Witam. Czy możecie mi napisać w prosty sposób różnice między Katolicyzmem a Prawosławiem ?

Witam. Mysle ze prosto sie nie da. Ale nasza niezawodna wyszukiwarka search.php na pewno ci pomoze dowiedziec sie, co juz znalezlismy w tym temacie.

search.php?keywords=prawoslawie+katolicyzm&terms=all&author=&sc=1&sf=all&sk=t&sd=d&sr=posts&st=0&ch=300&t=0&submit=Szukaj

Glownie tu:
viewtopic.php?f=7&t=69

Widzę, że szukać się nie chce:
http://www.sosnowiec.cerkiew.pl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=3&Itemid=10 .

Z tego co się zorientowałem podstawową kwestią dzielącą kościół prawosławny od katolickiego jest brak zasady nieomylności papieża i biskupów, czy jak to się tam inaczej fachowo nazywa. Kościół prawosławny przyjmuje generalną zasadę, że człowiek jest omylny, która to teoria wydaje mi się sensowna.

Kilka podstawowych to m.in.
1) brak nauki o dziedziczeniu grzechu pierworodnego (dziedziczymy skutek ale nie sam grzech), człowiek jest więc postrzegany bardziej pozytywnie
2) Brak ścisłej definicji sakramentów, w zasadzie nie ma innej różnicy pomiędzy sakramentami a sakramentaliami jak ich waga (najważniejsze to chrzest i Wieczerza). Obecnie pod wpływem teologii zachodniej najczęściej mówi się o 7 sakramentach (przy czym sakrament małżeństwa udzielany jest przez księdza, a nie jak w KK wzajemnie przez zainteresowane osoby)
3) W Wieczerzy przyjmuje się Ciało i Krew, jest mowa o ogólnym metabole (przemianie), nie ma scisłej definicji jak w KRK czy w KEA, brak adoracji
4) nauczanie Cerkwi nie jest tak zdogmatyzowane jak KK co daje większą swobodę przekonań, np. można obchodzić Święto Zaśnięcia Matki Bożej (czyli wniebowzięcia) ale tez można i w to nie wierzyć co wcale z Cerkwi nie wyklucza. Niezbędne ramy wiary okreslaja sobory powszechne/ekumeniczne.
5) chrzest, pierwsza Komunia i bierzmowanie sa udzielane noworodkowi razem
6) najczęściej w liturgii uzywany jest kalendarz juliański co prowadzi do kilkudniowego przesunięcia względem analogicznych świąt katolickich (data w kalendarzu juliańskim ta sama)

Porównanie wyznania katolickiego, prawosławnego, luterańskiego i reformowanego znajdziesz w tej ksiażce. Poszczególne fragmenty były pisane przez księży/teologów danych wyznań i opublikowane za ich aprobatą (sa współautorami).
Jest jeszcze inna, nowsza pozycja będąca owocem współpracy prawie wszystkich wyznań chrześcijańskich w RP ale nie opisuje tak metodycznie, krok po kroku, róznic i podobieństw.

Tutaj kolego wprowadzasz w błąd, bo papież nie jest nieomylny generalnie, lecz w określonych zagadnieniach wiary i moralności, przy czym jego wypowiedz musi mieć określony charakter (wypowiedz ex catedra), nie może sobie rzucić na spacerze w parku jakiegoś tekstu który jest nieomylny. Co do biskupów to nic o tym nie wiem.

Przepraszam, może za bardzo zasugerowałem się pozycją "Jestem księdzem". Ale i tak przeczytałem tylko kilkanaście stron.

i jeszcze ten tekst z Wikipedii

Ważnym w Kościele prawosławnym jest fakt znaczącej odmienności eklezjalno-liturgicznej[1], konkretnie w pojmowaniu Kościoła jako wspólnoty soborowej (scs. sobornost'), co wyklucza prymat jakiegokolwiek biskupa (także papieża), a co za tym idzie uznanie jego nieomylności w sprawach wiary i moralności (co postuluje Kościół katolicki w uchwalonym na Vaticanum I dogmacie). Wiąże się to z rozumieniem każdego człowieka jako istoty omylnej i błądzącej. Istnieją również różnice w pojmowaniu życia duchowego i sakramentalnego (choć uznaje się często obecnie tożsame rozróżnienie siedmiu sakramentów, jakkolwiek nie jest to prawo w sensie dogmatycznym).

