"Generalnie" zbawia nie "wiara

To że Pan nie zna protestantów jeszcze o niczym nie świadczy.

Nie wiem z kim ma Pan styczność, ale niezależnie od deklaracji nie są to na pewno protestanci.

eśli ogłoszę się nieomylnym papieżem,

cytat
Kto uwierzy we mnie .. To chyba Panie jest jasne.. w co wiara.. Szanowny panie Panie...
cytat Chyba Pan ni e bardzo zrozumiał.. poprzedni mój wywód..
Jaki ruch protestancki twierdzi , żed o zbawienia jest konieczny chrzest..
Czyli że bez chrztu nie ma zbawienia.. W tym sensie nie znam takiego ruchu protestanckiego co by tak uważał Jak Pan piszesz..

a czy dziecko może być ochrzczone wbrew woli jednego z rodziców?

Chrzest dla tych, którzy wierzą

Chrzest jest sakramentem wiary i może być udzielany tym, którzy wierzą. (...)
Podkreślam to bardzo mocno, że chodzi o wiarę, która miałaby rzeczywiście odniesienie do naszego życia. Tego często nie mamy w swojej świadomości. Chrzest może być udzielony człowiekowi, w którym przynajmniej zaczątkowo widać owoce działania Ducha Świętego. A wiara w Boga Ojca, Syna Bożego, Ducha Świętego i Kościół, naznacza i kształtuje jego życie.

Chrzest bywa nazywany sigillum, czyli pieczęcią wiary. Dla zobrazowania jego roli oraz wyrażenia okoliczności, w jakich może być udzielany, możemy użyć tu pewnego porównania: jeśli chrzest zostanie udzielony komuś, kto nie wierzy to tak, jakby stawiać pieczątki w próżni. Nie ma to żadnego sensu. Żeby postawić pieczątkę, muszę mieć jakiś podkład. Nie mogę postawić jej np. na płynącej wodzie. Udzielanie chrztu bez wiary tego, kto przyjmuje chrzest, to jakby pieczętowanie płynącej wody. Ile z tego zostanie? Nic.

Warto przy tym zwrócić uwagę na tę prawdę w przypadku udzielania chrztu św. dzieciom. Podjęcie decyzji o chrzcie dziecka jest ważne nie tylko dla niego samego, ale też dla jego rodziców i chrzestnych. Jeśli ktoś nie chce, czy nie ma zamiaru przylgnąć do nauki i prawdy Jezusa Chrystusa, ten nie może przyjąć chrztu. W przypadku dziecka decydują za niego jego rodzice. A więc to ich wola musi być jasno sprecyzowana, a ich wiara określona, mająca odzwierciedlenie w ich życiu. Kościół - jako udzielający chrztu św. - w osobie szafarza tego sakramentu, musi sprawdzić, czy jest gwarancja, że dziecko przyjmujące chrzest otrzyma w czasie wzrastania wynikającą z wiary strukturę życia.

Trzeba postawić sobie jasno pytanie czy zapewnia się ochrzczonemu dziecku wzrastanie w środowisku wiary i czy otrzyma ono stosowną pomoc ze strony dorosłych, by wzrastać w postawie, odzwierciedlającej tajemnice wiary w jednego Boga na każdą okoliczność. Bywa czasem niestety tak - i to nierzadko - że ochrzczone dziecko wzrasta w atmosferze rozdwojenia: kiedy trzeba, wyznaje się jednego Boga w Kościele, ale kiedy zaistnieje potrzeba pokłonienia się jakiemukolwiek innemu bożkowi, czyli czemuś, co np. pomoże w karierze, w zaspokojeniu aspiracji czy uczuć, łatwo przechodzi się do uznania roli bogapieniądza, bogapoplecznika, boga, który mi "załatwi", boga spełnienia relacji międzyludzkich i koncepcji życia podpowiedzianych przez świat, przez tzw. postępowość, przez nowoczesność. Następuje rozdźwięk między wiarą a życiem.

Wypowiedź biskupa mało konsekwentna. Wpierw udzielany tym, którzy wierzą potem Jeśli ktoś nie chce, czy nie ma zamiaru przylgnąć do nauki i prawdy Jezusa Chrystusa, ten nie może przyjąć chrztu. W przypadku dziecka decydują za niego jego rodzice. tylko mowa o chrzcie udzielanym dziecku a nie jego rodzicom.

Przyjaciele czy można być zbawionym na podstawie wiary rodziców albo na podstawie wiary Kościoła ? Nie.

Przepraszam, że odwrócę pytanie, ale dlaczego chcesz chrzcić niemowlaki ? Czy obawiasz się , że bez chrztu nie mogłyby być zbawione.

Przepraszam, że odwrócę pytanie, ale dlaczego chcesz chrzcić niemowlaki ? Czy obawiasz się , że bez chrztu nie mogłyby być zbawione.