manicheizm nie, czeu Pan go zalicza do grona chrześcijanstwa, judaizmu i islamu? Manicheizm uznaje istninie dówch bogów, dobrego i złego etc długo by pisac ale w religiach "księgi" zło nie jest bytem samym w sobie co jest deformacją dobra. Szatan nie jest bogiem a stworzeniem!

wszystkie religie traca swoją istotę w chwili pojawienia się chrzescijanstwa. Moje wcześniejsze posty nie miały na celu ukazania islamu jako drogi równorzednej.

ja tego nie neguję.

własnie że nie. W hinduizmie mamy do czynienia z triadą to znaczy trzema bogami, w chrzęsijcanstwie z jednym Bogiem i 3 osobami.
W chrześcijaństwie wszyskie 3 osoby boskie uczestniczą w stwarzaniu świata, w jego uświęcaniu i jego zbawianiu. Ją jednościa woli!

zachowajmy pewne zasady. Ja ukazałem że Allah islamu jest zaczerpnięty z Boga Tory, zatem sa pewne zwiazki, w przypadku hinduizmu możemy mówic o pewnym szukaniu Boga. To znaczy, zachowują się jak ludzie niewidomi, czują że jest Bóg ale nie mają mozliwości go poznać. Inaczej niz w gnostycyzmie chrzescijanstwo uwaza że poznanie Boga to połaczenie Bożego objawienia i wytsiłku człowieka. Gdy nie ma objawienia możemy jedynie poczęsci poznac Boga i tak jest w hinduizmie.

Po pierwsze wypraszam sobie tego "pana", a po drugie...
Fakt, zapomniałem o tej czarno-białej mitologii menicheizmu... Swoją drogą bardzo mi się ona podoba w swojeju prostocie... jako mitologia, oczywiście...
Co do reszty to na razie pasuję. Nie znam sie na hinduiźmie tak jakbym chciał, zresztą to nie jest monolit, mitologia jest tu tak rozbudowana i różnorodna w zaleźności od odłamu...
Do tego dochodzi zupełnie inna filozofia duchowości...

Nie, nie zachowam, bo te "zasady" mimo, że mają podstawy logiczne, są w sprzeczności z moim sercem i sumieniem.
Muszę powiedziec to po raz kolejny: nie podoba mi się Twoje wartościowanie - narodowe, religijne, etc... Jesteś mądrym człowiekiem, ale moim zdaniem brakuje Ci serca...

Opowiem pewną historię

Kiedyś gdy nie było kompasów osadzonych w kuli trójwymiarowej piloci mieli ogromne problemy. Kiedy wlatywali w chmuty kompas zaczynał wariowac czy czym ich błędniki wysyłały do mózgu sygnały że spadają, piloci wiec w kontrze do tego chcąc wyrównać podnosili ostro dziób do góry i co się działo... silniki gasły.
Zmysły pilota nakazywały mu kontrowac położenie ale faktycznie cały czas samolot leciał poziomo. Zawodziły zmysły.
Wkońcu wprowadzono specjalne mierniki położenia samolotu który pokazywału pilotowi że wszystko jest ok, piloci mimo że mieli wrazenie ze spadali nie kierowali sie własnym zmysłem ale polegali na tym co pokazuja wskazniki. Było to trudne ale inaczej po prostu by się rozbijali!

Podobnie jest z wiarą, czasami serce nas kieruje wprost w przepaść, wtedy trzeba umieć zawirzyć, mimo naszych obaw. Takim kompasem jest nauczanie Kościoła, czasami kłuci się z wewnętrznym głosem ale tylko zawierzenie mu pozwoli uchronić się od nieszczęścia.