Ale to rzeczywiście potwierdza, to o czym piszesz. Mea culpa.

Ważne żeśmy to wyjaśnili i że można sie dowiedzieć nowych rzeczy

Oj bracie, poważna omyłka z Twojej strony!! Zaśnięcie Bogurodzicy nie jest podniesione do rangi dogmatu, ale jest to jak najbardziej coś w co powinien wierzyć każdy prawosławny chrześcijanin. Jest to absolutnie przedmiot naszej wiary! To nie jest tak, że ktoś może w to nie wierzyć.




Pozwolę sobie lekko uściślić. Chrzest i bierzmowanie są udzielane razem, jedno po drugim lecz nie Eucharystia. Pierwsza Eucharystia ma miejsce w życiu dziecka dopiero po jego "wocerkowleniju" czyli uroczystym wprowadzeniu do świątyni. Czyta się wtedy nad dzieckiem specjalne modlitwy i po raz pierwszy wprowadza oficjalnie do Cerkwi. Ma to miejsce jakiś czas po chrzcie, a nie jednocześnie z nim, co mogła sugerować Twoja wypowiedź. Zakładam, że chciałeś powiedzieć to co napisałem powyżej, a jedynie wyszedł Ci niefotunny skrót myślowy, więc uściślam;)



Jest to najważniejsza różnica pomiędzy prawosławiem, a katolicyzmem chociaż wypływa ta różnica z różnic w dogmatach ponieważ dogmatyka i duchowość są nierozerwalnie ze sobą związane. Zmiana w jednym powoduje zmiany w drugim. Jeśli chodzi o kwestie duchowości to prawosławie i katolicyzm to zupełnie dwa odmienne światy!



Prawosławie dokonuje rozgraniczenia pomiędzy wiarą, a autorytetem. Każdy prawosławny ma być wierny Prawdzie, a nie autorytetowi. Jeśli uczynimy sobie z jakiegoś człowieka autorytet (np. z biskupa, czy patriarchy) wówczas wszystko co ta osoba nam powie będzie niekwestionowaną Prawdą. W końcu nie muszę weryfikować tego, co powiedział autorytet ponieważ powiedział mi to właśnie on. Skoro autorytet tak mówi to jest to na pewno prawda i koniec i kropka.

Wierność Prawdzie zakłada, że tylko ona jest najważniejsza. Każdy człowiek może się pomylić nawet biskup czy patriarcha. Nikt nie jest nieomylny. Nieomylny jest tylko Kościół jako całość. Mamy znać naszą wiarę i być jej wierni, bo ta wiara to Prawda Boża. I tej Prawdzie mamy być wierni, a jeśli ktoś głosi coś przeciwnego tej Prawdzie wówczas taką osobę odrzucamy jako heretyka. Nie przyjmujemy tego, co mówi. Jeżeli słyszę z ust nawet powszechnie szanowanego biskupa czy wysoko postawionego patriarchy coś co jest niezgodne z Prawdą wówczas nie przyjmuję tegoż patriarchy. Odrzucam jego słowa i nie słucham go stwierdzając, że on się myli. Gdybyśmy bazowali tylko na autorytecie wówczas bez słowa krytyki byśmy przyjęli co dany szanowany i wysoko postawiony patriarcha mówi. Mimo, że była by to herezja lecz my byśmy przyjęli bo przecież mówi to taaaaaki autorytet!

Dzięki Nektariusz za uściśnienie.
O święcie Zaśnięcia Bogurodzicy rozmawiałem z prawosławnym z Ukrainy. Wg niego jest to przedmiot wiary ale niekonieczny. Szukając zupełnie czegoś innego znalazłem także prawosławne rozważania teologiczne poddające w wątpliwość wniebowzięcie. Nie miało to nic wspólnego z poszukiwanym tematem, więc oprócz umocnienia się w swojej opinii więcej nie zapamiętałem
Być może odniosłem nieprawidłowe wrażenie, spróbuję dotrzeć do sedna.

