nie wszystkie prawa dane Izraelowi nas dotyczą, inne zostały zmienione przez Jezusa.

Biblia sama siebie objaśnia.

nie wszystkie prawa dane Izraelowi nas dotyczą, inne zostały zmienione przez Jezusa.

A jednak pewne rzeczy obowiązywać przestały, np. zakaz spożywania pokarmów nieczystych.

Zasadnicza i najważniejsza część Bożego prawa jednak nie uległa zmianie.

sprawą oczywistą jest że trudniejsze miejsca w Biblii znajdują wyjaśnienie w innych. Starczy sięgnąć po "Brytyjkę", gdzie jest to ukazane w sposób przejrzysty.

katolicy mają problem z Sola Scriptura

Bajeczki dla naiwnych dzieciaczków! Nic więcej! Im więcej doktryn Kr-k tworzył, tym bardziej odbiegał od Biblii.

Biblijne określenia Maryi jako „Łaski pełna” (Łk 1,28), jest wywyższeniem Matki Boga poza inne stworzenie. Maryja nie jest zwykłą kobietą, Bóg ją wybrał, aby stała się „przyczyną zbawienia” (causa salutis) jak to stwierdził, św. Ireneusz z Lyonu.
Czasami jestem pytany, czemu nazywam matkę Jezusa, Matką Boga?
Pytanie to było przyczyną wielu sporów teologicznych i nie obyło się bez anatematyzmów. Klucz do zrozumienia faktu, że Maryja człowiek, może być Matką Boga tkwi w zdefiniowanej chrystologii.
Chrześcijanie wierzą, że Bóg stał się człowiekiem, aby nas zbawić. W tym wydaje się prostym stwierdzeniu kryje się tajemnica naszego zbawienia.
Jak to możliwe, że ciało człowieka stało się świątynią Boga?
Pierwsi chrześcijanie nie mogli pojąc jak to się dzieje, mimo to wierzyli, że Pan był prawdziwym człowiekiem, ale jednocześnie prawdziwym Bogiem. Liczne sekty nie chciały polegać na wierzę, dlatego dla „ratowania” boskości Chrystusa rezygnowali z jego cielesności (dokeci), bądź odwrotnie, uznawali Chrystusa jedynie za stworzenie, znaczy się istotę niższą od Boga (arianie).
Pierwszy poważny spór o istotę Jezusa Chrystusa - Logosu (J1,1-3) miał miejsce za sprawą aleksandryjskiego kapłana – Ariusza.
Ariusz chcąc zachować ścisły monofizytyzm zanegował boskość Logosu, uznał Je tylko za stworzenie, czyli niższe od Boga. Rozpoczęło to burzę w Kościele, która trwał przez dziesięciolecia. Po obaleniu tez Ariusza i ustaleniu na soborze w Nicei, że Druga Osoba Trójcy Św. jest zrodzona z istoty Ojca i mu współistotna pojawił się inny problem. Jak to możliwe, że w Chrystusie, jednej osobliwe był prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek?
Nestoriusz uczeń Teodora z Mapswestii, wychowanek szkoły antiocheńskiej oraz patriarcha Konstantynopolitanski doszedł to wniosku, że prawdziwe bóstwo i człowieczeństwo wymagało osobnych osób (prosopon). Tak, więc naturze ludzkiej przyporządkował osobę człowieka, naturze boskiej, osobę Boską. Takie rozdzielenie Chrystusa na de facto dwie osoby musiało mieć konsekwencję w próbie wyjaśnienia Ofiary krzyżowej, ale także roli Maryi.
Nestoriusz zanegował istniejące już określenie Maryi jako Theotokos (Bogurodzicy) i uznał, że najlepszym określeniem będzie Christotokos (matka Chrystusa), ewentualnie Theodochos (nosicielką Boga). Konsekwencją nauk Nestoriusza było stwierdzenie, że na krzyżu umarł Chrystus-człowiek.
Nestoriusz oraz jego nauka została potępiona na soborze w Efezie w 431roku.
Na soborze potwierdzono zasadę „communicatio” idiomatum”, czyli o wzajemnej wymianie przymiotów. Zasada jest prosta. Jeśli orzekamy o przymiotach natury ludzkiej w odniesieniu do Chrystusa dotyczy to całej osoby wraz z naturą Boga, podobnie, kiedy orzekamy o przymiotach boskich, dotyczą one całego Chrystusa także z jego ludzką naturą. Konsekwencją communicatio idiomatum jest potwierdzenie nauki o tym, że na krzyżu umarł Bóg oraz że Maryja jest Theotokos, czyli Matka Boga.
To wspólne orzekanie o przymiotach tworzy pozorne sprzeczności jak:
Bóg nieśmiertelny – umarł na krzyżu
Przedwieczny – zrodzony z Maryi
Bóg – człowiek
Bez zrozumienia tej nauki chrześcijaństwo może jawić się jako religia sprzeczności. Jednakże, przy odrobinie woli sprzeczności stają się pozorne a chrześcijaństwo odkrywa swoją głębie i bogactwo.