Bracia z sanktuarium św. Franciszka w Asyżu, światowego centrum dialogu międzyreligijnego i chrześcijańskiego pacyfizmu, zostali przez papieża uzależnieni od miejscowego biskupa oraz od przewodniczącego Konferencji Episkopatu Włoch, konserwatywnego kardynała Camillo Ruiniego.


Franciszkanie z Asyżu otrzymali autonomię od papieża Pawła VI w 1969 r. Od tego czasu prowadzone przez nich sanktuarium, odwiedzane przez miliony pielgrzymów z całego świata, stało się jedną z najbardziej śmiałych instytucji Kościoła goszcząc coroczne marsze pacyfistyczne oraz dwie pokojowe konferencje międzyreligijne w 1986 i 2002 r.

Zwłaszcza pierwsza z konferencji wzbudziła wiele kontrowersji. Brali w niej udział przedstawiciele m. in. żydów, muzułmanów, buddystów i animistów. Tym ostatnim pozwolono na rytualne zabijanie kurczaków na ołtarzu bazyliki św. Klary, a amerykańskim Indianom na obrzędowe tańce w kościele. Ówczesny kardynał Ratzinger powiedział, że to spotkanie nie może stanowić modelu dla dialogu ekumenicznego.

Vittorio Messori komentując decyzję Benedykta XVI stwierdził, że Ratzinger nie zapomniał franciszkańskiej wspólnocie ekscesów pierwszego dnia modlitwy przedstawicieli religijnych [z papieżem Janem Pawłem II]. To była kpina (…) i to bracia złamali umowę, którą zawarli.

Lewicowi komentatorzy lamentują. Padł fort dialogu, stwierdziła Livia Turco, była minister i członkini opozycyjnej partii Demokratów Lewicy. Franciszkanie nie będą już pomostem między Kościołem a społeczeństwem, ubolewała. Z kolei dziennik La Repubblica nazwał decyzję papieża szokującą inicjatywą.

A mógłbyś coś więcej o tym napisać

Bogu niech będą dzięki. A kiedy to lewica dbała o interes Kościoła? Ich komentarze dobrze wskazują właściwość decyzji Ojca św.