Widzę sprzeczność w twej wypowiedzi. Piszesz „Każdy normalny człowiek broni swojego światopoglądu”, a po chwili „Nie mam prawa do oceniania innych.”

Ten „normalny”, to skąd się wziął, Miał jakąś tabliczkę zawieszoną na szyi z napisem „normalny”, czy dokonałeś jego oceny na podstawie „swego” poglądu. Piszę swego w cudzysłowie, bo jako taki, to też nie jest twój pogląd. Powstał on na podstawie wiedzy, która została w Ciebie wdrukowana, wpojona przez otoczenie. Mamusia, tatuś rabin, ksiądz, profesor, polityk, ukształtowali „twój światopogląd”. Mówiąc, że bronisz swego światopoglądu, nie bronisz żadnego swego światopoglądu, lecz tego co zostało Tobie za imputowane w formie wiedzy pozyskanej od innych. Ten „twój światopogląd” uzależniony jest od tego, gdzie się urodziłeś, od Bibli, Koranu, Kapitału Marksa, czy Mein Kampf Hitlera.
Pozostańmy zatem (jeśli masz ochotę) przy ocenie, czy dana wypowiedź jest fanatyczna, dokonanych na podstawie cech, przypisanych temu określeniu, przez społeczeństwo, w którym żyjemy.

Chyba przez krzywe lustro?
Co wspólnego ma obrona własnego światopoglądu w ocenianiem innych? To rozdzielne kwestie.

Światopogląd jest systemem wartości. Jest fundamentem. Ruszenie fundamentu, zwłaszcza gwałtowne jest ryzykowne. Jeśli wprowadza się zmiany, to tak, aby pionu nie stracić.
Zatem obrona światopoglądu odnosi się wyłącznie do broniącego.

Ocenianie innych ludzi to odnoszenie się do jakiejś osoby. Nawet nie do jego poglądów czy światopoglądu, ale do osoby. A mi nie wolno, otrzymałem polecenie: Nie sądź, abyś nie był sądzony. Więc nie osądzam. Co nie znaczy, że nie polemizuję z poglądami czy ze światopoglądami. Jednak abstrahuję (a przynajmniej staram się tak czynić) od od osoby, na której tezy odpowiadam.
Staram się nie tyle rozmawiać z kimś (to znaczy nie odnosić się do rozmówcy, tylko do tego co napisał), co rozmawiać na jakiś temat.

Kochając rozmówców mogę nienawidzić poglądów, które chcą wciskać.

Idący, prościej spytam, jak ktoś kto przestrzega polecenia: Nie sądź, abyś nie był sądzony, może powiedzieć (nie osądzając)” „Każdy normalny człowiek …”.
Powtórzę jeszcze raz me pytanie: Ten „normalny”, to skąd się wziął, miał jakąś tabliczkę zawieszoną na szyi z napisem „normalny”, czy może, łamiąc polecenie, dokonałeś osądu, na normalnych i nie normalnych?

1. Wskaż, kogo osądziłem. I jak osądziłem.
2. Rozkład statystyczny Gaussa. Typowa cecha.

[fragment usunięty - soul33]

A skoro poruszony jest temat norm, to zapytałem AI tymi słowy:

MAM PYTANIE O TO, JAK SIĘ USTALA JAKIEŚ NORMY - NP. NORMY PRZY BADANIACH LABORATORYJNYCH KRWI, ALBO NORMY ZDROWIA PSYCHICZNEGO?

Normy, takie jak normy laboratoryjne dla wyników badań krwi lub normy zdrowia psychicznego, są ustalane przez ekspertów w danej dziedzinie medycyny lub nauki. Proces ustalania norm jest zazwyczaj oparty na badaniach naukowych, analizie danych oraz konsultacji ekspertów. Oto ogólny proces ustalania norm:

1. Zbieranie danych: Na początek eksperci gromadzą duże ilości danych na temat badanej populacji. W przypadku norm laboratoryjnych mogą to być wyniki badań krwi lub innych badań laboratoryjnych przeprowadzane na dużej grupie pacjentów. W przypadku norm zdrowia psychicznego mogą to być wyniki badań ankietowych lub obserwacje zachowań.

2. Analiza danych: Następnie eksperci analizują zebrane dane, aby zrozumieć, jakie wartości są typowe w danej populacji. Mogą stosować statystyki i inne narzędzia do analizy danych w celu określenia średnich wartości, rozkładów, odchyleń standardowych itp.

3. Konsultacje ekspertów: W procesie ustalania norm często angażuje się specjalistów z danej dziedziny, takich jak lekarze, psychologowie, psychiatrzy itp. Eksperci przeglądają wyniki analizy danych i dostarczają swojej wiedzy i doświadczenia w celu określenia, które wartości powinny być uważane za normy.

4. Ustalanie norm: Na podstawie analizy danych i konsultacji ekspertów ustala się konkretne wartości norm. Na przykład, normy laboratoryjne mogą określać zakres wartości dla różnych parametrów krwi, które są uważane za zdrowe. W przypadku zdrowia psychicznego normy mogą uwzględniać skalę wyników testów psychologicznych lub kryteria diagnozy.

5. Aktualizacja norm: Normy mogą być okresowo aktualizowane na podstawie nowych badań i postępów w dziedzinie medycyny lub nauki. W miarę pojawiania się nowych danych i odkryć normy mogą ulegać zmianie.

Warto zaznaczyć, że normy różnią się w zależności od regionu, populacji i źródła, które je ustala. Dlatego normy laboratoryjne lub zdrowia psychicznego mogą być różne w różnych krajach, lub instytucjach medycznych. Ważne jest, aby korzystać z aktualnych i odpowiednich norm w kontekście określonej populacji i dziedziny medycyny lub nauki.

Myślę, że ta odpowiedź AI może się przydać w tym wątku; [...]

Tą wypowiedź, zgodnie z kryterium - punkt 3: Fanatycy mogą być niechętni do zmiany swojego sposobu myślenia i są gotowi bronić swoich przekonań za wszelką cenę, z którą się zgodziłeś, zaliczyłbym do fanatycznych.

Corpus delicti.
Z jednej strony przekonywanie: tak, bo tak. Bez argumentów. Bez próby znalezienia argumentów.
A z drugiej tępy opór przy swoim. Wbrew tłumaczeniom.
W tej sytuacji pozostaje tylko dalsze trwanie w uporze i obrona raz chlapniętych tez. Z sensem czy bez sensu.
Podziwiam upór. I nie ukrywam, że mi imponuje. Mi się tak nie chce, z powodu lenistwa.