Mam pytanie czy jeśli człowiek ani nie zakładając rodziny ani nie idąc do zakonu czy na księdza to ma grzech. Kolejne pytanie co jest jeśli człowiek czuje powołanie do małżeństwa a nie może tego uczyć z powodu problemów psychicznych. Dlaczego dużo ludzi wierzących na siłe wywiera presję na taką osobę jesli ta osoba nie może się denerwować, szkodząc tej osobie

Żyjemy w takich czasach w których wiele ludzi jest nieżyczliwych i życzy źle swym nawet bliskim, każdy chce być lepszy, ale czasami za jaką cenę, każdy potrafi tylko jak wspomniałeś wywierać presję, poniżać itd.. jak ci się dobrze powodzi i masz wszystko o czym marzysz próbują podłożyć ci świnię , jak ci się noga powinie i nic ci nie wychodzi zacierają ręce i się cieszą. Przez wiele rzeczy trzeba przejść samemu, jednak nie zawsze się to udaje. Jeżeli masz problemy psychiczne ( napisz konkretnie jakie) to sam musisz wiedzieć czy będziesz odpowiednim człowiekiem do życia we dwoje + dzieci czy wyrządzisz komuś krzywdę, a że masz problemy psychiczne nie ukrywaj tego. Potem będzie jeszcze większy żal do ciebie i niechęć, złość. A co do ludzi wywierają presję na innych a sami nie są w porządku , chodzą do kościoła żeby się pokazać jak są ubrani, jakim autem podjechali żeby tylko dobić innych którzy oczywiście są z tego powodu zazdrośni. Nie wiem bełkocze pewno bez sensu więc może lepiej skończę.

viewtopic.php?f=49&t=31201 - Stan WOLNY - czy wymaga jakichś obowiązków?

Taki człowiek może jedynie poddać się ocenie Kościoła,
który ustanowił, że jednak takiego powołania nie ma, a tylko mu się tak wydaje
(może m.in. z powodu tych problemów psychicznych, niedojrzałości itd.).

Może dlatego, że nie potrafią oni znaleźć odpowiedniego sposobu artykułowania argumentów
albo ta osoba denerwuje się z byle powodu (źle identyfikuje ich przekazy), więc ci wierzący nie mają w tym żadnej winy.

Jeśli nie ma się takiego powołania, to chyba lepiej iść samemu przez życie, niż komuś innemu te życie zmarnować.

A ja myślę że człowiek nie powinien się wtrącać w czyjeś życie. Niektórzy ludzi którzy mocno przywiązują uwagę do wiary wywierają presję na drugim albo małżeństwo albo kapłanstwo, owszem mozna to robić ale trzeba poznać człowieka, rozumieć człowieka. A nie na siłe stać przy swoim, on się nie żeni źle robi, krytykując kogo. Taka osoba dużo szkodzi, bardzo dużo

Właśnie. Każdy ma wybór, każdy ma to co chce.

Nie ma to co chce, to ludzie go z tego wyłączają przez brak miłości do człowieka, zrozumienia do niego

Zenonie, grzech to nie jakieś błotko które przykleja się do Ciebie po zrobieniu, lub nie zrobieniu określonej rzeczy. Drogi są różne, jest ich wiele, a rodzina, lub stan kapłański to tylko dwie z nich. Jeden może iść na księdza i popełnić poważny błąd, lub grzech, a inny podjąć najlepszą decyzje w swoim zyciu. Kwestia intencji i predyspozycji. I jak rozumiem problem jaki masz to presja otoczenia, abyś podjął dany wybór. Otóż nie ma znaczenia co powiedzą jacyś ludzie na forum. Ty bądz silny i miej swoje zdanie, byle byś był uczciwy i podejmował wybory zgodne z sumieniem i prawdą. Wchodzenie w czyjeś życie to kwestia trudna. Rownież uważam że można uczynić komuś głópim gadaniem wiele krzywdy. Jest to wtedy bezmyślne, bo zamiast myślec co sie robi, postępuje się schematycznie "bo każdy musi założyc rodzinę w danym wieku". Czyjeś zasady, bądz wyuczone przez pokolenia standardy nie są idealne raz na zawsze i nie należy ich nikomu narzucać. Społeczeństwo jednak, aby to zrozumieć potrzebuje czasu, musi zmienić się nasza mentalność. I tak jest z wieloma rzeczami.

ludzie nie rozumieja osób niepełnosprawnych, przeważnie szydząc z nich. Znalem faceta zblokowanego, ktory ozenil sie w wieku 45 lat z dziewczyna o 20 lat mlodsza. Ten facet byl bardzo dobrym czlowiekiem, bardzo uczynnym. I co miał grzech bo nie ozenil sie w mlodszym wieku

co ?? jaki to grzech????
pierwsze słyszę.

Ja rozumiem jesli ktos unika małżeństwa, będąc w pełni do tego zdolnym będąc w pełni zdrowym to ma taki grzech, poniewaz to jest egoizm. Jeśli ktos jest niedojrzały psychicznie i nawet mając 40 lat na karku to tego grzechu nie ma. Wiele ludzi krzywdzi innych pochopnie oceniając innych ludzi nie znając sytuacji. To tak naprawdę czyjś fanatyzm religijny prowadzi do destrukcji innego człowieka. Moi umiłowani ludzie, to ludzie nie zrozumiani, osmieszani, krytykowani, oni mają swój świat.

Po drugie do poczucia grzechu należy odnosic się elastycznie. Katechizm Kościoła mówi o tym, że nawet cięzki grzech może być poczytany jako lekki. A jak robi to większość wierzących, nie patrzy, osądza innych okrutnie, to nie jest miłe.

Jak rozpoznać, że to właśnie powołanie?

"A jak robi to większość wierzących, nie patrzy, osądza innych" - to też jest osąd

To jest tylko stwierdzenie prawdy, tutaj nie ma o osadzaniu kogoś tylko stwierdzanie prawdy. Ktoś kradnie, stwierdzamy prawdę, że kradnie. Ktoś osądza kogoś, nie widząc że coś źle robi, różnica kolosalna.