Zacytuję wspomnianą książkę, żeby lepiej zobrazować o co mi chodziło, i moje związane z tym wątpliwości, czy w kościele prawosławnym taka sytuacja mogłaby się wydarzyć.

Kiedy byłem na drugim roku studiów wstrząsnęła mną sprawa mojego bliskiego kolegi Tomka. Uczestniczył on czynnie w spotkaniach z niepełnosprawnymi dziećmi, które odbywały się w diecezjalnym caritas. Oprócz kleryków, dziećmi opiekowało się także kilka dziewcząt ze szkoły średniej — sprawdzonych, udzielających się oazowiczek. Jedna z nich na zabój zakochała się w Tomku. Ten jednak, jak sam mi opowiadał, nie dawał jej żadnych nadziei. Dziewczyna mimo to nie rezygnowała. Pisała do niego namiętne listy, śledziła go w czasie spacerów, wystawała wieczorami pod seminarium. Kiedy spotkała się z ostrą odprawą i reprymendą z jego strony, jej miłość przerodziła się w nienawiść. Któregoś dnia poszła wprost do rektora i oświadczyła, że Tomek z nią spał. Decyzja — dwadzieścia cztery godziny na odebranie papierów i opuszczenie gmachu! Chłopak był kompletnie załamany, ale jego wyjaśnień nikt nawet nie chciał słuchać. Gdy pojechał do domu — rodziców, jak w większości takich przypadków, ogarnęła rozpacz. Tomek kończył niedługo czwarty rok. Nie wyobrażał sobie innego życia poza kapłaństwem. Z pomocą rodziców odnalazł dom dziewczyny. Jej rodzina była wstrząśnięta. Pod ogólnym naciskiem córka zdecydowała się natychmiast odwołać kłamstwa. Ksiądz rektor cierpliwie i ze zrozumieniem ją wysłuchał. Kiedy jednak Tomek przyjechał po rehabilitację do przełożonego okazało się, że nie może być z powrotem przyjęty.

W tym miejscu należy wspomnieć o teorii nieomylności przełożonych, która w seminariach funkcjonuje w praktyce. Każdy hierarcha w Kościele, na czele z papieżem, jest ex ofitio nieomylny w swoich decyzjach. Wychodzi się tu z założenia, że Duch Święty działając w Kościele udziela jego dostojnikom daru rozumu. Dar ten posiadany jest wprost proporcjonalnie do rangi zajmowanego urzędu. Innymi słowy — im wyższy stołek, tym więcej rozumu, a co za tym idzie — mniejsze prawdopodobieństwo popełnienia błędu. Można sobie wyobrazić, jak bardzo by ucierpiał autorytet księdza rektora, gdyby

ten przyznał się do oczywistej przecież pomyłki. Dobre imię Kościoła jeszcze raz zostało „uratowane", a chłopak poszedł na bruk.

Ta decyzja nie podchodzi chyba nawet pod dogmat o nieomylności papieża w sprawach wiary i moralności, więc i w KRK nie jest ona nieomylna. Duchowni prawosławni też są grzesznikami, więc teoretycznie podobne sytuacje mogłyby się zdarzyć, zresztą tak samo jak wszędzie.
Jeśli mówimy, że żaden biskup nie jest nieomylny, to znaczy, że nie ma on patentu na ogłaszanie dogmatu bądź jakiegokolwiek nauczania, w które trzeba obowiązkowo wierzyć.
Jeżeli więc na przykład patriarcha Konstantynopola powiedziałby, że Maryja jest czwartą Osobą Boską, to wierni i duchowni mają prawo, a nawet obowiązek nie podporządkować się takiemu oświadczeniu. Gdyby taką decyzję ogłosił ex cathedra papież w Rzymie, to automatycznie wszyscy katolicy byliby zmuszeni uznać to za prawdę. Na tym polega różnica.

Dziękuję, o to mi chodziło, mam pełniejszy obraz sytuacji.