskać za darmo. i mają prawo tam żyć.

Dla mnie najbardziej jest przykra w takiej sytuacji postawa polskiego księdza plebana.

Już kiedyś w historii był taki, co umywał ręce. fakt - ksiądz sobie znalazł wyjątkowo kiepską wymówkę. Ksieża bowiem nie muszą wcale mieć żadnej zgody, aby się wypowiadać dla prasy. Coś o tym wiem, bo wiele lat przepracowałem w gazetach.